تورینابول چیست و در بدنسازی چه مزایا و عوارضی دارد؟

تورینابول (کلرودیهیدرومتیل تستوسترون که با نام‌های “ تی بول “ یا تورینابول خوراکی هم شناخته میشود) در واقع فرم اصلاح شده دیانابول (متاندروستنولون) می‌باشد. در واقع تورینابول ترکیبی‌ از ساختار شیمیایی دیانابول و کلاستبول (۴-کلروتستوسترون) می‌باشد. از همین رو نام شیمیایی واقعی تورینابول ۴- کلرودیهیدرومتیل تستوسترون می‌باشد. این اصلاحات انجام شده در ساختار شیمیایی باعث شده است تا تورینابول قابلیت تبدیل شدن به استروژن را نداشته باشد و همچنین دارای رتبه آندروژنیک بسیار پایینی نیز می‌باشد که به همین دلیل تورینابول را با نام “ دیانابول ضعیف “ خطاب میکنند.

اطلاعات مربوط به تورینابول ابتدا در سال ۱۹۶۲ منتشر شد و سپس کلرودیهیدرومتیل تستوسترون توسط کمپانی جنافارم در آلمان شرقی‌ با نام‌های تورینابول و تورینابول خوراکی تولید و روانه بازار شد. همانند دیگر ترکیبات نظیر آناوار (اکساندرولون)، تورینابول نیز به دلیل تفاوت فاحش بین قدرت آنابولیک و آندروژنیک آن مورد توجه پزشکان قرار داشت. به همین دلیل است که معمولا این استروئید را با ترکیباتی نظیر آناوار یا پریموبولان مقایسه میکنند. در نتیجه، بسیار شبیه آناوار یا پریموبولان، از تورینابول خوراکی هم در مصارف پزشکی‌ نه تنها در مردان بزرگسال بلکه در زنان و کودکان نیز مورد استفاده بسیار قرار گرفت.

در آن زمان تورینابول در دو نوع قرص‌های ۱ میلی‌ گرمی‌ و ۵ میلی‌ گرمی‌ عرضه میشد. از قرص‌های ۱ میلی‌ گرمی‌ برای افرادی که بیشتر به استروئیدهای آنابولیک حساسیت داشتند استفاده میشد نظیر زنان و کودکان. در آن زمان از تورینابول برای درمان بسیاری از بیماری‌ها استفاده میشد، اما بیشتر از آن برای افزایش حجم خالص عضلانی در افراد مبتلا به تحلیل عضلات و همچنین بهبود تراکم و قدرت استخوان‌ها استفاده میشد.

سپس در دهه ۹۰ میلادی، کاشف به عمل آمد که تورینابول یکی‌ از استروئیدهای آنابولیک کلیدی مورد استفاده توسط آلمان شرقی‌ در یک برنامه دوپینگ بدنام بوده است. این برنامه دوپینگ در اواخر دهه ۶۰ میلادی توسط دولت آلمان شرقی‌ طراحی شد تا تمام ورزشکاران آنها بین سال‌های ۷۴ تا ۸۹ از استروئیدهای آنابولیک استفاده کنند تا بتوانند در مسابقات المپیک و دیگر رویداد‌های ورزشی بین المللی پیروز شوند.

هدف اصلی‌ این برنامه این بود که با تزریق ماده ای ناشناخته به ورزشکاران بتوانند سیستم ضد دوپینگ مسابقات المپیک را دور بزنند و همچنین به ورزشکاران اینطور گفته میشد که این ماده تنها یک قرص ساده ویتامین می‌باشد. سپس بعدا مشخص شد که بخش زیادی از این قرص ویتامین، در واقع از تورینابول خوراکی تشکیل شده بود. اینطور مشخص شد که در طول بیش از دو دهه، ۱۰۰۰۰ ورزشکار از استروئیدهای آنابولیک استفاده کرده بودند (عمدتا تورینابول)، حالا چه دانسته یا ندانسته!

اگرچه تورینابول از لحاظ ایمنی و مقدار مصرف دارای سابقه بسیار فوق‌العاده ای بود، اما در سال ۱۹۹۴ کمپانی جنافارم تولید آن را متوقف کرد. آن مقطع در واقع اوایل دهه ۹۰ میلادی بود، یعنی‌ زمانی‌ که تولید اکثریت استروئیدهای آنابولیک متوقف میشد و به دلیل فراگیر شدن موج ضد استروئیدی در سراسر جهان این ترکیبات از بازار جمع آوری میشدند. توجه منفی‌ رو به افزایش به استروید‌ها در آن زمان در اوایل دهه ۹۰ شامل حال تورینابول نیز شد و سرنوشت آن مشابه بسیاری دیگر از استروید‌های آنابولیک دیگر شد.

