دوره استروئیدی بانوان

مصرف استروئیدهای آنابولیک در زنان موضوعی است که در دنیای استروئید‌ها به ندرت به آن پرداخته شده است. دلیل این امر این است که اکثریت مصرف کنندگان استروئیدها مرد هستند و همچنین تقریبا تمام اطلاعات بالینی مربوط به مصرف استروئیدها در زنان برای استفاده پزشکی‌ می‌باشد که این امر با مصرف استروئیدها به منظور بهبود فیزیک بدنی و افزایش عملکرد کاملا با هم متفاوت هستند. این مقاله به هیچ عنوان یک راهنمای جامعه و قطعی‌ برای مصرف استروئید توسط زنان نمیباشد. بلکه در این مقاله تنها موضوعات حساس و نگران کننده و نحوه صحیح استفاده از دوره‌های استروئیدی برای زنان پوشش داده خواهد شد.

هنگامی که موضوع بحث ما استفاده ترکیبی‌ از استروئیدها برای زنان باشد، تفاوت‌های زیادی بین این دوره‌ها با دوره‌های رایج استروئیدی در مردان وجود دارد و ملاحظات زیادی می‌باشد که باید آنها را مد نظر قرار دهید، زیرا که اکثر این دوره‌های رایج برای مردان طراحی شده است. حقیقت این است که اکثریت اطلاعات در مورد استفاده از استروئیدهای آنابولیک، نحوه انجام دوره ها، دوره پاکسازی و بسیاری دیگر از راهنمایی‌های رایج برای مصرف کنندگان زن مناسب نمیباشد.

به شکل خلاصه، مصرف کنندگان زن استروئید دارای برخی‌ برتری‌ها نسبت به مصرف کنندگان مرد هستند و همچنین مصرف کنندگان مرد نیز دارای یک سری برتری‌ها نسبت به مصرف کنندگان زن هستند. همچنین یک سری عوارض جانبی هستند که میزان شدت آن در هر دو جنس متفاوت می‌باشد. این تفاوت‌ها در ابتدا باید درک شوند. موارد زیر در این مقاله مورد بررسی قرار خواهند گرفت :

1. ملاحظات اولیه برای مصرف کنندگان زن
2. تفاوت‌های بین مصرف استروئیدها در زنان و مردان
3. استروئیدهای آنابولیک مناسب و کم خطر برای دوره‌های استروئید زنانه
4. استروئیدهای آنابولیک نامناسب و پر خطر برای زنان
5. ترکیباتی که توسط زنان نباید مصرف شوند
6. مثال هایی از دوره‌های استروئیدی برای زنان

ملاحظات اولیه برای زنان مصرف کننده استروئیدهای آنابولیک

تمام زنان مصرف کننده استروئیدهای آنابولیک باید درکی مناسب از عملی‌ که روی بدن خود انجام میدهند داشته باشند. استروئیدهای آندروژنیک آنابولیک در واقع مشتقی از هورمون جنسی‌ مردانه یعنی‌ تستوسترون هستند. با این بیان، این هورمون یک هورمون جنسی‌ مردانه است و استفاده زنان از دوره‌های استروئیدی به معنی‌ وارد کردن تستوسترون (یا مشابهات آن) به بدن خود به منظور افزایش حجم عضلانی و کاهش چربی‌ بدن می‌باشد. با کمی‌ تفکر، هر زنی‌ که این موضوع را درک کند میداند که با مصرف این استروئیدها احتمال بروز صفات ثانویه جنسی‌ مردانه در آنها نظیر کلفتی‌ صدا و رشد مو صورت و بدن، افزایش سایز کلیتوریس و بی‌ نظمی در دوره‌های ماهانه وجود دارد. همچنین به شدت توصیه میشود که در طول دوره بارداری از مصرف استروئیدها کاملا دوری شود زیرا که دوره بارداری از لحاظ هورمونی برای رشد و نمو جنین بسیار با اهمیت می‌باشد و وارد شدن مقادیر بیش از حد آندروژن‌ها مرتبط با بروز نقص در کودکان تازه متولد شده می‌باشد.

همچنین بسیار مهم است که بدانید کدام استروئیدهای آنابولیک مناسب، کدام کمتر مناسب و کدام تحت هیچ شرایطی نباید مصرف شوند مگر در موارد کاملا ضروری. این جزئیات در ادامه پوشش داده خواهد شد.

