درمان کمردرد یکی از دغدغه های اکثر مردم جهان است! اگر شما نیز کمر درد را تجربه کرده‌اید، در این زمینه تنها نیستید. کمردرد یکی از دلایل رایج مراجعه افراد به دکتر یا از دست رفتن چند روز کاری می‌باشد. حتی بچه‌های مدرسه ای نیز میتوانند دچار کمردرد شوند.
کمردرد میتواند از لحاظ شدت متفاوت باشد، گاهی اوقات این درد خفیف و مستمر بوده و گاهی اوقات تجربه یک درد ناگهانی و شدید را خواهید داشت. این درد میتواند به سرعت در نتیجه یک تصادف یا برداشتن چیزی سنگین شروع شود، یا میتواند نتیجه افزایش سن ما باشد. همچنین انجام یک جلسه تمرینی سنگین و پر فشار پس از مدتی کم تحرکی نیز میتواند باعث ایجاد کمردرد شود.
دو نوع کمردرد وجود دارد :
۱ . کمردرد حاد، یا کمردرد کوتاه مدت که میتواند چیزی بین چند روز تا چند هفته به طول بی انجامد. اکثر کمردرد ها، از نوع حاد هستند. این نوع کمردرد با خود-مراقبتی معمولا پس از چند روز از بین میرود و باعث کاهش کارایی فرد پس از درمان نخواهد شد. گاهی اوقات هم چندین ماه نیاز است تا علائم این نوع کمردرد به شکل کامل ناپدید شوند.
۲ . کمردرد مزمن اشاره به دردی در ناحیه کمر دارد که تا ۱۲ هفته یا بیشتر به طول می انجامد، که حتی پس از درمان آسیب دیدگی اولیه یا رسیدگی به دلایل ایجاد کمردرد حاد نیز ادامه خواهد داشت. حدود ۲۰ درصد از افرادی که دچار کمردرد حاد میشوند، در نهایت دچار کمردرد مزمن نیز میشوند که علائم سمج آن تا یک سال میتوانند پایدار بمانند. اگر درد پایدار بماند، این امر همیشه به این معنی نیست که دلیل آن یک مشکل پزشکی جدی می‌باشد که بتوان آن را به راحتی شناسایی یا درمان کرد. در برخی موارد، درمان میتواند به شکل موفقیت آمیزی کمردرد مزمن را بهبود دهد، اما در برخی موارد علیرغم درمان‌های پزشکی و جراحی، درد میتواند ادامه داشته باشد. در این مطلب از مجله بدنسازی مکمل ها به روش های درمان کمردرد می پردازیم.
[lwptoc]
کمر از چه ساختارهایی تشکیل شده است؟
بخش پایینی پشت، جایی که عمدتا کمردرد بروز می‌کند، شامل پنج مهره (L1 تا L5) می‌باشد، که بخش اعظمی از وزن بالا تنه را حمایت میکنند. فاصله بین مهره‌ها توسط پدهایی گرد و لاستیک مانند به نام دیسک‌های بین مهره ای حفظ میشوند. آنها همانند ضرب گیر در سراسر ستون فقرات عمل کرده تا بتوانند هنگام حرکت پوششی مناسب برای استخوان‌ها فراهم کنند. دسته ای از بافت‌ها به نام لیگامنت، و تاندون هایی که عضلات را به ستون فقرات متصل میکنند، باعث میشوند تا این مهره‌ها در جای خود باقی بمانند. ۳۱ جفت عصب در طناب نخاعی جریان دارند و آنها حرکات بدن را کنترل و سیگنال‌ها از بدن به مغز را مخابره میکنند.
درمان کمردرد : دلایل ایجاد کمردرد
اکثر کمردرد‌های حاد ماهیت مکانیکی دارند، به این معنی که اختلالی در نوع کنار هم قرار گرفتن و حرکت کردن اجزای مختلف پشت (ستون فقرات، ماهیچه، دیسک‌های بین مهره ای و اعصاب) وجود دارد. برخی از دلایل مکانیکی کمردرد به شرح زیر می‌باشد :
ارثی
۱ . بی نظمی های اسکلتی از جمله کژپشتی (انحنا در ستون فقرات)، کاوپشتی (قوس غیر طبیعی در پشت پایینی)، گوژپشتی (قوس بیرونی غیر طبیعی در ستون فقرات)، و دیگر ناهنجاری‌های ارثی ستون فقرات.