جنافارم نهایتا در سال ۱۹۹۶ توسط کمپانی شرینگ خریداری شد اما تولید تورینابول را ادامه نداد. توقف تولید تورینابول در اوایل دهه ۹۰ هم زمان با اعلام خبری مبنی بر اسپانسرینگ دولت آلمان شرقی‌ از یک برنامه دوپینگ سازمان یافته شد که همین موضوع باعث شد تا تورینابول در بین ورزشکاران و بدنسازان تبدیل به یک استروئید مرموز و ویژه و با ارزش شود.

امروزه هیچ شرکت دارویی شناخته شده ای این ترکیب را تولید نمیکند و تولید تورینابول تنها محدود به لابراتوری‌های زیر زمینی‌ می‌باشد.

ویژگی‌‌های شیمیایی تورینابول

همانطور که پیش تر ذکر شد، تورینابول در دنیای واقعی در واقع فرم اصلاح شده دیانابول می‌باشد و به طور دقیق تر در واقع ترکیبی‌ از ساختار شیمیایی دیانابول و کلاستبول می‌باشد. تورینابول دارای همان ساختار شیمیایی کلی‌ دیانابول می‌باشد که تنها تفاوت آن جایگزینی گروه ۴-کلرو از کلاستبول می‌باشد. نتیجه این تغییرات این است که تورینابول از هورمون والد خود یعنی‌ دیانابول بسیار ضعیف تر است.

تغییرات ایجاد شده در ساختار شیمیایی این استروئید باعث شده تا قابلیت اثر گذاری آنزیم آروماتاز و تبدیل آن استروژن به صفر برسد. همچنین تورینابول از لحاظ اثرات آندروژنیک نیز بسیار ضعیف تر می‌باشد. تورینابول دارای قدرت آنابولیک ۵۴ می‌باشد و قدرت آندروژنیک آن نیز ۶ می‌باشد که بسیار اندک است، همین موضوع باعث شده تا قدرت آنابولیک و آندروژنیک این استروئید دارای تفاوت بسیار فاحش و قابل تمایزی باشد. اگرچه قدرت آنابولیک تورینابول نسبت به دیانابول (۹۰-۱۲۰) بسیار کمتر است، اما تفاوت فاحش میان اثرات آنابولیک نسبت به آندروژنیک باعث شده تا افراد علاقه بسیار زیادی به مصرف آن داشته باشند.

اصلاحات شیمیایی انجام شده روی تورینابول همچنین باعث شده تا نیمه عمر آن به ۱۶ ساعت برسد و همچنین قابلیت اتصال به (SHBG) را نیز دارد. تورینابول در جایگاه سی‌۱۷-آلفا خود آلکیل دار شده است تا میزان جذب آن در بدن افزایش یابد و در نتیجه این کار مقداری باعث سمیت کبد نیز خواهد شد. این استروئید همچنین بین اتم کربن ۱ و ۲ خود دارای یک پیوند دوگانه می‌باشد و همین پیوند دوگانه مسول کاهش قدرت آندروژنیک این استروئید می‌باشد. همچنین گروه کلرو نیز به جایگاه اتم چهارم اضافه شده که همین امر باعث شده تا آنزیم آروماتاز روی آن تاثیری نداشته باشد و اثرات آندروژنیک را بیش از پیش کاهش دهد.

خواص تورینابول

به دلیل تفاوت فاحش قدرت آنابولیک و آندروژنیک تورینابول، این استروئید نسبت به دیانابول ضعیف تر می‌باشد. اما چیزی که در مورد تورینابول قطعی‌ می‌باشد این است که هر مقدار عضله سازی حاصل از مصرف آن. درصد بسیار کمی‌ از آن حاصل تاثیرات آندروژنیک و مطلقا بدون هیچ اثر استروژنیک می‌باشد (به دلیل عدم توانایی در تبدیل شدن به استروژن). به دلیل اینکه تورینابول به میزان قابل توجهی‌ ضعیف تر از دیانابول می‌باشد، پس برای افزایش تاثیرات آن معمولا از دوز‌های نسبتا بالا استفاده میشود (در این مورد در قسمت دوز‌های تورینابول در ادامه صحبت خواهد شد).

