آنتی استرژنها که همچنین با نامهای استروژن آنتاگونیست یا استروژن بلاکر نیز شناخته میشوند، دسته ای از داروها هستند که از اثر بیولوژیکی استروژن هایی نظیر استرادیول در بدن جلوگیری میکنند. عمل آنها از طریق بلاک گیرندههای استروژن و یا مهار یا سرکوب تولید استروژن میباشد. آنتی استروژنها یکی از سه نوع آنتاگونیستهای هورمون جنسی هستند، دو نوع دیگر آنتی آندروژن و آنتی پروژسترون نام دارند.
آنتی استروژنها شامل تعدیل کنندههای انتخابی گیرنده استروژن (SERMs) نظیر تاموکسیفن، کلومیفن و رالوکسیفن، آنتاگونیستهای خاموش گیرنده استروژن نظیر فولوسترانت، مهار کنندههای آروماتاز نظیر آناستروزول و آنتی گونادوتروپینها نظیر آندروژن ها/استروییدهای آنابولیک، پروژسترون و آنالوگهای هورمون آزاد کننده گونادوتروپین میشود.
اگرچه مهار کنندههای آروماتاز و آنتی گنادوتروپینها را میتواند بر طبق برخی تعاریف جز آنتی استروژنها به شمار آورد، اما آنها معمولا جز یک طبقه دیگر در نظر گرفته میشوند. مهار کنندههای آروماتاز و آنتی گنادوتروپینها باعث کاهش تولید استروژن میشود، اگرچه واژه “ آنتی استروژن “ معمولا به عواملی که باعث کاهش واکنش به استروژن میشوند تلقی میشود.
آنتی استروژنها در موارد زیر استفاده میشوند :
در درمان محرومیت استروژن برای معالجه سرطان سینه (ER) مثبت
تحریک تخمک گذاری در زنان نابارور
هیپوگونادیسم مردان
ژینکوماستیا (بزرگ شدن نامتعارف سینه در مردان)
جزیی از درمان جایگزینی هورمون در مردان تراجنسی
عوارض جانبی آنتی استروژن ها شامل گر گرفتگی، پوکی استخوان، کوچک شدن سینه، خشکی واژن و آتروفی واژن میباشد، به علاوه، آنها ممکن است باعث افسردگی و کاهش میل جنسی نیز شوند.
شما میتوانید هر آن چیزی را که میخواهید درباره این داروها بدانید در این قسمت بیابید بخوانید