استروئید قدرتمند پارابولان و ویژگی‌‌های آن

ترنبولون هگزا هیدرو بنزیل کربنات معرف یک ترکیب ترنبولون با استر بلند در بازار می‌باشد. این استروئید برای اولین بار در اواخر دهه ۶۰ میلادی تحت نام تجاری پارابولان توسط لابراتوری فرانسوی نگما وارد بازار شد. پارابولان اولین و تنها فرم هورمون ناندرولون می‌باشد که مختص انسان به وجود آمده است. برای سالیان پارابولان را برای افراد مبتلا به سو تغذیه تجویز میکردند که هنگام بررسی دقیق تر این استروئید دلیل آن را متوجه خواهید شد. همچنین در برخی‌ موارد آن را برای درمان پوکی استخوان و همچنین برای درمان نزاری نیز استفاده میکردند. اما به هر حال، در سال ۱۹۹۷ کمپانی نگما پارابولان را از بازار فروش خارج کرد.

پارابولان بسیار شبیه استروئید محبوب ترنبولون استات (فینا) می‌باشد. تنها تفاوت آنها در استر متصل شده می‌باشد، به شکلی‌ که پارابولان بسیار آهسته تر هورمون ترنبولون را در بدن آزاد می‌کند و بنابراین نیازمند تزریق کمتری نیز می‌باشد. ویژگی‌‌های عملکردی و مشخصات هورمون ترنبولون بر اساس استر متصل به آن تغییری نمیکند.

از آنجایی که این استروئید دیگر تجویز نمی‌شود، عمدتا هورمون ترنبولون را می‌توان در حوزه‌های ورزشی و افزایش عملکرد یافت. ترنبولون یکی‌ از قدرتمند‌ ترین استروئیدهای موجود می‌باشد که دارای کاربرد‌های بسیار زیاد و متنوعی می‌باشد. این هورمون را می‌توان در مارکت‌های دارو‌های دامپزشکی تحت نام ترنبولون استات نیز یافت، اما پارابولان و هر فرم مرتبط را در حال حاضر تنها می‌توان در بازار سیاه یافت. در این حوزه ها، پارابولان در کنار تمام فرم‌های ترنبولون به دلیل مزیت‌های فوق‌العاده آن در کات عضلانی به عنوان یک استروئید ضروری در دنیای بدنسازی رقابتی یاد میشود. همچنین این استروئید دارای مزیت‌های فوق‌العاده در افزایش حجم نیز می‌باشد که فراتر از قابلیت بسیاری از استروئیدهای دیگر می‌باشد.

[lwptoc]

عملکرد و ویژگی‌‌های پارابولان

پارابولان که به طور رسمی‌ با نام ترنبولون هگزا هیدرو بنزیل کربنات شناخته میشود یک فرم از ناندرولون می‌باشد که دچار تغییرات ساختاری شده است. ناندرولون هورمونی می‌باشد که عمدتا آن را مرتبط با دکا دورابولین (ناندرولون دکانوات) میدانند. به منظور ایجاد هورمون ترنبولون، باید به جایگاه اتم ۹ و ۱۱ هورمون ناندرولون یک پیوند دوگانه اضافه شود. این امر باعث میشود که میزان تمایل اتصال به آندروژن‌ها به شدت افزایش و از تبدیل آن به استروژن جلوگیری شود. بنابراین پارابولان یک استروئید تبدیل شونده به استروژن نمیباشد.

این اصلاح مختصر در ساختار همچنین باعث کاهش سرعت متابولیسم این هورمون در بدن میشود که نتیجه آن این است که این استروئید از لحاظ خواص آندروژنیک و آنابولیک بسیار قوی تر از ناندرولون می‌باشد و به شدت قدرتمند تر از خود تستوسترون. به منظور درک قدرت این هورمون، رتبه بندی قدرت آنابولیک و آندروژنیک آن را مد نظر قرار دهید. قدرت آنابولیک و آندروژنیک برای ترنبولون ۵۰۰ می‌باشد. قدرت تمام استروئیدها بر اساس قدرت تستوسترون مقایسه میشود که دارای قدرت ۱۰۰ هم برای خواص آندروژنیک و هم آنابولیک می‌باشد.