۲ . بیماری مهره شکاف که شامل توسعه ناکامل طناب نخاعی و یا حفاظ پوششی آن میشود و میتواند باعث ایجاد مشکلاتی شامل بدشکلی مهره ها، احساس ناخوشایند و حتی فلجی شود.
آسیب دیدگی
۱ . کشیدگی رباطی (کشیدگی بیش از حد یا پارگی لیگامنت ها)، کشیدگی ماهیچه (پارگی تاندون‌ها یا ماهیچه)، و اسپاسم (انقباض ناگهانی یک ماهیچه یا گروهی از ماهیچه ها)
۲ . آسیب دیدگی ضربه ای حین انجام ورزش، تصادف، یا پرت شدنی که بتواند باعث آسیب دیدگی تاندون ها، لیگامنت ها، یا ماهیچه شود، همچنین فشار روی ستون فقرات به حدی که باعث پارگی یا بیرون زدگی دیسک‌ها شود.
مشکلات دژنراتیو
۱ . دژنراتیو دیسک بین مهره ای که زمانی رخ میدهد که معمولا دیسک‌های لاستیک مانند در فرایند طبیعی گذر زمان و افزایش سن دچار سایش شده و خاصیت ضربه گیری خود را از دست میدهند.
۲ . اسپوندیلوز : تحلیل کلی ستون فقرات که مرتبط با سایش و پارگی ایجاد شده در مفاصل، دیسک‌ها و استخوان‌های ستون فقرات به دلیل افزایش سن می‌باشد.
۳ . آرتروز یا دیگر بیماری‌های التهابی ستون فقرات، از جمله پوکی استخوان و رماتیسم مفصلی و همچنین اسپوندیلیت که شامل التهاب در مهره‌ها میشود.
مشکلات اعصاب و طناب نخاعی
۱ . بهم فشردگی، التهاب و یا آسیب طناب نخاعی
۲ . درد سیاتیک، که عامل آن فشار وارد شدن به عصب سیاتیک است که این عصب از باسن شروع شده و تا پشت پا ادامه دارد. افراد مبتلا به درد سیاتیک ممکن است احساس شوک یا سوزش در ناحیه کمر به همراه درد در باسن و پشت یک پا را داشته باشند.
۳ . تنگی مجرای نخاعی، به تنگ شدن ستون مهره‌ها گفته میشود که این امر باعث ایجاد فشار روی طناب نخاعی و اعصاب میشود.
۴ . لغزش مهره، که زمانی اتفاق می افتد که یک مهره بخش پایینی ستون فقرات بیرون زده، که این امر باعث فشار به اعصاب موجود در ستون مهره‌ها میشود.
۵ . فتق یا پارگی دیسک ها، که میتواند زمانی رخ دهد که دیسک‌های بین مهره ای به هم فشرده شده و بیرون بزنند.
۶ . عفونتی که شامل مهره‌ها میشود (عفونت استخوان)، عفونت دیسک‌های بین مهره ای (دیسکیت)، یا عفونت مفاصل ساکرویلیاک که باعث اتصال بخش پایینی ستون فقرات به لگن خاصره میشود (ساکرویلیت).
۷ . سندروم دم اسب، زمانی رخ میدهد که یک دیسک پاره شده وارد مجرای نخاعی شده و روی مجموعه ای از ریشه اعصاب کمر و خاجی فشار وارد کند. اگر این سندروم درمان نشود ممکن است باعث ایجاد آسیب‌های عصبی دائمی شود.
