اختلال پرخوری : 8 راهکار برای مقابله و درمان!
- سلامتی
- 23 سپتامبر 20
- محمدرضا امیدی
- 172 بازدید
- بدون دیدگاه
اگر شما هم به طور معمول، مقدار زیاد و غیر عادی غذا در یک وعده می خورید و احساس می کنید که عادات غذاییتان از کنترل خارج شده است، ممکن است که دچار اختلال پرخوری شده باشید. اختلال پرخوری یک بیماری جدی است که میتواند عواقب بدی داشته باشد. هرچند این بیماری در اغلب موارد تشخیص داده نمی شود. در ادامه به نشانه‌ها، علل، خطرات و راه‌های درمان این بیماری اشاره خواهیم کرد.
در این مطلب از مجله اینترنتی مکمل ها با اختلال پرخوری همراه ما باشید.
اختلال پرخوری چیست؟
اختلال پرخوری به صورت خوردن مداوم و اجباری و اغلب سریع مقادیر زیاد غذا، تا جایی که درد یا ناراحتی ناشی از پر شدن بیش از حد شکم ایجاد شود، تعریف می گردد.
پرخور ها، اشتهای ناشی از احساسات دارند. در زنان، این اختلال بیشتر در اوایل بزرگسالی شایع است؛ در مردان، این اختلال با رسیدن به میانسالی بروز می کند. اختلال پر خوری (BED) افراد را با هر سن، جنس، نژاد، قومیت، ساختمان جسمی و پیش زمینه ی فرهنگی را تحت تاثیر قرار می دهد.
چه چیزی باعث بروز اختلال پرخوری می شود؟
گرچه BED (اختلال پرخوری) وابسته به مسائل عاطفی زمینه ای است، علت دقیق آن ناشناخته است. این اختلال می تواند به ترکیبی از تاثیرات روانی، رفتاری و محیطی ربط داده شود.
برخی عوامل شناخته شده که می توانند ریسک ایجاد اختلال پرخوری را افزایش دهند، عبارتند از:
- سابقه ی خانوادگی اختلالات خوردن.
- سابقه ی مشکلات روانشناسی یا نداشتن عزت نفس.
- اختلالات خلقی.
- افسردگی، عصبانیت، اضطراب یا احساس نیاز قوی به در دست داشتن کنترل همه چیز.
- کمالگرایی و سخت گیری.
- نیاز به راضی نگهداشتن دیگران.
- احساسات منفی در مورد خود، بدنتان و یا موفقیت هایتان.
- سابقه ی رژیم گرفتن.
- از دست دادن یک فرد نزدیک.
- مشکلات در روابط یا تجربیات تکان دهنده.
- تجربه ی سواستفاده ی جنسی، فیزیکی، تبعیض وزنی یا مورد قلدری واقع شدن.
اختلال پرخوری و تاثیر بر سلامت و تندرستی :
شما ممکن است با ادامه دار بودن این اختلال در برنامه غذاییتان به بیماری های زیر مبنلا شوید :
- فشار خون بالا
- کلسترول بالا
- بیماری قلبی
- دیابت نوع 2
- بیماری کیسه ی صفرا
- کسالت
- درد مفصل و عضله
- استئوآرتریت یا آرتروز
- سرطان های خاص
- وقفه ی تنفسی در هنگام خواب
اختلال پرخوری
اختلالات عاطفی و روانی مرتبط با پرخوری :
- احساس بد در مورد خود یا زندگیتان.
- کیفیت پایین زندگی.
- مشکلات عملکردی در محل کار، زندگی شخصی یا روابط اجتماعی.
- اضطراب، افسردگی، اختلال دوقطبی و اختلال سو مصرف مواد.
شایع ترین علائم اختلال پرخوری :
- خوردن تنقلات یا غذا به مقدار زیاد و به صورت غیر ارادی.
- سریع غذا خوردن بدون توجه به محتویات آن.
- تنها غذا خوردن به دلیل شرمندگی از نوع خوردن در حضور دیگران.
- حس عدم کنترل بر رفتار غذا خوردن افراطی.
- حس افسردگی، ناراحتی و گناه در مورد غذا خوردن.
- اضطراب شدید یا افسردگی پس از خوردن‌های افراطی.
- غذا خوردن غیر ارادی تا مرز انفجار حتی زمانی که فرد سیر است.
- حس منزوی بودن و بیان نکردن احساسات خود.
- انجام فعالیت‌های جبرانی نظیر تلاش برای بالا آوردن.
- ورزش کردن افراطی.
- مصرف دارو جهت از دست دادن کالری اضافی.
مرتبط بخوانید : نشانه های کمبود ویتامین
روش های درمان اختلال پرخوری :
1_ درمان شناختی رفتاری
روش درمان شناختی رفتاری به شما کمک می‌کند تا نگرشتان را تغییر دهید و با ایجاد طرز تفکر جدید موجب می شود تا رفتارهای سالم تر و سازگارتری نسبت به حوادث و اتفاقات زندگی داشته باشید.