از همه مهم تر اینکه قدرت ترنبولون روی کاغذ را می‌توان در عمل و هنگام فعالیت دید، در صورتی‌ که برای همه استروئیدها اینگونه نیست و برای مثال استروئیدهای بسیار قدرتمندی نظیر هالوتستین و پروویرون اینگونه نیستند. به سختی می‌توان استروئیدی را یافت که قدرت خام و خالص آن مشابه آن چیزی باشد که پارابولان عرضه می‌کند.

به عنوان یک استروئید آنابولیک، پارابولان دارای مزیت‌های بسیار زیادی در زمینه فعالیت‌های آنابولیکی می‌باشد. بسیاری از ویژگی‌‌های پارابولان در این زمینه را استروئیدهای دیگری هم دارند، اما هنگامی که بحث روی هورمون ترنبولون باشد قدرت این ویژگی‌‌ها بسیار بیشتر از استروئیدهای دیگر می‌باشد.

این استروئید بیش از هر استروئید دیگری میتواند باعث افزایش سنتز پروتئین و احتباس نیتروژن در عضلات شود. این موضوع بسیار مهم است زیرا سنتز پروتئین اشاره به سرعت یک سلول ماهیچه ای در تولید پروتئین دارد. از آنجایی که پروتئین‌ها واحد‌های تشکیل دهنده عضلات هستند، این امر میتواند یک محیط آنابولیک قوی در بدن ایجاد کند. بهبود احتباس نیتروژن در بدن نیز این محیط آنابولیک را بیش از پیش تقویت کرده و بدن را از مضرات شرایط کاتابولیسم دور می‌کند. تمام بافت‌های خالص عضلانی به طور تقریبی دارای ۱۶% نیتروژن هستند و کمبود آن میتواند باعث ایجاد شرایط کاتابولیک در بدن شود.

پارابولان همچنین این توانائی را دارد که به شکل قابل توجهی‌ باعث افزایش تعداد گلبول‌های قرمز و بهبود اثر (IGF-1) شود. این افزایش تعداد گلبول‌های قرمز نیز مهم می‌باشد زیرا گلبول‌های قرمز وظیفه حامل اکسیژن در جریان خون را دارند. این امر نه تنها استقامت عضلانی را افزایش میدهد، بلکه میتواند محیط آنابولیک بدن را بیش از پیش تقویت کند. هنگامی که بحث بر سر فعالیت آنابولیکی باشد، دقیقا افزایش سطح (IGF-1) اینجاست که اهمیت پیدا می‌کند. (IGF-1) یک هورمون آنابولیک قدرتمند می‌باشد که تقریبا روی تمام سلول‌های بدن انسان تاثیر گذار است. این هورمون ساده همچنین در فرایند ریکاوری بدن نقش بسیار عظیمی‌ را ایفا می‌کند.

هورمون ترنبولون نیز همچنین یکی‌ از بهترین مهار کننده‌های هورمون‌های گلوکوکورتیکوید یا هورمون‌های استرس نظیر کورتیزول می‌باشد. این هورمون‌ها دقیقا عملی‌ خلاف جهت هورمون‌های آنابولیک دارند و میتوانند باعث نابودی عضلات و تجمع چربی‌ در بدن شوند. با این ویژگی‌ ترنبولون همراه با محیط آنابولیک به شدت قدرتمندی که در بدن ایجاد شده است، فرد باید افزایش سرعت شدید متابولیسم خود را به خوبی‌ حس کند. همچنین فرد مصرف کننده پارابولان باید شاهد افزایش چربی‌ سوزی خود نیز باشد زیرا که پارابولان دارای قدرت بسیار زیادی در اتصال به گیرنده‌های آندروژن می‌باشد. بسیاری از استروئیدهای آنابولیک میتوانند باعث بهبود سرعت متابولیسم شوند، اما تعداد بسیار کمی‌ از آنها روی چربی‌ سوزی مستقیم تاثیر گذار هستند اما پارابولان به میزان قابل توجهی‌ میتواند چربی‌ سوزی را افزایش دهد.