۸ . پوکی استخوان (کاهش پیش رونده تراکم استخوانی و قدرت آن که میتواند منجر به شکستگی‌های دردناک در مهره‌ها شود)
دلایل غیر مرتبط با ستون فقرات
۱ . سنگ کلیه، که میتواند باعث ایجاد دردی تیز و شدید در بخش پایینی کمر شود، معمولا در یک طرف آن
۲ . آندومتریوز (تشکیل بافت رحم در مکان هایی خارج از رحم)
۳ . فیبرومیالژیا (یک سندروم درد مزمن شامل درد عضلانی وسیع و خستگی)
۴ . تومورها، که باعث ایجاد فشار یا نابودی ستون فقرات یا طناب نخاعی و اعصاب یا جایی خارج از ستون فقرات در پشت میشوند
۵ . بارداری (کمردرد تقریبا همیشه پس از زایمان کاملا از بین میرود)
فاکتورهای افزایش افزایش کمردرد
فاکتورهای دخیل در افزایش احتمال توسعه کمردرد چه میباشند؟
هر کسی میتواند دچار کمر درد شود. فاکتورهایی که میتوانند باعث افزایش احتمال بروز کمردرد شوند به شرح زیر است :
سن : اولین نشانه‌های کمردرد معمولا بین ۳۰ تا ۵۰ سالگی بروز میکنند، و بروز کمردرد با افزایش بیشتر سن، شایع تر نیز میشود. از دست رفتن قدرت استخوان‌ها حاصل از پوکی آنها میتواند منجر به شکستگی شود و در همین زمان، قدرت ارتجاعی و توان عضلات نیز کاهش میابد. با افزایش سن دیسک‌های بین مهره ای نیز مایع و انعطاف پذیری خود را از دست میدهند، که این امر توانایی آنها در ضربه گیری برای مهره‌ها را کاهش میدهد. احتمال بروز تنگی مجرای نخاعی با افزایش سن نیز بیشتر میشود.
سطح آمادگی بدن : کمردرد در بین افرادی که از لحاظ فیزکی فعال نیستند بیشتر شایع است. عضلات پشت و شکم ضعیف ممکن است نتوانند به شکل مناسبی از ستون فقرات حمایت کنند. کسانی که کل هفته فعالیتی فیزیکی نداشته و ناگهان در روز آخر هفته تصمیم به انجام ورزش هایی طولانی و پر فشار میگیرند، بیشتر دچار کمردرد‌های شدید نسبت به افرادی میشوند که روزانه فعالیت‌های فیزیکی با فشار متوسطی را انجام میدهند. تحقیقات نشان میدهند که تمرینات ایروبیکی که فشار کمی روی مفاصل وارد میکنند میتوانند به حفظ یکپارچگی دیسک‌های بین مهره ای کمک کنند.
افزایش وزن : اضافه وزن داشتن، چاق بودن یا افزایش قابل توجه وزن بدن در مدت زمانی کم، میتواند به کمر استرس وارد کرده و منجر به کمردرد شود.
ژنتیک : برخی علل‌های کمردرد، از جمله رماتیسم ستون فقرات، دارای ریشه ژنتیکی می‌باشد.
فاکتورهای مرتبط با شغل : داشتن شغلی که لازمه آن بلند کردن اشیای سنگین، کشیدن و هول دادن می‌باشد، مخصوصا اگر شامل چرخش و ارتعاش ستون فقرات باشد، میتواند منجر به آسیب دیدگی و کمردرد شود. کار کردن پشت میز در کل روز نیز میتواند باعث ایجاد درد شود، مخصوصا اگر نحوه نشستن صحیح نباشد یا روی صندلی ای بنشینید که حمایت کافی را از پشت نداشته باشد.
سلامت روان : اضطراب و افسردگی میتواند روی میزان تمرکز یک فرد روی درد و درک شدت آن تاثیر گذار باشد. دردی که مزمن میشود نیز خود میتواند در توسعه چنین فاکتورهای روانی ای مشارکت داشته باشد. استرس میتواند به طرق بی شماری بدن را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله ایجاد تنش عضلانی.
سیگار کشیدن : انجام این کار باعث محدود شدن جریان خون و اکسیژن به دیسک‌ها شده، که این امر میتواند تحلیل آنها را سریع تر کند.
فاکتورهای روانی : حالات خلقی و افسردگی، استرس و سلامت روان نیز همچنین میتوانند در احتمال بروز کمردرد تاثیر گذار باشند.
کمردرد چگونه تشخیص داده میشود؟
سوابق کامل پزشکی و تست‌های فیزیکی معمولا میتوانند باعث شناسایی هرگونه مشکل جدی که ممکن است عامل درد باشند شوند. آزمایشات نورولوژیک میتوانند به شناسایی عامل ایجاد درد و درمان مناسب کمک کنند. در اکثر موارد عکس برداری لازم نمیباشد، اما ممکن است برای تشخیص دقیق درد این کار انجام شود، از جمله تعیین وجود تومور و تنگی مجرای نخاعی. گاهی اوقات حتی پس از انجام تمام آزمایشات به شکل کامل نیز تعیین علت کمردرد مزمن سخت می‌باشد.
