کرونا و بدنسازی : آیا می توانیم به باشگاه ها برگردیم؟!
اگرچه اینطور به نظر می‌رسد که بدترین قسمت پاندمی کووید-۱۹ را پشت سر گذاشته ایم، و اکثر کشور‌ها در حال بازگشایی هستند، اما بسیاری از محدودیت‌ها در سراسر جهان به قوت خود باقی است. فاصله اجتماعی، پوشیدن ماسک، محدودیت‌های کاری و بستن مرز‌ها همگی در دستور کار هستند و اکنون سوالی که در ذهن هر کسی می‌باشد این است که چه موقع قرار است به طور کامل همه چیز باز شود؟ در این مطلب مجله ی اینترنتی مکمل ها به بررسی این مورد می پردازیم. همراه ما باشید.
[lwptoc numeration=”none” width=”full”]
هدف اصلی از قرنطینه، فاصله اجتماعی و موارد دیگر صاف کردن نمودار کووید-۱۹ و جلوگیری از مراجعت بیش از حد بیماران کووید-۱۹ به بیمارستان‌ها بود، اما اینطور به نظر نمیرسد که این تهدید، محقق شود.
برای مثال در شهر نیویورک که یکی از مکان هایی است که بالا‌ترین میزان ابتلا را در ایالات متحده دارد، بیمارستان‌ها به حدود ۸۵% ظرفیت خود رسیدند و در بدترین شرایط پاندمی، ۹۰% ظرفیت بخش مراقبت‌های ویژه اشغال شد، اما هیچگاه ظرفیت کم نیامد.
در ویرجینیا و در ماه آپریل ۷۵% از دستگاه‌های ونتیلاتور استفاده شده و حدودا ۶۰۰۰ تخت بیمارستانی نیز بدون استفاده مانده بود و احتمالا این رقم اکنون بسیار پایین تر نیز می‌باشد. همچنین به جای افزایش درخواست پزشک، این پاندمی در نهایت باعث شده تا هزاران پزشک به دلیل کاهش تعداد مراجعت مرتبط با کووید-۱۹ دیگر به کار گرفته نشوند.
به علاوه، بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، در ماه مارس افراد دارای علائم آنفولانزا و کووید-۱۹ تنها حدود ۷% افراد بستری در بیمارستان‌ها را تشکیل میدادند و اکنون این رقم به ۲% رسیده است.
به عبارت دیگر، منحنی کووید-۱۹ صاف شده است.
اما به هر حال، اکنون هدف از “ صاف کردن منحنی “ به “ یافتن درمان “ تغییر کرده است و اگرچه این هدف قابل احترام است، اما ممکن است رسیدن به آن سال‌ها طول بکشد.
بنابراین، وضعیت کووید-۱۹ باعث شده تا در جامعه دو گروه تشکیل شوند.
از یک طرف، بسیاری از مردم خواهان بازگشایی استراتژیک برخی مکان‌ها هستند و از طرف دیگر برخی دیگر فکر میکنند هرگونه بازگشایی بیشتر بی پروایی بوده و تا زمان یافتن دارو، واکسن یا در مجموع ریشکن کردن کووید-۱۹، ما باید به این وضعیت جدید عادت کنیم.
اگرچه تنها گذر زمان مشخص می‌کند که در مجموع حق با چه گروهی بوده است، اما یک تحقیق جدید انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه اسلو ارائه کننده برخی راهنمایی‌ها مبنی بر بازگشایی برخی مکان‌های خاص که در اینجا باشگاه‌های بدنسازی میباشند است.
قبل از بررسی یافته‌های این دانشمندان، بیایید خیلی سریع یک سوال بنیادی تر مرتبط با بازگشایی مراکز را در مجموع بررسی کنیم.
آیا درمان از خود بیماری بدتر شده است؟
دانشمندان اسلو مقاله خود را با اشتراک گذاشتن حقیقتی که عمدتا در میان سر تیتر‌های التهاب آفرین در مورد این پاندمی گم شده است، شروع میکنند.
عواقب منفی ای در حفظ شرایط کنونی وجود دارد.