تمام ویژگی‌‌های ذکر شده باعث شده تا پارابولان یک استروئید آنابولیک تحسین برانگیز باشد، اما این هورمون همچنین دارای یک ویژگی‌ دیگر نیز می‌باشد که باعث میشود که واقعا حساب ترنبولون را از دیگران جدا کنیم. این استروئید آنابولیک به شکل قابل توجهی‌ میتواند باعث افزایش بهره وری از مواد غذایی مصرف شده شود. دقیقا به همین دلیل است که فینا را درست قبل از ذبح گاو‌ها به آنها تزریق میکنند تا بتوانند باعث افزایش حجم عضلات آنها شوند. با افزایش نرخ بهره وری از مواد غذایی در بدن، هر ماده مغذی موجود در بدن بیش از پیش با ارزش تلقی‌ میشود و از آن استفاده خواهد شد.

در این حالت هر گرم از پروتئین، کربوهیدرات و چربی‌ که مصرف می‌کنیم در نرخ بالا تری مورد استفاده قرار خواهد گرفت و میزان کمتری از این مواد غذایی در بدن بی‌ استفاده خواهند ماند و در نتیجه نتایج بهتری حاصل خواهد شد. یک راه برای درک کامل این ویژگی‌ این است که پول‌های موجود در جیب خود را در نظر بگیرید. اکنون تصور کنید که قادر بودید به ازای هر دلار بتوانید ده دلار خرید و خدمات دریافت کنید. شاید این مثال بیش از حد ساده باشد، اما منظوری که می‌رساند زیاد هم در مورد این اثر پارابولان دور از انتظار نیست.

تاثیرات پارابولان

با دانستن ویژگی‌‌ها و نوع عملکرد پارابولان احتمالا به راحتی‌ فهمیده اید که اثر آن در بدن نیز کاملا قدرتمند و قابل توجه می‌باشد. از مزیت‌های پارابولان میتوانید در هر دوره ای که مد نظر دارید نهایت استفاده را ببرید. با توجه به ویژگی‌‌های پارابولان، میتوانیم آن را یکی‌ از بهترین استروئیدهای کات تمام دوران بنامیم. در حقیقت، در دوره کات بیشترین استفاده از هورمون ترنبولون صورت می‌پذیرد. در این زمینه این استروئید آن قدر کارامد می‌باشد که هیچ بدنساز رقابتی حاضر نیست بدون آن خود را برای حضور در مسابقات آماده کند.

تنها همین مزیت چربی‌ سوزی پارابولان آن را برای استفاده در دوره کات بسیار ارزشمند کرده است، اما تاثیرات این استروئید به همین مورد ختم نمی‌شود. هنگامی که ما در رژیم هستیم، و مهم هم نیست که این رژیم چگونه طراحی شده باشد، شما مقداری از حجم عضلانی خود را از دست خواهید داد. به منظور چربی‌ سوزی ما میبایست بیش از آنچه کالری دریافت می‌کنیم کالری بسوزانیم و انجام این کار ضروری ماهیچه‌های ما را در خطر قرار میدهد. در مقاطعی بدن آن چیزهایی را که لازم دارد از ماهیچه‌ها استخراج می‌کند و هرچه بیشتر بدنتان کم چرب تر شود این امر شدت بیشتری می‌گیرد.