تفاوت‌های بین دوره‌های استروئیدی در مردان و زنان استفاده از تستوسترون در دوره‌های زنانه ضروری نمیباشد. میزان سطح فیزیولوژیکی تستوسترون تولیدی در بدن مردان برای بقا و حفظ سلامت زنان مورد نیاز نمیباشد. همانطور که پیشتر اشاره شد، در واقع این یکی‌ از چندین مواردی در مورد مصرف استروئیدها می‌باشد که زنان میتوانند خیالشان از بابت آن راحت باشد، در حالی‌ که برای مردان اینگونه نیست. احتمالا میدانید که بدن زنان مقدار بسیار کمتری تستوسترون نسبت به بدن مردان تولید می‌کند و بنابراین زنان برای کارکرد صحیح فعالیت‌های بدنی خود تنها نیازمند مقدار بسیار اندکی‌ تستوسترون هستند. در واقع میزان تولید داخلی‌ تستوسترون در بدن زنان چیزی حدود یک دهم بدن مردان می‌باشد. تولید تستوسترون در بدن زنان عمدتا توسط غدد فوق کلیوی انجام میشود در حالی‌ وظیفه تولید تستوسترون در مردان بیضه‌ها می‌باشد که زنان دارای این ارگان نیستند.

مصرف تستوسترون برای زنان نه تنها غیر ضروری می‌باشد بلکه در واقع قویا توصیه میشود که زنان از مصرف تستوسترون دوری کنند زیرا این هورمون از لحاظ آندروژنیک بسیار قوی می‌باشد که میتواند باعث بروز صفات مردانه در زنان شود. اما به هر حال زنانی هستند که تمایل به مصرف آندروژن‌های قوی تر نظیر تستوسترون و ترنبولون دارند و شاید منشا این تصمیم این باشد که در واقع آنها اهمیتی به عوارض جانبی حاصل از مصرف این استروئیدها نمیدهند. در چنین مواردی، این یک تصمیم شخصی‌ بر اساس ارزش‌ها و اهداف فرد خواهد بود. اما برای زنان معمولی‌ که خواهان داشتن ویژگی‌های مردانه نیستند، توصیه میشود که از آندروژن‌های قوی نظیر تستوسترون دوری کنند.

پس از پایان دوره استروئیدی، زنان نیازمند یک دوره پاکسازی نمیباشند. زیرا هدف از دوره پاکسازی برگرداندن سطح تولید طبیعی تستوسترون و کارکرد مناسب محور هیپوتالاموس‌-هیپوفیز‌-بیضه می‌باشد. به همین دلیل دوره پاکسازی برای زنان مصرف کننده استروئیدهای آنابولیک غیر ضروری می‌باشد. زیرا زنان دارای بیضه نیستند و بنابراین دوره‌های استروئیدی تاثیری روی کارکرد فعالیت‌های فیزیولوژیکی حیاتی بدن آنها ندارد. در نتیجه دوره پاکسازی برای زنان غیر ضروری است، در حالی‌ که برای مردان مصرف کننده کاملا حیاتی است که به منظور بازگرداندن تولید طبیعی هورمون‌ها در بدن از دوره پاکسازی استفاده کنند.

طول دوره برای زنان باید کوتاه حفظ شود تا بتوان از بروز صفات مردانه جلوگیری کرد. همانطور که زنان نباید از استروئیدهای آنابولیک دارای رتبه آندروژنیک بالا استفاده کنند، طول دوره آنها نیز باید کوتاه حفظ شود زیرا هرچه طول دوره بیشتر باشد احتمال بروز صفات مردانه نیز بیشتر میشود. به شکل ایده آل طول یک دوره زنانه نباید بیشتر از ۴ هفته پشت سر هم باشد. زنان اگر پیش از پایان دوره ۴ هفته ای شاهد بروز اولیه صفات مردانه در خود بودند باید مصرف تمام استروئیدهای آنابولیک را سریعا متوقف کنند.

از استفاده ترکیبی‌ از استروئید ها به هر قیمتی اجتناب کنید مگر که کاملا ضروری باشد. این یک امر بدیهی‌ می‌باشد زیرا که استفاده ترکیبی‌ از دو یا چند استروئید میتواند تاثیرات آندروژنیک را افزایش داده و باعث بروز سریع صفات مردانه به شکل شدید شود. مگر در موارد کاملا ضروری، نظیر بدنسازان زن مسابقه ای، استفاده ترکیبی‌ از استروئیدها را کاملا از ذهن خود دور کنید.