بستن باشگاه ها، پارک‌ها و مراکز تفریحی به شکل قابل توجهی از میزان تحرک مردم میکاهد که تحقیقات نیز نشان میدهند داشتن تحرک نه تنها میتواند از افراد در برابر بیماری‌های واگیردار نظیر کووید-۱۹ محافظت کند، بلکه احتمال ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات دیگر را نیز میتواند کاهش دهد.
شواهدی از قبل وجود دارند که نشان میدهند قرنطینه باعث افزایش وزن کودکان شده، وضعیتی که احتمالا با نهادینه شدن عدم تحرک و تغذیه زیاد در دوران قرنطینه در ماه‌ها و سال‌های آینده بیشتر خود را نشان خواهد داد.
بسیاری از افراد حتی در بهترین شرایط نیز در انجام ورزش دچار مشکلات زیادی میشوند. برای بسیاری، قرنطینه باعث تقویت روحیه تنبلی در آنها و عدم تحرک شده است که در گذر زمان این امر به شکل منفی ای اثرات خود روی سلامت مردم را نشان خواهد داد.
همچنین یک سری مشکلات جدی دیگر نیز پس از قرنطینه به سرعت خود را نشان داده اند.
در برخی کشور‌ها خشونت خانگی به میزان ۳۰ تا ۵۰% افزایش یافته، نظیر فرانسه و برزیل و از زمان شروع قرنطینه دانشمندان ذکر کرده‌اند که میزان مصرف مواد مخدر و خودکشی بسیار افزایش یافته است.
تحقیقات اولیه انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه باث نشان میدهد که قرنطینه مرتبط با افزایش احتمال بروز اضطراب و افسردگی می‌باشد، مخصوصا در میان افراد جوان. بر اساس مدل‌های آماری آنها، محققان دریافتند که قرنطینه احتمال بروز افسردگی در کودکان را سه برابر بیشتر می‌کند.
با توجه به اینکه افسردگی مرتبط با پایین آمدن نمره ها، مصرف مواد مخدر، خودکشی و رفتار‌های مجرمانه در آینده می‌باشد، پس پر بیراه نیست که اگر بگوییم ممکن است با عواقب منفی قرنطینه تا ده‌ها سال درگیر باشیم.
یکی از عواقب مشکل ساز در دوره قرنطینه کووید-۱۹ به تعویق انداختن نوبت چکاپ‌ها یا موارد درمانی پزشکی می‌باشد.
برای مثال، در یک تحقیق اخیر انجام شده توسط دانشمندان انجمن قلب و عروق اروپا، آنها تخمین زده اند که حدودا نیمی از افرادی که در دوره قرنطینه دچار حملات قلبی شده‌اند به دلیل ترس از ابتلا به کووید-۱۹، به بیمارستان مراجعه نکردند.
دیگر تحقیقات نیز نشان میدهند که اکثر موارد جدید سرطان تشخیص داده نشده اند و تقریبا نیمی از افرادی که شیمی درمانی میکنند جلسات درمانی خود را به خاطر قرنطینه از دست داده اند و پیوند اعضا هم از زمان شروع قرنطینه حدود ۵۰% کاهش یافته اس. البته، از طرف دیگر عواقب مشکل آفرین اقتصادی را نیز داریم.
بسیاری از مردم اهمیت قرنطینه روی اقتصاد را دست کم میگیرند و مدعی این هستند که جان مردم اهمیت بیشتری از اقتصاد دارد، اما این گفته اشتباه است. جان افراد وابسته به اقتصاد است، و همچنان که قرنطینه ادامه دارد، متخصصان بیشتر و بیشتری پیش بینی کرده‌اند که مشکلات ناشی از کووید-۱۹ در نهایت از خود ویروس بیشتر میتوانند جان افراد را بگیرند.
برای مثال، در یک تحقیق انجام شده توسط دکتر رالف کینی در دانشگاه کارولینای جنوبی نشان داده شده است که به طور میانگین، با از دست رفتن ۱۰ تا ۲۴ میلیون دلار درآمد در ایالات متحده حدودا یک جان اضافه گرفته میشود.
اگرچه ما همچنان میزان کل درآمد از دست رفته در طول دوره قرنطینه را نمیدانیم، اما بر اساس تخمین اداره کار آمریکا، در بدترین دوره پاندمی حدودا ۳۰ میلیون نفر بیکار شده‌اند. بسیاری از این مردم در یافتن کار مجدد دچار مشکل میشوند، زیرا مشاغل پرداختی‌های خود را کاهش خواهند داد تا خسارات ناشی از قرنطینه و از دست رفتن مشتری‌های آنها جبران شود.