در این حالت بدن انسان برای حفظ ذخایر چربی‌ خود برای بقا، به جای سوزاندن چربی‌‌ها روی به تجزیه عضلات میاورد. این فرایند جزیی از روال طبیعی بدن هر انسانی‌ می‌باشد. اما با مصرف پارابولان با توجه به ماهیت آنابولیک بسیار قدرتمند آن می‌توان عضلات را حفظ کرد. در این حالت اکنون شما علاوه بر چربی‌ سوزی بیشتر میتوانید مقدار بیشتری از عضلات خود را نیز حفظ کنید، اما تاثیر پارابولان در دوره کات به اینجا نیز ختم نمی‌شود. هورمون ترنبولون طوری فیزیک بدنی شما سفت و سخت می‌کند که هیچ استروئید دیگری نمی‌تواند این کار را انجام دهد. در حقیقت میتوانید بسیاری از استروئیدهای دیگر را به صورت ترکیبی‌ با هم مصرف کنید، اما نمیتوانید در این زمینه اثرات ترنبولون را دریافت کنید. هنگامی که به اندازه کافی‌ کم چرب شدید، فیزیک بدنی شما سخت تر، با رگ بیشتر و بسیار تفکیک شده خواهد بود.

بسیاری میدانند که ترنبولون یک استروئید کات فوق‌العاده می‌باشد، اما این استروئید در دوره حجم نیز بسیار عالی‌ می‌باشد. به یاد داشته باشید که پارابولان دارای قدرت آنابولیک بسیار بالایی می‌باشد که در واقع میتواند این قدرت را در واقعیت نیز نشان دهد. ممکن است که با مصرف دیگر استروئیدها بتوانید حجم و وزن بیشتری به دست آورید، اما اغلب آن وزن را می‌توان وزن آب یا چربی‌ به واسطه فعالیت‌های بالای استروژنی در نظر گرفت. اما از آنجایی که پارابولان دارای هیچ اثر استروژنی نمیباشد، پس مطمئن خواهید بود که تمام وزن حاصل شده از مصرف آن عضله خالص می‌باشد.

همچنین به واسطه افزایش سرعت متابولیسم حاصل از مصرف پارابولان، فرد همچنین چربی‌ کمتری در طول دوره حجم خود به دست خواهد آورد. البته این به آن معنا نیست که فرد هیچ میزان چربی‌ به دست نخواهد آورد. به منظور افزایش حجم خالص عضلانی در هر میزانی‌، ما باید برای بدن خود کالری مازاد مهیا کنیم و این امر هر در حالتی باعث افزایش چربی‌ بدن نیز میشود.

کلید موفقیت در دوره حجم این است که میزان افزایش چربی‌ بدن را به حداقل برسانیم و در عین حال حجم عضلات را نیز افزایش دهیم. اولین گام در این جهت مصرف تنها مقدار اندکی‌ کالری بیش از میزان مورد نیاز برای حفظ وزن کنونی بدن می‌باشد، دومین گام مصرف کربوهیدرات‌ها تنها به مقداری که بدن به آن نیاز دارد است و سومین گام را می‌توان افزودن یک استروئید به دوره خود نظیر پارابولان دانست.

اثرات پارابولان تنها به کات کردن و افزایش حجم عضلات ختم نمی‌شود. این استروئید بهتر از هر استروئید دیگری میتواند باعث بهبود استقامت عضلانی شود. همچنین این استروئید به شکل قابل توجهی‌ میتواند فرایند ریکاوری بدن را بهبود بخشد. فرد مصرف کننده دیگر همانند سابق زود خسته نخواهد شد و میتواند پس از تمرینات سنگین و پر فشار با سرعت بیشتری ریکاوری کند. به دلیل فعالیت‌های آندروژنیک قوی این استروئید، فرد مصرف کننده شاهد یک افزایش قدرت قابل توجه نیز خواهد بود.

در واقع حتی برخی‌ افراد ممکن است در طول دوره کات خود نیز شاهد اندکی‌ افزایش قدرت خود باشند.