این آزمایشات برای درمان کمردرد عبارتند از :
آزمایش خون : معمولا از آزمایش خون برای تشخیص علل کمردرد استفاده نمی‌شود اما ممکن است برای تشخیص وجود التهابات، عفونت، سرطان و یا آرتروز دستور به انجام آن داده شود.
اسکن استخوان : در این روش درمان کمردرد می‌توان عفونت، شکستگی یا اختلال استخوانی را شناسایی و تحت نظر گرفت. در این روش مقدار اندکی ماده رادیواکتیو به جریان خون تزریق شده و سپس از استخوان‌ها جمع‌آوری میشود، مخصوصا در نواحی دارای مقداری ناهنجاری. این عکس‌ها میتوانند به تشخیص مناطق خاصی که دارای متابولیسم نامنظم استخوانی یا فشار خون غیر نرمال و همچنین اندازه گیری سطح بیماری مفاصل کمک کنند.
دیسکوگرافی : شامل تزریق مداوم رنگ به دیسک بین مهره ای میشود که گمان بر آن است که عامل ایجاد کمر درد می‌باشد. در این حالت اگر دیسک عامل درد باشد، فشار مایع در دیسک باعث افزایش درد فرد میشود. رنگ تزریق شده باعث میشود تا مکان‌های آسیب دیده در سی تی اسکن مشخص شوند.
الکترودیاگنوزیس : میتواند مشکلات مرتبط با اعصاب در پشت و پاها را شناسایی کند. این روش شامل موارد زیر میشود :
۱ . الکترومیوگرافی : در این روش فعالیت الکتریکی یک عضله ارزیابی شده تا مشخص شود آیا ضعف عضلانی نتیجه مشکلی از اعصاب کنترل کننده عضلات می‌باشد یا خیر. سرنگی به درون عضلات وارد میشود تا فعالیت الکتریکی مخابره شده از مغز یا طناب نخاعی به منطقه خاصی از بدن اندازه گیری شود.
۲ . (EP) : این تست برای درمان کمردرد شامل دو ست الکترود میشود، یکی برای تحریک عصب حسی و دیگری روی جمجمه قرار گرفته تا سرعت انتقال سیگنال‌های عصبی در مغز ثبت شود.
۳ . (NCS) : در این تست نیز دو ست الکترود برای تحریک عصبی که در یک عضله خاص قرار دارد استفاده میشود و سیگنال‌های الکتریکی آن عصب را برای تشخیص هرگونه آسیب عصبی ثبت می‌کند.
سی تی اسکن : در این روش بافت‌های نرمی که نمیتوانند در تصویر برداری اشعه اکس دیده شوند، مشخص میشوند، نظیر پارگی دیسک، تنگی مجرای نخاعی یا تومور.
ام آر آی : در این روش تصویری کامپیوتری از ساختار‌های استخوانی و بافت‌های نرم نظیر ماهیچه ها، لیگامنت ها، تاندون‌ها و رگ‌های خونی تهیه میشود. زمانی که پزشک مشکوک به عفونت، تومور، التهاب، پارگی یا بیرون زدگی دیسک، یا فشار روی اعصاب باشد ممکن است این روش را در پیش گیرد.
تصویر برداری اشعه اکس : میتواند نشان دهنده استخوان‌های شکسته یا مهره آسیب دیده و یا نامرتب باشد.
میلوگرافی : در این روش درمان کمردرد تصویر تشخیصی حاصله از اشعه اکس و سی تی اسکن بهبود داده میشود. در این روش، رنگی به درون مجرای نخاعی تزریق شده، که باعث میشود طناب نخاعی و عصب تحت فشار حاصل از پارگی یا بیرون زدگی دیسک ها، در تصویر اشعه اکس یا سی تی اسکن دیده شوند.