تعدادی از متخصصان دانشگاه کمبریج تخمین زده اند که قرنطینه ضرری بین ۳۰ تا ۸۰ تریلیون دلار به اقتصاد جهان خواهد زد که این امر به معنی مرگ هزاران نفر دیگر خواهد بود.
بنابراین، اکنون منصفانه است که حداقل بپرسیم که آیا “ درمان “ از خود بیماری بدتر شده است؟
در این مقطع، کم و بیش همه افراد موافق انجام اقداماتی در جهت محافظت از افراد آسیب پذیر (افراد مسن و ناتوان) در برابر ویروس هستند، اما آیا بقیه ما نیز باید تحت همان محدودیت‌ها زندگی کنیم؟
این سوال ما را به تحقیق اسلو می‌رساند، که محققان میخواستند دریابند که آیا بازگشایی باشگاه‌های بدنسازی میتواند باعث افزایش خطر ابتلا یا گسترش کووید-۱۹ شود یا خیر.
بیایید ببینیم آنها چه یافتند …
کرونا و بدنسازی : دسته بندی افراد برای تخمین میزان ریسک ورود به باشگاه ها
محققان ۳۹۲۸ مرد و زن بین ۱۸ تا ۶۴ سال سن را در شهر اسلو که سابقه حضور در باشگاه را قبل از قرنطینه داشتند، در تاریخ ۱۲ مارس ۲۰۲۰ به خدمت گرفتند.
سپس، محققان این افراد را به طور مساوی در دو گروه دسته بندی کردند :
۱ . گروه باشگاه بدنسازی، که میبایست به باشگاه باز میگشتند و برنامه مد نظر خود را انجام میدادند.
۲ . گروه قرنطینه، که میبایست در خانه میماندند و طبق پروتکل‌های قرنطینه زندگی خود را ادامه میدادند.
به مدت ۲ هفته، گروه ۱ اجازه دسترسی به ۵ باشگاه بدنسازی در سطح شهر اسلو را داشتند، در حالی که گروه ۲ در خانه مانده بودند.
قبل و بعد از تحقیق، از افراد شرکت کننده تست کووید-۱۹ گرفته شده بود که این فرایند از هفته آخر ماه می تا هفته دوم ماه ژوئن ادامه داشت.
همچنین به افراد شرکت کننده آموزش داده شده بود که چگونه روی خود تست کووید-۱۹ را انجام دهند، اما اگر در انجام این تست راحت نبودند، یک محقق این کار را برای آنها انجام میداد.
به منظور اجتناب از قرار دادن افراد آسیب پذیر در شرایط خطرناک، محققان تنها افرادی را به خدمت گرفتند که احتمال بروز علائم کووید-۱۹ در آنها بسیار پایین در نظر گرفته میشد (با این حال، این افراد نیز همچنان می‌توانستند به ویروس مبتلا شوند، اما احتمال بروز علائم تهدید کننده جان آنها بسیار پایین در نظر گرفته میشد).
۵ باشگاه ذکر شده در این تحقیق تنها برای افراد شرکت کننده در این تحقیق باز بودند و اقدامات بهداشتی سختگیرانه ای در آنها انجام میشد، نظیر اجتناب از دست دادن و تماس بدنی، حفظ حداقل فاصله ۲ متر هنگام کار با وزنه حداقل ۴ متر هنگام انجام تمرینات هوازی پر فشار یا کلاس‌های فیتنس و ضد عفونی کردن تمام تجهیزات پس از هر بار استفاده.
همچنین لازم به ذکر است که در این تحقیق از افراد خواسته نشده بود که ماسک بپوشند (اگرچه این امکان وجود دارد که برخی از آنها به هر حال از ماسک استفاده کرده باشند، اما بعید است، با توجه به اینکه هنگام تمرین پوشیدن ماسک میتواند بسیار ناراحت کننده باشد).