البته در دوره کات اکثر ما شاهد کاهش قدرت خود تا میزانی‌ خواهیم بود، اما با مصرف پارابولان از کاهش قدرت بیش از حد جلوگیری خواهد شد. به دلیل اثرات پارابولان در افزایش استقامت، بهبود ریکاوری و افزایش قدرت این استروئید میتواند یک گزینه عالی‌ برای ورزشکاران دیگر رشته‌ها نیز باشد. اما به هر حال، برخی‌ افراد نیز پس از مصرف این استروئید گزارش کاهش استقامت هوازی خود را داده‌اند. اما این اثر برای همه صدق نمیکند. بسیاری از افراد از اثرات مثبت پارابولان لذت کافی‌ را خواهند برد.

عوارض جانبی پارابولان

پارابولان را نمی‌توان یک استروئید بدون عوارض جانبی نامید. با مصرف پارابولان بدون شک بروز عوارض جانبی نیز محتمل می‌باشد اما گاهی‌ اوقات شدت این عوارض بیش از چیزی که هست اغراق میشود. این اغراق‌ها معمولا توسط افرادی که کلا ضد مصرف استروئیدها هستند صورت می‌پذیرد. این استروئید دارای برخی‌ عوارض جانبی بسیار رایج می‌باشد. اما همچنین این ااستروئید دارای برخی‌ عوارض جانبی خاص نیز می‌باشد که احتمال بروز آنها کمتر می‌باشد. بروز اینگونه عوارض جانبی به شدت وابسته به نوع واکنش بدن می‌باشد. دوز‌های مصرفی نیز تاثیر گذار هستند اما فاکتور اصلی‌ در این زمینه نوع واکنش بدن می‌باشد.

از آنجایی که تاثیرات این استروئید قدرتمند در نظر گرفته میشود بسیاری به غلط فکر میکنند که اگر این تاثیرات را با آن شدت نبینند پس ترنبولون مصرفی آنها به هیچ دردی نمیخورد. اینگونه تفکر اصلا درست نیست. برخی‌ دیگر نیز فکر میکنند که برای مصرف استروئیدها شما باید سال‌ها تجربه مصرف آنها را داشته باشید. این فکر هم دوباره نادرست می‌باشد. اگر واکنش بدن شما به استروئیدها ضعیف باشد، چه در سال اول مصرف یا چه در سال دوازدهم مصرف نیز واکنش بدن شما ضعیف خواهد بود. به منظور درک کامل عوارض جانبی پارابولان ما آنها را در گروه‌های مختلفی‌ دسته بندی کرده ایم تا شما تمام موارد مورد نیاز را بدانید.

عوارض استروژنیک 

پارابولان تبدیل به استروژن نمی‌شود و بنابراین فعالیت استروژنیک ندارد. اما به حال با توجه به ماهیت پروژسترونی آن بروز عوارض جانبی استروژنیک محتمل می‌باشد. با این استروئید در مورد احتباس آب در بدن نباید نگرانی داشته باشید اما بزرگی‌ نامتعارف بافت سینه در مردان بسته به میزان حساسیت بدن محتمل می‌باشد. اگرچه در اینجا فعالیت استروژنیک وجود ندارد. اما پروژسترون نیز این قابلیت را دارد تا با تحریک مکانیزم استروژنی در سینه باعث بزرگی‌ نامتعارف آنها شود. به منظور جلوگیری از این عارضه جانبی، ممکن است برخی‌ مردان نیازمند مصرف دارو‌های آنتی استروژنی باشند اما بسیاری از مردان این عارضه جانبی را تجربه نمیکنند. دوباره باید گفت که میزان حساسیت بدن در اینجا نقش اصلی‌ را ایفا می‌کند.