کمردرد چگونه درمان میشود؟
کمردرد حاد معمولا به خودی خود بهتر میشود، اما از روش‌های درمان کمردرد زیر نیز معمولا استفاده میشود :
داروهای طراحی شده برای کاهش درد و یا التهابات :
۱ . داروهای ضد درد، نظیر آستامینوفن و آسپیرین
۲ . داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) نظیر ایبوپروفن و ناپروکسن، که ممکن است بدون نسخه نیز فروخته شوند. برخی داروهای (NSAID) نیازمند نسخه پزشک هستند.
۳ . شل کننده‌های عضلانی : داروهایی تجویزی هستند که به منظور استفاده کوتاه مدت برای شل کردن ماهیچه‌های سفت مورد استفاده قرار میگیرند.
۴ . درمان‌های موضعی درد نظیر استفاده از کرم ، ژل ، پچ یا اسپری، که روی پوست اعمال شده تا با تحریک اعصاب موجود در پوست حس گرما یا سرما را القا تا از شدت درد کم شود. از جمله داروهای موضعی رایج می‌توان از کپسایسین و لیدوکائین نام برد.
گرما و سرما درمانی، که ممکن است به کاهش درد، کاهش التهابات و بهبود پویایی در برخی افراد کمک کند.
کشش آرام (نه شدید)، بر اساس توصیه افراد حرفه ای واجد شرایط
ورزش کردن، بستری شدن و جراحی معمولا برای کمردرد حاد توصیه نمی‌شود.
اما روند درمان کمردرد مزمن در اغلب موارد به صورت گام به گام می‌باشد، یعنی حرکت از روش‌های درمانی ساده و کم هزینه به سمت روش‌های تهاجمی تر. بر اساس علل تشخیص داده شده برای کمردرد، روش‌های درمانی خاصی ممکن است اتخاذ شود.
گام ۱ : درمان‌های اولیه
درمان کمردرد با استفاده از داروهایی نظیر :
۱ . داروهای ضد درد و ضد التهاب غیر استروئیدی
۲ . داروهای مخدر، که توسط پزشک تجویز میشوند (مخدر‌ها تنها میبایست برای یک دوره کوتاه و تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا این دارو‌ها میتوانند اعتیاد آور، تشدید کننده افسردگی و دارای دیگر عوارض جانبی مختلف باشند).
۳ . داروهای ضد تشنج، که داروهایی تجویزی برای درمان تنشج هستند، و ممکن است برای درمان افراد مبتلا به درد سیاتیک مفید واقع شوند.
۴ . داروهای ضد افسردگی نظیر سه حلقه ای‌ها و سروتونین، و مهار کننده‌های بازجذب نوراپینفرین به شکل رایجی توسط پزشکان برای درمان کمردرد مزمن تجویز میشوند.
خود-مدیریتی :
۱ . گرما یا سرما درمانی
۲ . از سر گیری فعالیت‌های نرمال در سریع ترین زمان ممکن است به کاهش درد کمک کند. بستری شدن توصیه نمی‌شود.
۳ . ورزش هایی که باعث تقویت ناحیه مرکزی بدن و عضلات شکم میشوند، ممکن است به تسریع ریکاوری از کمردرد مزمن کمک کند. اما قبل از شروع هرگونه برنامه ورزشی میبایست با پزشک خود مشورت کنید و لیستی از ورزش‌های مفید را دریافت کنید. ( این مطلب را حتما بخوانید : راهنمای رژیم IIFYM )
گام ۲ : تکنیک‌های تکمیلی و جایگزین برای درمان کمردرد
۱ . طب سوزنی : این روش درمان کمردرد برای کمردرد مزمن میتواند تاثیری متوسط داشته باشد. در این روش سوزن‌های باریکی به نقاط خاصی در سراسر بدن وارد شده و باعث تحریک آن نقاط میشود (از طریق چرخش یا یک جریان الکتریکی با ولتاژ پایین)، که این امر ممکن است باعث شود تا بدن مسکن‌های طبیعی خود نظیر اندورفین، سروتونین و استیل کولین را ترشح کند.
۲ . بیوفیدبک : شامل اتصال الکترود‌ها به پوست و استفاده از یک دستگاه الکترومیوگرافی میشود که فرد را قادر میسازد تا از وضعیت تنفس، تنش عضلانی، ضربان قلب و دمای پوست آگاهی یافته و آنها را تحت کنترل بگیرند.