خلاصه : در این تحقیق، محققان یک گروه از افراد دارای سابقه تمرینی را به مدت ۲ هفته به باشگاه برگرداندند و گروه دیگر میبایست در خانه میماند. سپس آنها قبل و بعد از تحقیق از افراد شرکت کننده تست کووید-۱۹ گرفتند تا ببینند که آیا میزان ابتلا یا گسترش کووید-۱۹ در افرادی که به باشگاه میرفتند، بیشتر بوده است یا خیر.
مرتبط بخوانید: کرونا و تغذیه
نتایج تحقیق چه بودند؟
اگرچه محققان تقریبا ۴۰۰۰ نفر را برای این تحقیق به خدمت گرفتند، اما تنها حدود ۳۰۰۰ نفر آنها واقعا تست‌ها را انجام دادند و تا آخر این تحقیق را همراهی کردند (ریزش درصد خاصی از نفرات تحت آزمایش در تحقیقاتی این چنینی امری عادی در نظر گرفته میشود).
بر اساس نرخ میانگین ابتلا در میان مردم اسلو، محققان تخمین زدند که حدود ۱% افراد تحت آزمایش احتمالا در تماس با کووید-۱۹ بوده‌اند، که این برابر با ۳۰ نفر میشد (۳۰۰۰ * ۱% = ۳۰).
اما عدد واقعی چه بود؟
در گروه ۱، تست کووید-۱۹ تنها برای یک نفر مثبت شد و در گروه ۲ هیچ مورد مثبتی یافت نشد.
این یعنی نرخ ابتلا به میزان ۰.۰۳۳% بود.
به علاوه، آن فردی که در گروه ۱ مبتلا به کووید-۱۹ شده بود در واقع از طریق رفتن به باشگاه مبتلا نشده بود. در واقع، تا روز انجام تست، این فرد به باشگاه نرفته بود. اینطور مشخص شد که این فرد در مکان کار خود با دو همکار دیگر خود که مبتلا به ویروس بودند تماس داشته است، که احتمالا این فرد نیز در همان جا مبتلا شده است. البته این فرد هیچگونه علائمی از بیماری را تجربه نکرد.
به عبارت دیگر، هیچ کدام از افراد شرکت کننده در این تحقیق که به باشگاه میرفتند، تماسی با کووید-۱۹ در باشگاه نداشتند. احتمال ابتلا به همان اندازه احتمال ابتلا این بیماری در افراد در خانه بود، یعنی اساسا صفر.
به منظور اطمینان از شناسایی منابع احتمالی بیماری، محققان همچنین ۹۰% خدمه باشگاه‌ها را نیز در طول این تحقیق تست کردند که تست هیچکدام از آنها مثبت نشد.
در آخر، دانشمندان همچنین نگاهی به اطلاعات تست‌های کووید-۱۹ گرفته شده از ساکنین اسلو که در آن زمان در این تست شرکت نکرده بودند نیز انداختند. در هفته اول انجام تست ها، تست ۱.۱% این افراد مثبت بود و در هفته دوم این میزان به ۳.۶% افزایش پیدا کرده بود.
به عبارت دیگر، نه تنها افراد در این آزمایش از طریق رفتن به باشگاه دچار کووید-۱۹ نشده بودند، بلکه احتمال ابتلا آنها به این بیماری به شکل قابل توجهی کمتر از جمعیت ساکن اسلو به طور میانگین بود.
همانطور که محققان جمع بندی کرده‌اند، هنگامی که افراد تمرین کننده در محیطی بهداشتی و با رعایت فاصله اجتماعی در باشگاه حاضر شوند، هیچ افزایشی در میزان شیوع کووید-۱۹ در این تاسیسات مشاهده نمی‌شود.
همچنین به یاد داشته باشید که در این تحقیق نیازی نبود که افراد شرکت کننده، در باشگاه ماسک بپوشند.
خلاصه : در این تحقیق اینطور یافت شد که حداقل در اسلو، رفتن به باشگاه باعث افزایش احتمال ابتلا یا گسترش کووید-۱۹ نشد. در واقع، احتمال بروز بیماری در افراد تمرین کننده پایین تر از مردم عادی بود، علیرغم اینکه ماسک هم نمیپوشیدند.
کرونا و بدنسازی : نتایج تحقیقات برای از سرگرفتن رفت و آمد به باشگاه ها
بر اساس این تحقیق مقدماتی، منصفانه است اگر بگوییم که احتمال ابتلا به کووید-۱۹ از طریق باشگاه بسیار اندک است.