عوارض آندروژنیک 

هورمون ترنبولون به شدت آندروژنیک می‌باشد و به همین دلیل پارابولان نیز دارای عوارض جانبی مرتبط با آن می‌باشد. از جمله این عوارض می‌توان به ایجاد آکنه، افزایش سرعت ریزش مو در آنهایی که به شکل ژنتیکی‌ این مشکل را دارند و رشد موی زائد در بدن اشاره کرد. بروز اینگونه عوارض وابسته به ژنتیک هر فرد می‌باشد اما بروز آنها در بسیاری از مردان محتمل می‌باشد. به منظور مقابله با این عوارض جانبی برخی‌ افراد وسوسه میشوند از یک مهار کننده ۵-آلفا ردوکتاز استفاده کنند. اما باید گفت که هورمون ترنبولون توسط آنزیم ۵-آلفا ردوکتاز متابولیزه نمی‌شود و بنابراین مصرف مهار کننده‌های مربوطه دارای تاثیر قابل توجهی‌ در کاهش عوارض جانبی آندروژنیک این هورمون نیستند.

به دلیل ماهیت آندروژنیک پارابولان، بروز صفات مردانه در زنان مصرف کننده بسیار محتمل می‌باشد. از جمله این عوارض می‌توان به رشد موی بدن، کلفتی‌ صدا و افزایش سایز کلیتوریس اشاره کرد. اکثر مصرف کننده گان زن حتی در دوز‌های پایین نیز تا میزانی‌ تجربه این عوارض جانبی را داشته اند. در مراحل اولیه بروز این عوارض و قطع مصرف استروئید بسیار محتمل است که بتوان این عوارض را از بین برد، اما اگر مصرف طولانی شود این عوارض دائمی خواهند بود. به همین دلیل، زنانی که میخواهند از استروئید استفاده کنند به آنها توصیه میشود که به سراغ استروئیدهایی بروند که در این زمینه ضعیف تر باشند. از جمله این استروئیدها می‌توان به آناوار، پریموبولان و همچنین وینسترول اشاره کرد. حتی بولدنون در دوز‌های پایین نیز مناسب می‌باشد.

عوارض قلبی عروقی 

پارابولان میتواند دارای اثرات منفی‌ شدیدی روی سطح کلسترول باشد. در این زمینه البته پارابولان به اندازه بسیاری از استروئیدها قوی نیست، مخصوصا استروئیدهای خوراکی اما به هر حال باز هم به اندازه کافی‌ تاثیر شدیدی میگذارد. افزایش فشار خون نیز محتمل می‌باشد اما مشکل کلسترول در اینجا مساله اصلی‌ می‌باشد. بنابراین داشتن یک سبک زندگی‌ سالم و متناسب با کنترل سطح کلسترول هنگام مصرف هورمون ترنبولون کاملا ضروری می‌باشد. اگر از قبل دارای کلسترول و فشار خون بالا هستید به هیچ وجه از این استروئید استفاده نکنید.

اگر فردی سالم نیز هستید، باید اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی شما کنترل کننده سطح کلسترول باشد، یعنی‌ مصرف کم چربی‌‌های اشباع و کربوهیدرت‌های ساده و مصرف کافی‌ اسید‌های چرب امگا. همچنین باید تمرینات هوازی را نیز به میزان زیادی انجام دهید. هنگام مصرف استروئیدهای آنابولیک حفظ سلامت بدن بسیار مهم می‌باشد و با این استروئید انجام این کار راحت تر می‌باشد، اما به شرطی که موارد ذکر شده را رعایت کنید.

تستوسترون 

تمام استروئیدهای آنابولیک میتوانند باعث سرکوب تولید طبیعی تستوسترون شوند. اما به هر حال، میزان این سرکوب برای هر استروئید  متفاوت می‌باشد. در این زمینه باید گفت که میزان شدت سرکوب ترنبولون شدید می‌باشد. به همین دلیل، تمام مردانی که از پارابولان استفاده میکنند توصیه میشود که در برنامه خود مصرف تستوسترون را نیز جای دهند. عدم توجه به مصرف تستوسترون در این زمان میتواند باعث کاهش سطح تستوسترون در بدن شود. در چنین شرایطی علائم ناخوشایند زیادی بروز خواهند کرد که میتوانند به شکل منفی‌ وضعیت فیزیکی‌، ذهنی‌ و جنسی‌ شما را تحت تاثیر قرار دهند.