۳ . شناخت درمانی : شامل استفاده از تکنیک‌های آرامش بخش و کنار آمدن برای کاهش کمردرد میشود.
۴ . تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست (TENS) : شامل پوشیدن یک دستگاه باطری دار میشود که الکترود‌های آن روی پوست منطقه دردناک قرار گرفته و پالس های الکتریکی ایجاد شده توسط آن میتواند باعث مسدود سازی یا اصلاح درک فرد از شدت درد شود.
۵ . فیزیوتراپی : شامل برنامه هایی جهت تقویت ماهیچه‌های ناحیه مرکزی بدن برای حمایت از پشت پایینی، بهبود پویایی و انعطاف پذیری میشود. در این روش همچنین نحوه صحیح قرار گیری بدن در حالت‌های مختلف نیز به فرد آموزش داده میشود.
۶ . دست کاری و موبیلیزاسیون ستون فقرات: دو روشی هستند که کایروپراکتور‌ها با استفاده از دست‌هایشان برای تنظیم، ماساژ و حرکت دادن ستون فقرات و بافت‌های اطراف آن استفاده میکنند. دست کاری شامل انجام یک حرکت سریع میشود که خود فرد کنترلی روی آن ندارد، اما موبیلیزاسیون شامل حرکات اصلاحی آهسته تری میشود. این تکنیک‌ها برای افراد دارای کمردرد مزمن ممکن است برای مدت کوتاهی مزیت هایی داشته باشد، اما هیچ کدام از این دو تکنیک برای افراد دارای بیماری زمینه ای مرتبط با کمردرد نظیر پوکی استخوان، فشردگی طناب نخاعی یا آرتروز مناسب نمیباشد.
تزریق به ستون فقرات برای درمان کمردرد شامل :
۱ . تزریق در نقاط ماشه ای : این روش میتواند باعث آرامش عضلات سفت و گرفته شود که میتوانند در ایجاد کمردرد دخیل باشند. یک تزریق یا مجموعه ای از تزریقات از مواد بی حس کننده موضعی و اغلب کورتیکواستروئید‌ها به نقاط ماشه ای میتواند باعث کاهش درد شود.
۲ . تزریق استروئید اپیدورال : این تزریق در ناحیه کمر برای درمان کمردرد و سیاتیک مرتبط با التهاب انجام میشود. کاهش درد حاصل از این تزریقات معمولا موقتی بوده و این تزریق برای استفاده بلند مدت توصیه نمی‌شود.
۳ . حذف با بسامد رادیویی : در این روش درمان کمردرد سرنگی نازک به منطقه دردناک وارد شده تا از این طریق الکترودی عبور کرده و با ایجاد گرما باعث نابودی فیبر‌های عصبی حامل سیگنال‌های درد به مغز شود. این روش میتواند تا چندین ماه باعث تسکین درد شود.
۴ . ترکشن : شامل استفاده از وزنه یا قرقره برای ایجاد نیروی مستمر یا متناوب به منظور کشش تدریجی ساختار اسکلتی برای تراز بهتر آن میشود. برخی افراد هنگام انجام این روش احساس تسکین درد دارند اما معمولا پس از پایان انجام این کار درد باز میگردد.
گام ۳ : گزینه‌های درمانی پیشرفته تر
درمان کمردرد به وسلیه ی جراحی
هنگامی که دیگر روش‌های درمانی شکست بخورند، جراحی ممکن است برای تسکین درد حاصل از آسیب دیدگی عصب، آسیب دیدگی‌های جدی عصبی-عضلانی یا عصب فشرده شده مورد استفاده قرار گیرد. برای شرایط و وضعیت‌های خاص، روش‌های جراحی خاصی نیز انتخاب میشود. اما به هر حال، جراحی همیشه موفقیت آمیز نیست. ممکن است پس از جراحی ماه‌ها طول بکشد تا فرد کاملا درمان شود و امکان از دست رفتن همیشگی انعطاف پذیری نیز وجود دارد. انواع گزینه‌های جراحی عبارت است از :
۱ . ورتبروپلاستی و کیفوپلاستی : این دو عمل جراحی که که اندکی تهاجمی محسوب میشوند برای ترمیم مهره شکسته شده تحت فشار حاصل از پوکی استخوان مورد استفاده قرار میگیرند. در ورتبروپلاستی از تصویر برداری سه بعدی به منظور هدایت سرنگی نازک از پوست به مهره استفاده میشود. سپس سیمان استخوانی چسب مانندی به فضای خالی مهره ای تزریق شده، که به سرعت میتواند باعث تثبیت و تقویت استخوان و تسکین درد شود. در کیفوپلاستی، قبل از تزریق سیمان استخوانی، بادکنکی ویژه قرار داده شده و به آرامی باد میشود تا ارتفاع ساختار مهره تنظیم شده و از حالت دفرمه خارج شود.