مردان مصرف کننده استروئیدهای آنابولیک باید بین دوره‌های خود یک زمان استراحت داشته باشند که این زمان استراحت شامل طول دوره قبلی‌ به اضافه زمان دوره پاکسازی میشود، برای مثال اگر یک مرد یک دوره ۸ هفته ای رفته باشد و سپس ۴ هفته دوره پاکسازی داشته باشد، پس زمان استراحت دادن به بدن برای این فرد چیزی حدود ۳-۴ ماه می‌باشد. اما زنان لزوما نیازمند انجام این کار نیستند. زنان مصرف کننده استروئیدهای آنابولیک ممکن است نیازمند استراحت کمتری بین دوره‌های خود باشند، اما به هر حال توصیه میشود زنان بین دوره‌های خود حداقل ۴-۸ هفته را به بدن خود استراحت دهند تا تمام سیستم‌های بدنی آنها به شرایط نرمال خود بازگردند. اگرچه مردان باید کاملا باید سطح تولید تستوسترون را به حالت عادی بازگردانده و محور هیپوتالاموس‌-هیپوفیز‌-بیضه خود را ریکاوری کنند، اما زنان در این مورد نیازی به نگرانی ندارند.

بهترین و بدترین استروئیدهای آنابولیک برای زنان

استروئیدهای آنابولیک مناسب برای دوره زنان آن استروئیدهایی هستند که رتبه آندروژنیک آنها بسیار پایین تر از رتبه آنابولیک آنها باشد. از این استروئیدها اغلب با عنوان استروئیدهای ضعیف در دنیای بدنسازی نام برده میشود. اما باید این را بدانید که اگرچه برخی‌ استروئیدها از لحاظ آندروژنیک ضعیف در نظر گرفته میشوند، اما هیچ استروئید آنابولیکی نمیباشد که کاملا فاقد تاثیر آندروژنی باشد. تمام استروئیدهای آنابولیک با شدت‌های مختلف اثرات آندروژنی دارند و بنابراین احتمال بروز صفات مردانه با مصرف هر کدام از آنها وجود دارد، هر چند که آن استروئید از لحاظ آندروژنی ضعیف در نظر گرفته شود.

به علاوه، زنان باید به هر قیمتی از مصرف استروئیدهای با استر بلند اجتناب کنند زیرا که زمان آزاد سازی اینگونه ااستروئیدها در بدن بسیار طولانی و همچنین دارای نیمه عمر بسیار زیادی هستند. زنان باید به ویژگی‌های چنین استروئیدهای استر بلندی نظیر انانتات، سیپیونات و دکانوات توجه کنند زیرا که ممکن است کنترل سطح آن هورمون در پلاسمای خون بسیار سخت شود. پس از پایان دوره، همچنین باید این را بدانید که در صورت مصرف استروئیدهای دارای نیمه عمر بسیار زیاد که حاصل استر بلند آن استروئید می‌باشد، سطح آن هورمون در پلاسمای خون به کندی کاهش پیدا خواهد کرد و پاکسازی آن از بدن زمان بسیار زیادی طول خواهد کشید. این مورد را همیشه باید برای طراحی دوره‌های زنانه مد نظر داشته باشید، مخصوصا زمانی‌ که صفات مردانه شروع به بروز کنند و نیاز باشد که مصرف استروئید بلافاصله قطع شود.

بدترین استروئیدها برای زنان آنهایی هستند که دارای رتبه آندروژنیک بسیار بالا هستند نظیر تستوسترون، دیانابول، آنادرول، ترنبولون و چندین استروئید دیگر. اگرچه برخی‌ از زنان ممکن است که خود را درگیر مصرف چنین آندروژن‌های سنگینی‌ کنند، اما اینگونه استروئیدها مناسب بسیاری از اهداف زنانه نمیباشد. همچنین باید بدانید که زنان مصرف کننده استروئید در سه دسته تقسیم بندی میشوند :

• بدنسازان زن حرفه ای و مسابقه ای
• زنان شرکت کننده در مسابقات فیتنس و فیگور
• زنان معمولی‌ که تنها به دنبال رسیدن سریعتر به اندامی مناسب هستند

هر فردی باید قادر به تعیین تفاوت‌های موجود بین این سه دسته باشد و اینکه چه تفاوت هایی در اهداف و آرزو‌های آنها وجود دارد و اینکه برای رسیدن به اهدافشان حاضرند چه میزان فداکاری داشته باشند. بنابراین بین ارزش ها، اولویت‌ها و میزان ریسک پذیری برای رسیدن به اهداف بین این سه دسته تفاوت‌های گسترده ای وجود دارد.