در مجموع، بدنسازان و ورزشکاران با مصرف تورینابول میتوانند انتظار یک عضله سازی مستمر و با کیفیت را بدون احتمال بروز پف کردگی، بزرگی‌ نامتعارف بافت سینه و دیگر عوارض جانبی استروژنی داشته باشند. البته افزایش حجم و قدرت حاصل از مصرف تورینابول به دلیل قدرت کم آنابولیک آن قابل توجه نیست، اما در گذر زمان می‌توان انتظار یک عضله سازی پیوسته و با کیفیت را از آن داشت.

همچنین به دلیل عدم توانایی در تبدیل شدن به استروژن، تورینابول یک استروئید ایده آل برای دوره چربی‌ سوزی و دوره آمادگی برای مسابقات می‌باشد. همچنین به دلیل توانایی در اتصال به (SHBG) می‌توان به شکل بسیار خوبی‌ از تورینابول در کنار دیگر استروئیدهای آنابولیک استفاده کرد. اتصال به (SHBG) باعث میشود تا دیگر استروئیدهای آنابولیک بیشتر جذب بدن شده و کار خود را بهتر انجام دهند.

عوارض جانبی تورینابول

تورینابول خوراکی به عنوان یکی‌ از ضعیف‌ ترین استروئیدهای آنابولیک خوراکی شناخته میشود و معمولا آن را با آناوار و پریموبولان در یک دسته طبقه بندی میکنند. تورینابول همچنین قادر تبدیل به استروژن نمیباشد و به هیچ وجه باعث افزایش سطح استروژن بدن نمی‌شود. این یعنی‌ تورینابول برای بانوان و کسانی‌ که خواهان یک استروئید ضعیف برای آشنایی با دنیای استروئیدها هستند یک گزینه نسبتا ایمن در نظر گرفته میشود.

عوارض جانبی آندروژنیک

به دلیل وجود پیوند دو گانه بین کربن ۱ و ۲ و همچنین افزودن گروه ۴-کلرو، تورینابول دارای قدرت آندروژنیک بسیار خفیفی می‌باشد. البته این موضوع به این معنی‌ نیست که احتمال بروز عوارض جانبی آندروژنیک به صفر رسیده است. در دوز‌های بالا، تورینابول میتواند باعث بروز عوارض آندروژنیک نظیر پرخاشگری و ایجاد آکنه شود. تورینابول همچنین توسط آنزیم ۵-آلفا ردوکتاز متابولیزه میشود که حاصل آن ایجاد یک متابولیت قوی تر از لحاظ آندروژنیک می‌باشد، اما میزان تعامل بین این آنزیم و تورینابول در بدن بسیار اندک است. در اینجا مصرف مهار کننده‌های ۵-آلفا ردوکتاز مثل پروسکار، دوتاستراید و فیناستراید کاملا غیر ضروری و ناکارامد است.

عوارض جانبی استروژنی

تورینابول فرم اصلاح شده دیانابول می‌باشد و در حالی‌ که دیانابول در حد متوسطی در بدن تمایل به تبدیل شدن به استروژن را دارد اما تورینابول به هیچ وجه این تمایل را ندارد. تغییر ایجاد شده در ساختار شیمیایی تورینابول طوری می‌باشد که احتمال تعامل آن با گیرنده‌های استروژن را به صفر می‌رساند. دلیل این امر افزودن گروه ۴-کلرو می‌باشد (گروه کلرو به جایگاه کربن چهارم این استروئید افزوده شده است). بنابراین تورینابول در هر دوزی نمی‌تواند به استروژن تبدیل شود. عوارض جانبی نظیر بزرگی‌ سینه‌ها در مردان با تورینابول به هیچ وجه ایجاد نخواهد شد.

سرکوب تستوسترون

تقریبا تمام استروئیدهای آنابولیک میزان تولید داخلی‌ تستوسترون بدن در مردان و تا حدودی در زنان را تغییر میدهند. اگرچه تورینابول خوراکی ضعیف در نظر گرفته میشود، اما همچنان توانایی سرکوب تولید تستوسترون را دارد. اگرچه تورینابول نمی‌تواند با گیرنده‌های استروژن در هیپوتالاموس و گیرنده پروژسترون تعامل داشته تا باعث سرکوب تولید تستوسترون شود، اما توانایی اتصال با گیرنده‌های آندروژن و کاهش تولید گونادوتروپین‌ها را دارد. این یعنی‌ اگر در دوره خود تنها می‌خواهید از تورینابول استفاده کنید، پس از پایان دوره بدن باید پاکسازی شود. آنتی استروژن هایی نظیر نولوادکس و کلوماید به منظور بهبود تولید داخلی‌ تستوسترون بدن میتوانند به دنبال استفاده از تورینابول در دوره مورد استفاده قرار بگیرند.