بر خلاف سایر روش های درمانی که درمانگر به دنبال شناسایی ریشه و علل رفتارهای نامناسب و پرخوری فرد است، در روش درمان شناختی رفتاری درمانگر فقط بر مشکلات زمان حال و آنچه موجب ناراحتی، اضطراب و عامل پرخوری در فرد بیمار گردیده است، تکیه می‌کند.
2_ روان‌درمانی دیالکتیکی
هدف روان درمانی دیالکتیکی، افزایش کیفیت زندگی و سازگاری از طریق بازسازی رفتاری است.
این روش درمانی، بیماری پرخوری را نوعی واکنش احساسی به تجربه های منفی زندگی فرد می‌داند. در این روش درمانگر به فرد یاد می‌دهد که چگونه واکنش‌های احساسی خود را تحت کنترل گرفته و در شرایط استرس زا بهترین عملکرد را داشته باشد.
اختلال پرخوری
3_ روان درمانی بین فردی
روان درمانی بین فردی اعتقاد دارد که اختلال پر خوری در اثر عوامل رفتاری، مشکلات در روابط شخصی، غم و افسردگی به وجود آمده است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.
این درمان بر تحلیل روابط بین افکار منفی، احساسات و رفتارهای مرتبط با خوردن، تصویر بدن و وزن متمرکز است.
درمان‌های شناختی رفتاری اغلب بهترین نتایج را از خود نشان می‌دهند.
4_ دارو درمانی
در مواردی که افراد واکنش کمی به درمان های روان شناختی می‌دهند یا زمانی که شدت اختلال بسیار زیاد است درمانگران درمان دارویی را در دستور کار قرار می‌دهند.
داروهای ضد افسردگی از جمله رایج ترین داروهایی هستند که در درمان اختلال پرخوری عصبی مورد استفاده قرار می گیرند.
5_ جلسات درمانی کاهش وزن
هدف جلسات رفتار درمانی کاهش وزن، کمک به افراد برای کاهش وزن است. این روش با بهبود تصویر شخصی و اعتمادبه‌نفس فرد به کاهش وزن کمک می‌کند.
هدف این است تا به‌‌صورت تدریجی تغییرات خوبی را در سبک زندگی فرد، رژیم غذایی و ورزش کردن او ایجاد کنیم. در این روش، میزان غذای مصرفی و افکار فرد درمورد غذا، درطول روز ثبت می‌شود. هدف این است تا هفته‌ای نیم کیلو کاهش وزن داشته باشیم.
6_ شناسایی عوامل تحریک کننده پرخوری
سعی کنید مدتی خود را زیر نظر بگرفته و بررسی کنید که رفتار پرخوری افراطی بیشتر در چه شرایط و موقعیت‌هایی اتفاق می‌افتند. برای مثال ممکن است متوجه شوید که هنگام عصبانیت بیشتر این کار را انجام می‌دهید.
این کار به شما کمک می‌کند که از موقعیت‌های ایجاد کننده خشم و عصبانیت دوری کنید یا به دنبال یادگیری راهکارهای کنترل خشم مؤثر باشید تا بدین ترتیب دیگر رفتار پرخوری عصبی نیز از شما سر نزند.
توجه داشته باشید که عوامل ایجاد کننده رفتار پرخوری در هر فرد میتواند با فرد دیگر متفاوت باشد. برای مثال ممکن است برخی افراد در زمان غمگین بودن یا زمانی که مضطرب و پریشان حال هستند به این رفتار روی بیاورند.
مرتبط بخوانید : پیشگیری از پوکی استخوان
7_ استفاده از روش‌های آرامش بخشی
استرس های روزمره سهم بسیار زیادی در بروز اختلال پرخوری عصبی دارند. اگر احساس می کنید در زندگی بیش از حد تحت فشار عوامل مختلف قرار دارید، استفاده از روش‌های آرام سازی نظیر ریلکسیشن، یوگا، مراقبه و تکنیک های تنفسی میتواند به شما کمک کند تا تنش‌های خود را کاهش دهید و ذهن آرام تری داشته باشید.
اختلال پرخوری
8_ گنجاندن ورزش در برنامه روزمره
داشتن سبک زندگی بی تحرک نه تنها منجر به افزایش وزن می‌شود بلکه روحیه کسل و خموده را در شما ایجاد می‌کند که انواع مشکلات سلامت روان را به وجود می‌آورد.
گنجاندن دقایقی ورزش باعث می‌شود که استرس‌ها و ناراحتی‌های کم‌تری را احساس کنید و برای داشتن اندام ایده آل روش های سالم تری را در پیش بگیرید.
اختلال پرخوری عصبی یکی از اختلالات خوردن است که هدف و نشانه های آن با اختلال پرخوری میتواند متفاوت است.