۲ . لامینکتومی : این عمل زمانی انجام میشود که عامل درد، بی حسی و ضعف، باریک شدن مجرای نخاعی باشد. در طول عمل، دیواره‌های استخوانی مهره حذف شده تا فشار از روی اعصاب برداشته شود.
۳ . دیسککتومی و میکرو دیسککتومی : این عمل برای درمان کمردرد شامل حذف دیسک بیرون زده از طریق ایجاد برشی در پشت میشود (در میکرو دیسککتومی از برشی بسیار کوچک تر در پشت استفاده شده که این امر فرایند ریکاوری بیمار را بسیار سریع تر می‌کند). لامینکتومی و دیسککتومی در بیشتر موارد با هم انجام میشوند و ترکیب این دو عمل جراحی، یکی از راه‌های رایج حذف فشار روی ریشه عصب حاصل از فتق دیسک یا خار استخوانی می‌باشد.
۴ . فورامینوتومی : عمل جراحی ای است که طی آن حفره استخوانی “ پاکسازی “ یا بزرگ میشود، یعنی جایی که ریشه یک عصب از مجرای نخاعی خارج میشود. دیسک بیرون زده یا سفتی مفاصل حاصل از افزایش سن میتواند باعث کم شدن فضایی شود که در آن عصب نخاعی از آن خارج میشود و این امر روی عصب فشار وارد می‌کند. در این عمل جراحی تکه‌های کوچک استخوان روی عصب از طریق یک برش کوچک پاکسازی میشوند، که این امر جراح را قادر میسازد تا انسداد را رفع و باعث برداشتن فشار از روی عصب میشود.
۵ . نوکلئوپلاستی : نوعی جراحی لیزری می‌باشد که از انرژی بسامد رادیویی برای درمان افراد مبتلا به کمردرد مرتبط با فتق دیسک خفیف استفاده می‌کند. در این روش با راهنمایی اشعه اکس، سرنگی به درون دیسک وارد میشود. سپس دستگاه پلاسما لیزر وارد سرنگ شده و نوک آن بین ۴۰ تا ۷۰ درجه سلسیوس داغ میشود، که این امر باعث تبخیر بافت درون دیسک، کاهش سایز آن و در نهایت کاهش فشار روی اعصاب میشود.
۶ . عصب کشی با بسامد رادیویی : در این روش با استفاده از پالس های الکتریکی برای اختلال در سیگنال‌های درد و همچنین با راهنمایی اشعه اکس، یک سرنگ به درون منطقه مورد نظر شامل اعصاب وارد شده و آن منطقه را داغ می‌کند، که این امر باعث نابودی بخشی از اعصاب مورد هدف شده و در نتیجه درد به شکل موقت تسکین میابد.
۷ . جوش دادن مهره‌ها : از این روش برای تقویت ستون فقرات و جلوگیری از حرکات دردناک در افراد مبتلا به لغزش مهره استفاده میشود (پس از لامینکتومی). در این روش دیسک بین ۲ یا چند مهره حذف و به مهره مجاور از طریق پیوند استخوان یا ساختار‌های فلزی جوش داده میشود. در عمل جوش دادن مهره‌ها ممکن است مقداری از انعطاف پذیری ستون فقرات کاسته شود و همچنین نیازمند دوره ریکاوری طولانی می‌باشد تا پیوند استخوان رشد و مهره‌ها به هم جوش بخورند.
۸ . جایگزینی دیسک مصنوعی : این یک روش جایگزین برای جوش دادن مهره‌ها برای درمان دیسک‌های به شدت آسیب دیده می‌باشد. در این عمل جراحی دیسک برداشته شده و به جای آن یک دیسک مصنوعی قرار میدهند که این امر باعث بازگردندن ارتفاع و حرکات طبیعی بین مهره‌ها میشود.