به علاوه، اگر در شرایط بدنی خوبی باشید، احتمال ابتلا به کووید-۱۹ به کمترین حد می‌رسد، و اگر هم مبتلا شوید، احتمال تجربه علائم آن بسیار ضعیف است.
برای مثال، در تحقیق انجام شده در انستیتو کاربردی سازی پژوهش اسکریپس نشان داده شده که ۴۰ تا ۴۵% افرادی که مبتلا به کووید-۱۹ میشوند، هیچ علائمی را تجربه نمیکنند و این درصد احتمالا در میان افراد سالم و فیت بالاتر هم می‌باشد (آنهایی که تمایل به باشگاه رفتن دارند).
حتی اگر به جمعیت کلی نگاه کنیم، از جمله افراد دارای اضافه وزن، سیگاری، الکلی یا کسانی که دارای دیگر مشکلات سلامتی هستند، میبینیم که افراد زیر ۶۵ سال به همان اندازه دچار کووید-۱۹ میشوند که احتمال تصادف آنها در طی کردن مسیری به مسافت ۱۰ تا ۸۰ مایل وجود دارد. اما اگر تنها بخواهید افراد سالم را مد نظر قرار دهید، می‌بینید که احتمالا رفت آمد‌های روزانه میتوانند بسیار خطرناک تر از کووید-۱۹ باشند.
و اگرچه احتمال بروز علائم شدید کووید-۱۹ در میان افراد مسن بیشتر می‌باشد، اما این امر بیشتر در میان افرادی دیده میشود که از قبل دچار بیماری‌های دیگر بوده‌اند، و نه افراد مسن سالم.
برای مثال، حدود ۴ نفر از هر ۵ نفر بستری شده به دلیل ابتلا به کووید-۱۹، از قبل دچار یک بیماری زمینه ای شدید بوده‌اند. در ایالات متحده آمریکا، ۴۵% موارد مرگ کووید-۱۹، افرادی بوده‌اند که در آسایشگاه زندگی میکرده اند.
اما افراد مسنی که در وضعیت سلامتی خوبی هستند، نظیر آنهایی که به احتمال زیاد به باشگاه میروند، نسبت به افراد مسن ناتوان و ضعیف، احتمال مرگ‌شان بسیار کمتر می‌باشد.
اکنون، در این مقطع شاید با خود فکر کنید که آیا احتیاط کردن بهتر از پشیمانی نیست؟
آیا نباید کمی بیشتر باشگاه‌ها را بسته نگه داشت و ببینیم که چه اتفاقی رخ میدهد؟
برای این سوالات من سه پاسخ دارم.
اول اینکه، شواهد بسیار اندکی وجود دارند که نشان دهند قرنطینه در زمینه کاهش گسترش کووید-۱۹ میتواند کمک کننده باشد.
برای مثال، در یک تحقیق جدید انجام شده توسط دنشمندان دانشگاه ویرجینیا کامنولث اینطور یافت شد که رابطه ای بین مدت زمانی که کشور‌ها در قرنطینه صرف میکنند با گسترش کووید-۱۹ وجود ندارد. تعطیل کردن مشاغل و خواستن از مردم مبنی بر ماندن در خانه، نشان نداد که میتوانند به شکل قابل توجهی باعث کاهش گسترش ویروس شوند.
دوم اینکه، حفظ شرایط فعلی ایمن نیست، بنا به تمام دلایلی که در بالا ذکر شد.
هزینه‌های روانی، پزشکی و اقتصادی قرنطینه به شدت سرسام آور است، و احتمالا همین مورد تا کنون باعث مرگ هزاران نفر دیگر شده است.
و سوم اینکه، بر اساس تحقیق انجام شده روی افراد تمرین کننده در اسلو، بازگشایی باشگاه‌ها احتمالا منجر به گسترش بیشتر ویروس نمی‌شود. اگر مزیت‌های بسیار زیاد و اثبات شده ورزش کردن را مد نظر قرار دهیم، مطمئنا مزیت‌های آن برای فرد و جامعه بسیار بیشتر خطرات احتمالی می‌باشد.