عوارض جانبی مرتبط با کبد و کلسترول

از آنجایی که تورینابول یک استروئید آنابولیک آلکیل دار شده در جایگاه سی‌۱۷-آلفا می‌باشد، پس با مصرف آن سطح آنزیم‌های کبد به نام‌های (AST) و (ALT) نیز میتواند افزایش پیدا کند. اما به هر حال، با توجه به آزمایش‌های پزشکی‌ انجام شده در آلمان شرقی‌ روی ورزشکاران در سال ۱۹۹۰، دوز ۱۵-۳۵ میلی‌ گرم در روز تغییر چندانی را در سطح (AST) و (ALT) ایجاد نمیکند.

اما چیزی که باید به یاد داشته باشید این است که امروزه دوز‌های تورینابول بالای ۱۵-۳۵ میلی‌ گرم در روز می‌باشد و اغلب از ۶۰ میلی‌ گرم نیز تجاوز می‌کند. بنابراین تاثیر منفی‌ بیشتر روی کبد، کلیه‌ها و سطح کلسترول قابل انتظار است. همانند اکثر استروئیدهای خوراکی، پروفایل کلسترول فرد مصرف کننده میتواند تغییرات قابل توجهی‌ داشته باشد. سطح (HDL) میتواند کاهش و سطح (LDL) افزایش پیدا کند که این امر باعث ایجاد یک محیط بد برای بروز دیگر عوارض جانبی قلبی عروقی ایجاد می‌کند.

عوارض جانبی قلبی عروقی

همانطور که پیش تر ذکر شد،  سطح کلسترول میتواند با مصرف استروئیدهای خوراکی تغییر کند، حتی اگر طول دوره مصرف کوتاه باشد. در تحقیقات اخیر اشاره شده است که تغییر در سطح کلسترول حاصل از مصرف استروئید جز عوارض جانبی ای است که بیشتر بدنسازان خواهان دوری از آن هستند. غلظت خون (افزایش تعداد گلبول‌های قرمز)، ایجاد پلاک در شراین، افزایش فشار خون، افزایش سطح (LDL) و کاهش سطح (HDL) میتوانند منجر به بیماری‌های قلبی عروقی شوند، اگر که پیشگیری‌های کافی‌ انجام نشود. بنابراین برای تمام استروئیدهای خوراکی توصیه میشود که طول دوره آنها تنها ۶-۸ هفته باشد و نه بیشتر. توصیه میشود از مکمل‌های کمکی‌ نیز استفاده کنید نظیر کورکومین، مکمل عصاره ترنج، ویتامین ک۲ و امگا ۳.

تورینابول و نحوه مصرف

تورینابول دارای قدرت آندروژنیک اندک ۶ و قدرت آنابولیک ۵۳ می‌باشد و همین امر باعث شده تا از لحاظ مقایسه بین مزیت‌ها و مضرات آن تبدیل به یک استروئید نسبتا کامل شود. به دلیل قدرت آندروژنیک بسیار اندک آن، بروز عوارضی نظیر ایجاد آکنه و پرخاشگری بسیار نادر است، اما غیر ممکن نیست. در مقایسه با هورمون والد خود یعنی‌ دیانابول، تورینابول دارای قدرت آنابولیک ضعیف تری می‌باشد، بنابراین بدنسازان نباید به آن به عنوان یک عامل عضله سازی بسیار قوی نگاه کنند.

قدرت آنابولیک تورینابول تقریبا نصف دیانابول می‌باشد، بنابراین برای شروع دوز‌های ۴۰ تا ۶۰ میلی‌ گرم در روز توصیه میشود. دوز‌های تورینابول میتوانند تا ۸۰-۱۰۰ میلی‌ گرم در روز نیز افزایش یابند، اما در این دوز‌ها بدنسازان گزارش تشدید عوارض جانبی را داده اند، در حالی‌ که رشد آنها فرقی‌ نکرده بود.

دوز پزشکی‌ تورینابول چیزی حدود ۵-۱۰ میلی‌ گرم در روز می‌باشد و معمولا برای بیمارانی که دچار تحلیل عضلانی هستند تجویز میشود. دوز‌های پزشکی‌ برای زنان از ۱ میلی‌ گرم در روز شروع میشود و میتواند تا ۲.۵ میلی‌ گرم در روز افزایش یابد.

بر اساس سوابق تاریخی‌ موجود، تحقیقات آن زمان نشان میدهند که دوز‌های مربوط به بدنسازان و ورزشکاران آلمان شرقی‌ در رشته وزنه برداری ۱۰ گرم در سال (۲۷ میلی‌ گرم در روز) بوده است و بر اساس مستندات به دونده برتر آلمان شرقی‌ بیشتر از ۷۳۰ میلی‌ گرم در سال (۲ میلی‌ گرم در روز) تورینابول داده نشده است.