۹ . فاصله دهنده‌های بینابینی : دستگاه‌های کوچکی هستند که در ستون فقرات جای میگیرند تا مجرای نخاعی باز مانده و فشاری به اعصاب وارد نشود. این روش برای درمان افراد مبتلا به تنگی مجرای نخاعی استفاده میشود.
۱۰ . تحریک طناب نخاعی : در این روش از پالس های الکتریکی با ولتاژ پایین از یک دستگاه کوچک کار گذاشته شده در بدن که متصل به یک سیم که در راستای طناب نخاعی امتداد دارد استفاده میشود. این پالس ها طوری طراحی شده‌اند که باعث مهار سیگنال‌های دردی میشوند که معمولا به سمت مغز مخابره میشوند.
۱۱ . تحریک گانگلیون نخاعی : در این روش سیگنال‌های الکتریکی از طریق سیمی که متصل به دستگاه کوچک که در قسمت پشت پایینی کار گذاشته شده است فرستاده میشود، که به طور دقیق فیبر‌های عصبی حامل سیگنال‌های درد را هدف قرار میدهد. این پالس ها طوری طراحی شده‌اند که سیگنال‌های درد را با حس کرختی و مور مور شدن جایگزین میکنند.
۱۲ . تحریک عصب محیطی : در این روش نیز همچنین یک دستگاه کوچک در بدن کار گذشته شده و یک الکترود پالس‌های الکتریکی را تولید و ارسال کرده تا با ایجاد حس مور مور شدن، درد تسکین یابد.
آیا می‌توان از بروز کمردرد جلوگیری کرد؟
توصیه هایی برای داشتن کمری سالم به جای درمان کمردرد :
۱ . ورزش منظم به منظور حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات. با پزشک خود مشورت کرده تا لیستی از ورزش‌های کم فشار روی مفاصل و مناسب با سن تان معرفی کرده که به طور مشخص بتوانند باعث تقویت پشت پایینی و عضلات شکم شود.
۲ . حفظ وزن در محدود سلامتی و استفاده از یک رژیم غذایی مناسب با دریافت مقادیر کافی کلسیم، فسفر و ویتامین دی به منظور تحریک رشد استخوان‌های جدید.
۳ . استفاده از تجهیزات و وسایل منزل با طراحی ارگونومیک در خانه و محل کار. اطمینان حاصل کنید که سطحی که در آن کار خود را انجام میدهید در ارتفاع مناسبی واقع شده باشد.
۴ . تغییر مرتب موقعیت نشستن و راه رفتن دوره ای در محل کار یا ایجاد کشش خفیف در عضلات به منظور کاهش تنش در آنها. قرار دادن یک بالشت یا حوله رول شده در پشت نیز میتواند مقداری از ستون فقرات حمایت کند. هنگام نشستن به مدت طولانی یک سطحی را زیر پای خود قرار دهید.
۵ . پوشیدن کفش‌های راحت و با پاشنه کوتاه
۶ . خوابیدن به یک طرف و با زانو‌های جمع شده به سمت سینه (حالت جنینی) میتواند به باز شدن مفاصل در ستون فقرات کمک کرده و باعث کاهش فشار از طریق کاهش انحنای ستون فقرات شود. همیشه روی یک سطح محکم بخوابید.
۷ . اشیای بیش از حد سنگین را بلند نکنید. برای بلند کردن صحیح یک شی ابتدا زانوها را خم کرده و حالتی نیم خیز بگیرید، عضلات شکم را به داخل داده و سر را پایین انداخته به طوری که هم راستای پشت صاف تان قرار بگیرد. هنگام بلند شدن، اشیا را نزدیک بدن حفظ کنید. هنگام بلند شدن از چرخش اجتناب کنید.
۸ . سیگار کشیدن را ترک کنید. سیگار کشیدن باعث کاهش جریان خون به ستون فقرات شده که این امر در تحلیل دیسک‌ها تاثیر گذار است. سیگار کشیدن همچنین احتمال بروز پوکی استخوان را افزایش داده و مانع درمان میشود. سرفه‌های حاصل از سیگار کشیدن فراوان نیز خود ممکن است باعث ایجاد کمردرد شود.