خلاصه : اگر شما زیر ۶۵ سال سن دارید، سالم هستید و اضافه وزن ندارید، احتمال ابتلا به کووید-۱۹ در باشگاه و تجربه علائم آن یا خطر مرگ تقریبا صفر می‌باشد.
مرتبط بخوانید : خوراکی های تقویتی
اما، اما، اما … آیا این تحقیق قلابی نبود؟
همانطور که میتوانید تصور کنید، برخی افراد خیلی سریع تحقیق السو را زیر سوال بردند و یافته‌های آن را کوچک جلوه دادند و تنها روی محدودیت‌های آن مانور دادند.
برای مثال، کمی پس از انتشار این تحقیق، (Slate) مقاله ای با عنوان “ آن یک تحقیق به معنی این نیست که رفتن به باشگاه ایمن می‌باشد “ منتشر کرد.
در این مقاله، نویسنده نقل قول از کارشناسان آمار، پزشکان و دیگر متخصصان می آورد که نگرانی‌های به جایی را در مورد نتایج تحقیق اسلو دارند، که مکررا در جاهای دیگر نیز تکرار شده است (اما نویسنده انتخاب کرده که نقل قول‌های دیگر نویسندگان یا کسانی که ممکن است نظر متفاوتی را نسبت به متخصصان دستچین شده آنها داشته باشند را منتشر نکند).
اصلی‌‌ترین نقدی که در این مقاله به تحقیق اسلو شده این است که … شما نمیتوانید نتایج این تحقیق را به دیگر افراد جامعه نیز تعمیم دهید.
برخی افراد، از جمله آنهایی که نقل قول‌های آنها در (Slate) ذکر شده. مدعی این هستند که به دلیل اینکه افراد شرکت کننده در این تحقیق سابقه تمرینی داشته اند و احتمالا سالم تر از افراد عادی جامعه بوده‌اند، ما نمیتوانیم این نتایج را به دیگر افراد جامعه نیز تعمیم دهیم.
بخشی از این گفته صحیح است. البته این هدف اصلی تحقیق بود که ببیند بازگشت افراد تمرین دیده به باشگاه چه خطراتی میتواند داشته باشد، زیرا بسیاری از رسانه‌های اجتماعی اینگونه تلقین میکرده اند که انجام این کار بسیار خطرناک می‌باشد.اما در واقعیت، اینگونه نبود.
نه تنها این تحقیق نشان داد که رفتن به باشگاه برای افراد سالم نمی‌تواند خطرناک باشد، بلکه نشان داد که احتمال گسترش بیماری به دیگران نیز تقریبا صفر می‌باشد.
دانشمندان این تحقیق هرگز ذکر نکرده اند که نتایج تحقیق آنها ثابت می‌کند که تمام مشاغل میبایست بازگشایی شوند، اما یافته‌های آنها قطعا مقاله (Slate) را بی اعتبار می‌کند.
کرونا و بدنسازی : اگرچه این تنها تحقیق انجام شده در زمینه بازگشایی باشگاه‌ها می‌باشد، اما نتایج نشان دهنده این هستند که بازگشت به باشگاه ایمن می‌باشد.
به شکل طعنه آمیزی، نیکول کارنگی، یکی از پزشکانی که با او در مقاله (Slate) مصاحبه شده است، قبول دارد افرادی که به احتمال زیاد به باشگاه باز میگردند در خطر بسیار کمتری نسبت به افراد عادی جامعه هستند، که این امر متناقض با مقاله (Slate) و حمایت کننده تحقیق اسلو می‌باشد.
او در این مورد میگوید “ افرادی که خواهان بازگشت به باشگاه هستند یا حداقل عضویت یک باشگاه را دارند، احتمالا کمی سالم تر بوده و احتمال بروز بیماری در آنها نسبت به افراد عادی جامعه کمتر می‌باشد. “
اما یه مساله دیگر هم وجود دارد.
نرخ کلی ابتلا به کووید-۱۹ در نروژ نسبت به اکثر کشور‌ها نسبتا پایین می‌باشد، بنابراین نمیتوانیم این نتایج را به دیگر کشور‌ها نیز تعمیم دهیم.
این درست است، اما این موضوع این حقیقت را بر اساس تحقیق انجام شده تغییر نمیدهد که بازگشایی باشگاه‌ها نمی‌تواند باعث افزایش سرعت انتشار بیماری شود.