دوز مبتدی تورینابول چیزی بین ۳۰-۴۰ میلی‌ گرم در روز می‌باشد، در صورتی‌ که مصرف کنندگان سطح متوسط میتوانند در روز ۵۰-۸۰ میلی‌ گرم مصرف کنند. بدنسازان حرفه ای و پیشرفته میتوانند در روز ۸۰-۱۰۰ میلی‌ گرم در روز مصرف داشته باشند و حتی در برخی‌ فروم‌ها دوز روزانه ۱۵۰ میلی‌ گرم نیز برای این افراد حرفه ای گزارش شده است. اما در این دوز‌های شدید عوارض جانبی میتوانند افزایش پیدا کنند و در این حالت آندروژن‌های بهتر دیگری در زمینه عضله سازی وجود دارند.

دوز تورینابول برای زنان چیزی بین ۵-۱۰ میلی‌ گرم در روز می‌باشد. سواستفاده از استروئیدها توسط زنان و با دوز‌های بسیار بالا میتواند باعث ایجاد بروز آکنه، پرخاشگری و ایجاد فرم بدنی مردانه به شکل دائمی در آنها شود.

نیمه عمر تورینابول ۱۶ ساعت می‌باشد. در مقایسه با دیگر آندروژن‌های خوراکی این زمان طولانی در نظر گرفته میشود. برای مثال، دیانابول که از لحاظ ساختاری شباهت بسیار زیادی به تورینابول دارد، تنها دارای نیمه عمر ۴.۵-۶ ساعت می‌باشد. به دلیل این نیمه عمر طولانی، نیازی نیست که دوز‌های تورینابول خود را در روز در دو نوبت مصرف کنید، زیرا فرد مصرف کننده دوز کامل روزانه را میتواند به خوبی‌ یک جا مصرف کند.

دوره‌های تورینابول و موارد استفاده

تورینابول اغلب به شکل ترکیبی با دیگر استروئیدهای آنابولیک مصرف میشود، دلیل این امر کاهش سطح طبیعی تستوسترون و ضعیف بودن می‌باشد. تورینابول قوی‌ترین استروئید آنابولیک یا آندروژنیک نیست، بنابراین استروئیدهای حجم ساز دیگر بر این استروئید برتری دارند. این استروئید آنابولیک ضعیف معمولا در طول دوره کات، چربی‌ سوزی و پیش از مسابقات استفاده میشود.

تورینابول را می‌توان به شکل تکی‌ در طول یک دوره ۶-۸ هفته ای با دوز روزانه ۴۰-۶۰ میلی‌ گرم مصرف کرد. انجام این کار باعث تقویت مناسب سطح قدرت و عضله سازی میشود و فرد مصرف کننده را قادر میسازد تا در طول رژیم کات خود بتواند عضلات خود را حفظ کند. جلوگیری از تجزیه پروتئین یک امر ضروری برای رسیدن به درصد چربی‌ کمتر از ۱۰% می‌باشد.

در دوره‌های پیشرفته تر می‌توان از تورینابول خوراکی با دیگر ترکیبات نظیر تستوسترون استفاده کرد. تستوسترون‌های با استر بلند یا کوتاه میتوانند استفاده شوند. برای مثال مصرف تستوسترون پروپیونات در دوز ۱۰۰ میلی‌ گرم روز در میان همراه تورینابول با دوز ۶۰ میلی‌ گرم در روز به مدت ۸ هفته میتواند یک دوره عالی‌ برای افزایش حجم خشک و کات در تابستان باشد.

در دول دوره‌های تستسترون طولانی تر، نظیر مصرف تستوسترون انانتات به مدت ۱۲ هفته، فرد میتواند به مدت ۴-۶ هفته اول دوره یک استروئید خوراکی را نیز همراه تستوسترون مصرف کند و بعد از این زمان تنها مصرف تستوسترون را ادامه دهد.

مشخصات تورینابول

• ۴-کلرودیهیدرومتیل تستوسترون (تورینابول، تورینابول خوراکی، تی بول)
• وزن ملکولی : ۳۳۴.۸۹ گرم بر مول
• فرمول : C20H27ClO2
• تولید کننده اصلی‌ : جنافارم
• نیمه عمر : ۱۶ ساعت
• زمان تشخیص در بدن : ۱۱-۱۲ ماه
• قدرت آنابولیک : ۵۴
• قدرت آندروژنیک : ۶