زنان بدنساز مسابقه ای : همانطور که گفته شد، زنان بدنساز مسابقه ای سعی‌ در عضله سازی شدید بسیار فراتر از زنان عادی دارند، به طوری که اکثریت زنان این حجم از عضله را برای فیزیک زنانه “ حال به هم زن “ توصیف میکنند. با این بیان، زنان بدنساز مسابقه ای ریسک بیشتری را در پذیرش بروز صفات مردانه حاصل از مصرف آندروژن‌ها پذیرا هستند، نظیر تستوسترون و ترنبولون. اگر یک بدنساز زن اعتقاد داشته باشد که مصرف ترنبولون میتواند او را به اهدافش برساند و از عواقب آن نیز چشم پوشی کند، بنابراین این یک تصمیم شخصی‌ می‌باشد که خود فرد باید آن را بگیرد و سپس با عواقب احتمالی‌ آن نیز مقابله کند.

زنان شرکت کننده در مسابقات فیتنس و فیگور : این ورزشکاران زن نسبت به گروه قبلی‌ که ذکر شد در یک دسته پایین تر قرار میگیرند. این دسته از زنان مشخصا تمایلی به افزایش حجم عضلات به شدت بدنسازان زن حرفه ای ندارند. هدف عمومی‌ این گروه از زنان ورزشکار ساختن بدنی نسبتا عضلانی، فیت، کم چرب و جذاب می‌باشد به شکلی‌ که ویژگی‌های زنانه اندام آنها نیز حفظ شود. چنین افرادی، مایلند که هر زمان که ممکن است از بروز صفات مردانه جلوگیری کنند. بنابراین، اکثریت افراد این دسته تمایلی که مصرف استروئیدهای قوی از لحاظ اثرات آندروژنیک نظیر ترنبولون، تستوسترون و دیانابول ندارند. اکثریت افراد این دسته تمایل دارند تا مصرف خود را تنها به استروئیدهای ضعیف نظیر پریموبولان، آناوار و وینسترول محدود کنند، زیرا که اینگونه استروئیدها دارای رتبه آندروژنی کمتری نسبت به رتبه آنابولیکی هستند.

زنان معمولی‌ که تنها خواهان رسیدن سریعتر و بهتر به اهداف خود هستند : در ادامه توضیحات مربوط به دو گروه اول، درک و فهم اهداف این دسته از زنان کاملا آسان و سر راست می‌باشد. زنان معمولی‌ که در باشگاه تنها به دنبال بهبود فیزیک بدنی خود هستند به هیچ عنوان مایل نیستند ریسک بروز صفات مردانه را بپذیرند. بنابراین، نه تنها این زنان تنها از استروئیدهای ضعیف استفاده میکنند، همچنین زمانی‌ که کوچک‌ترین آثاری از بروز صفت مردانه نیز ببینند مصرف تمام استروئیدها را کاملا و بلافاصله قطع میکنند. معمولا زنان این گروه از دوز‌های کم و طول دوره حداقلی استفاده میکنند.

در لیست زیر مناسب‌ ترین و نامناسب‌ ترین استروئیدهای آنابولیک برای زنان بیان شده است :

• ریسک پایین در بروز صفات مردانه/استروئیدهای ضعیف

پریموبولان خوراکی (متنولون استات)

آناوار (اکساندرولون)

وینسترول خوراکی (استانازولول)

وینسترول تزریقی (استانوزولول)

پریموبولان تزریقی (متنولون انانتات)

• ریسک متوسط در بروز صفات مردانه

بولدنون

ناندرولون فنیلپروپیونات

مسترون (دروستانولون پروپیونات)

دکا دورابولین (ناندرولون دکانوات)

• ریسک بالا در بروز صفات مردنه/استروئیدهای قوی

ترنبولون

تستوسترون (تمام انواع آن، از جمله سوستانون ۲۵۰)

آنادرول (اکسیمتولون)

دیانابول (متاندروستنولون)

مثال هایی برای دوره‌های استروئیدی زنانه

نمونه ۱ (هفته ۱-۴) :

پریموبولان خوراکی : ۳۰-۵۰ میلی‌ گرم در روز

نمونه ۲ (هفته ۱-۴) :

آناوار : ۵-۱۰ میلی‌ گرم در روز

نمونه ۳ (هفته ۱-۴) :

وینسترول خوراکی : ۵-۱۰ میلی‌ گرم در روز

نمونه ۴ (هفته ۱-۴) :

وینسترول تزریقی : ۱۵ میلی‌ گرم روز در میان (۶۰ میلی‌ گرم در هفته)

نمونه ۵ (هفته ۱-۴) :

بولدنون : ۵۰-۷۵ میلی‌ گرم در هفته