اگر بازگشایی باشگاه‌ها واقعا برای جامعه پر خطر بود، همانطور که در مقاله (Slate) ادعا شده است، پس باید انتظار میرفت که افراد تمرین کننده با نرخ برابر یا بیشتر از افراد عادی مبتلا یا عامل گسترش کووید-۱۹ میشدند.
اما در تحقیق، خلاف آن ثابت شد.
افرادی که به باشگاه بازگشتند به همان اندازه افرادی که در خانه مانده بودند، ایمنی داشتند.
دانشمندان این تحقیق همچنین ذکر کرده‌اند که چندین ایالت آمریکا از جمله مین، نیوجرزی و ماساچوست، دارای نرخ ابتلا مشابه با اسلو حین انجام تحقیق میباشند، بنابراین عقلانی است که انتظار دیدن نتایج مشابه پس از بازگشایی باشگاه‌ها را در این مکان‌ها داشته باشیم.
یک نقد وارد به این تحقیق این است که همچنان در مسیر فرایند انتشار قانونی به سر میبرد، بنابراین هنوز مورد بازبینی و بررسی همه جانبه ای قرار نگرفته است. با توجه به اینکه این تحقیق تنها تحقیق انجام شده روی این موضوع می‌باشد، ارزشش را دارد که برای یافته‌های آن کمی اعتبار قائل شویم.
اگرچه درست است که هر کشور، ایالت یا محله ای میبایست با آنالیز هزینه-فایده، نوع و زمان بازگشایی‌ها را بر اساس جمعیت، عادات و محیط تعیین کند، اما همچنان مهم است که از بهترین اطلاعات موجود برای این تصمیم گیری‌ها استفاده شود.
مرتبط بخوانید: تاریخچه ی بدنسازی
تا به امروز، این تنها تحقیقی می‌باشد که در مورد کرونا و بدنسازی به طور اختصاصی ریسک بازگشایی باشگاه‌ها را بررسی کرده است و نتایج آن شفاف هستند : با فرض اینکه شما فردی سالم و زیر ۶۵ سال باشید، احتمالا بازگشت به باشگاه برای شما ایمن می‌باشد.
خلاصه : علیرغم نظرات مخالف، عقلانی است که فرض کنیم نتایج تحقیق اسلو همچنین میتواند به دیگر شهر‌ها نیز تعمیم داده شود، بازگشایی باشگاه‌های بدنسازی احتمالا در بسیاری از مکان ها، ایمن می‌باشد.
جمع بندی در مورد میزان ایمنی بازگشت به باشگاه
اگرچه اینطور به نظر می‌رسد که از بدترین بخش پاندمی کووید-۱۹ گذر کرده ایم و تعدادی از باشگاه‌ها نیز بازگشایی شده‌اند، اما بسیاری از مردم نگرانند که بازگشت به باشگاه میتواند همچنان بیش از حد ریسکی باشد.
از ماه مارس، رسانه‌های اجتماعی مردم را با سیل مقالات، پادکست‌ها و ویدئو‌هایی مبنی بر اینکه قرنطینه جان مردم را نجات میدهد، بمباران کرده‌اند، اینکه بازگشایی میتواند یک خطر بسیار جدی برای جامعه باشد و احتمال ابتلا به کووید-۱۹ در باشگاه (یا تنها رفتن به بیرون) همچنان بالا می‌باشد.
بر اساس این تحقیق با دقت طراحی شده توسط دانشمندان در دانشگاه اسلو، این موارد صحیح نیست، هیچ کدام از افرادی که در این تحقیق به باشگاه بازگشتند با کووید-۱۹ تماس نداشتند و احتمال ابتلا به ویروس در آنها بسیار پایین تر از مابقی افراد جامعه بود.
کرونا و بدنسازی : آیا بازگشت به باشگاه ایمن می‌باشد؟
بر اساس این تحقیق، و دیگر شواهد به دست آمده تا به امروز، اگر شما زیر ۶۵ سال سن دارید، سالم هستید و اضافه وزن ندارید، و همچنان اقدامات پیشگیرانه نظیر رعایت فاصله اجتماعی و ضد عفونی کردن تجهیزات در باشگاه را نیز انجام میدهید، پس پاسخ بله می‌باشد.