بسیاری به اشتباه فکر میکنند که اگر در زمینه جنسی‌ دچار مشکل نباشند پس سطح تستوسترون آنها پایین نمیباشد، اما این موضوع صحت ندارد. به علاوه، چنین وضعیتی به شدت برای بدن ناسالم می‌باشد. بنابراین افزودن تستوسترون به دوره ضروری می‌باشد.

هنگامی که مصرف هر استروئید آنابولیکی به پایان برسد، تولید طبیعی تستوسترون بدن شما دوباره آغاز خواهد شد. در پایان یک دوره، به اکثر افراد توصیه میشود که از یک دوره پاکسازی نیز استفاده کنند. این امر باعث تحریک بیشتر بدن به تولید تستوسترون میشود و به شکل قابل توجهی‌ زمان ریکاوری بدن را کاهش میدهد. اما با انجام یک دوره پاکسازی نیز سطح تستوسترون به اندازه نرمال خود باز نخواهد گشت. هیچ برنامه پاکسازی در جهان وجود ندارد که بتواند چنین کاری را انجام دهد. اما به هر حال، این دوره میتواند سرعت ریکاوری را بیشتر کرده و سطح تستوسترون بدن شما را به اندازه ای خواهد رساند که بدن بتواند به درستی‌ وظایف خود را انجام دهد.

اما یک نکته در اینجا این است که لازمه ریکاوری طبیعی بدن این است که شما از قبل دچار کمبود تستوسترون نبوده باشید. همچنین به دلیل مصرف ناصحیح دارو‌ها نباید آسیبی به محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-بیضه شما وارد شده باشد.

سمیت کبد

هورمون ترنبولون عموما برای کبد یک استروئید سمی نمیباشد. تنها در صورتی‌ سمیت کبد محتمل می‌باشد که از دوز‌های بسیار بالا از این استروئید استفاده شود. اکثر افرادی که از پارابولان استفاده میکنند شاهد هیچگونه استرس یا آسیبی‌ به کبد خود نخواهند بود.

واکنش بدن

آخرین عوارض جانبی پارابولان شامل ۴ واکنش بدن میشوند که عمدتا به دلیل پاسخ ضعیف بدن به این هورمون ایجاد میشوند. اگر بدن شما واکنش مثبتی به این هورمون داشته باشد، پس این واکنش‌ها تنها ممکن است در دوز‌های بسیار شدید بروز کنند، اما فردی که واقعا بدنش واکنشی منفی‌ به پارابولان دارد در هر دوزی میتواند این علائم را تجربه کنند. این عوارض جانبی واکنشی حاصل از مصرف پارابولان عبارتند از اضطراب، بی‌ خوابی‌، عرق شبانه و تپش قلب و در واقع شدت این علائم بسیار بالا نیز خواهد بود. در واقع شدت آنها در برخی‌ موارد به حدی می‌رسد که فرد میبایست مصرف هورمون ترنبولون را قطع کند.

اگرچه بدن اکثر مردان به خوبی‌ به هورمون ترنبولون واکنش نشان میدهد، اما برخی‌ نیز هستند که نمیتوانند از ترنبولون همانند دیگر استروئیدهای آنابولیک استفاده کنند.

به دلیل این عوارض جانبی واکنشی پارابولان، هنگام مصرف هورمون ترنبولون برای بار اول شما تنها باید از فرم ترنبولون استات استفاده کنید. زیرا اگر آن واکنش‌ها با شدت بالا در بدن شما ایجاد شود، میتوانید با قطع مصرف تنها پس از چند روز شاهد از بین رفتن آن علائم باشید. اما اگر از پارابولان استفاده کنید، به دلیل وجود استر بلند آن چند هفته طول خواهد کشید که این علائم از بین روند، حتی پس از قطع مصرف.

 

دوز‌های پارابولان

پارابولان یک استروئید آنابولیک می‌باشد که از لحاظ تمرکز قدرت کمی‌ منحصر به فرد می‌باشد. هر ویال پارابولان حاوی ۷۶ میلی‌ گرم در هر میلی‌ لیتر می‌باشد. این یعنی‌ هر ویال ۵۰ میلی‌ گرم ترنبولون فعال در اختیار شما قرار خواهد داد. از دیدگاه درمانی، از پارابولان معمولا ۳ بار در ماه یا یک ویال هر ۱۰ روز یک بار استفاده میشود. به منظور بهبود عملکرد، مصرف ۳-۴ ویال در هفته بسیار رایج می‌باشد و میتواند نتایج قابل توجهی‌ را داشته باشد. دوز‌های بالاتر نیز میتوانند تست شوند، برای مثال ۵-۶ ویال در هفته و این امر نیز غیر رایج نمیباشد. اما به هر حال، برای بسیاری مصرف ۳-۴ ویال در هفته کافی‌ می‌باشد.

جدایی از میزان دوز کلی‌ که قرار است مصرف شود، طول دوره استاندارد برای پارابولان ۸-۱۰ هفته می‌باشد. البته این به آن معنا نیست که دوره استروئیدهای آنابولیک شما باید ۸-۱۰ هفته باشد، بلکه این مدت زمان تنها برای مصرف پارابولان می‌باشد. پارابولان را همچنین به خوبی‌ می‌توان به صورت ترکیبی‌ با اکثر استروئیدهای آنابولیک مصرف کرد. تنها کافی‌ است برای دوره مشخص خود استروئیدهایی که مناسب نیاز شما هستند را انتخاب کنید. چنین برنامه ای ممکن است شامل مسترون و وینسترول در دوره کات همراه با مصرف مقادیر کافی‌ تستوسترون باشد. در طول دوره حجم مقادیر بیشتر تستوسترون در کنار ترنبولون میتواند به خوبی‌ عمل کند و در این زمان آنادرول یا دیانابول نیز میتواند اضافه شود.

جمع بندی در مورد پارابولان

پارابولان یکی‌ از بهترین استروئیدهای آنابولیک در تمام دوران می‌باشد. تنها استروئیدی که ممکن است از آن پیشی‌ بگیرد ترنبولون استات می‌باشد. اگرچه هر دو این استروئیدها از هورمون ترنبولون تشکیل شده‌اند، اما اغلب با ورژن استات راحت تر می‌توان سطح و پایداری این هورمون در جریان خون را حفظ کرد. اما در هر دو مورد، شما یک استروئید آنابولیک عالی‌ را در اختیار دارید. این استروئید نه تنها قدرتمند می‌باشد، بلکه به دلیل پر کاربرد بودن می‌توان آن را از بسیاری از استروئیدها برتر دانست.

برای یک دوره حجم با کیفیت کمتر استروئیدی پیدا میشود که بتواند پارابولان را شکست دهد. برای افراد حرفه ای، استفاده چرخشی از پارابولان و دکا دورابولین همراه با مصرف تستوسترون میتواند یک گزینه عالی‌ برای دوره حجم باشد. اگرچه افراد معمولی‌ بدون این استروئید نیز میتوانند بدن خود را کات کنند، اما بدنسازان مسابقه ای بهتر است از این استروئید یا یک فرم از ترنبولون در دوره کات خود بهره ببرند. برای بدنسازان مسابقه ای پارابولان و ترنبولون یک جز ضروری محسوب میشوند.

پروفایل پارابولان

• (Trenbolone Base + HexaHydroBencyl Carbonate Ester)
• [17beta-Hydroxyestra-4,9,11-trien-3-one]
• Formula: C20 H24 O3
• Molecular Weight (base): 270.3706
• Molecular Weight (ester):130.1864
• Formula (base): C18 H22 O2
• Melting Point (base): 183-186C
• Manufacturer: Negma,
• Effective Dose (Men): 300-500mgs/week
• Effective Dose (Women): Not recommended
• Active life: 5-7 days
• Detection Time: 4-5 weeks
• Anabolic/Androgenic ratio: 500/500