مزایا و عوارض جانبی استروئید قدرتمند هالوتستین

فلوکسی مسترون یک استرویید آنابولیک آندروژنیک به شدت قدرتمند می‌باشد که برای اولین بار توسط کمپانی (Upjohn) در اواخر دهه ۵۰ میلادی تحت نام تجاری هالوتستین عرضه شد. کمی‌ بعد از آن، شرکت دارو سازی سیبا این هورمون را با نام تجاری اولتاندرن وارد بازار کرد، اما نام هالوتستین نامی‌ است که بیشتر افراد آن را به یاد سپردند و این هورمون را با این نام تجاری میشناسند. هنگامی که اولین بار هالوتستین وارد بازار شد، اینگونه عنوان میشد که این استرویید دارای مزایای بسیار زیاد درمانی می‌باشد. از این استرویید به شدت قدرتمند در درمان تجزیه عضلات، کمبود آندروژن‌ها در مردان، ترمیم بافت‌های عضلانی خالص، سو تغذیه و درمان شکستگی استخوان استفاده میشد.

همچنین از این استرویید به شکل رایج در درمان افرادی که در طولانی مدت از کورتیزون استفاده کرده بودند، افراد مبتلا به فلج پا، سرطان سینه و گاهی‌ اوقات قربانیان سوختگی استفاده میشد. بر خلاف بسیاری دیگر از استرویید‌های آنابولیک، هالوتستین به شکل رایجی برای استفاده مردان و زنان تجویز میشد و در حالی‌ که امروزه مصرف و تجویز آن محدود شده است، اما هنوز هم از آن در درمان سرطان سینه در برخی‌ زنان استفاده میشود. همچنین از این هورمون هنوز هم در درمان کمبود آندروژن‌ در مردان استفاده میشود، اما موارد استفاده آن در این زمینه نادر است و همچنین تایید شده است که این استرویید میتواند در درمان پوکی استخوان در زنان یائسه موثر واقع شود.

در زمینه بهبود عملکرد ورزشی، هالوتستین یکی‌ از قوی‌ترین و سریع العمل‌ ترین استرویید‌های موجود در بازار می‌باشد. اما به هر حال، هالوتستین جزو آن دسته از استرویید‌ها نمیباشد که به شکل فراگیر مصرف شود. علیرغم قدرت بسیار بالای آنابولیک این هورمون، هالوتستین نمی‌تواند عضله سازی زیادی را انجام دهد. در حقیقت، در زمینه بهبود رشد عضلات این استرویید نمی‌تواند کار خاصی‌ را انجام دهد. این استرویید در واقع جز آن استروییدهایی می‌باشد که به دلیل خواص افزایش قدرت خالص خود شناخته میشوند، اما در برخی‌ دوره‌های کات نیز از این استرویید استفاده میشود.

استفاده از هالوتستین در چند هفته باقیمانده به مسابقات توسط بدن سازان امری غیر رایج نمیباشد. زیرا این استرویید میتواند به شکل نسبتا خوبی‌ زیبایی بدن را افزایش دهد و همچنین فرد را برای ادامه رژیم‌های وحشتناک برای آمادگی در مسابقات کمک کند. اما به هر حال، عوارض جانبی مصرف این استرویید به هیچ وجه شوخی‌ بردار نیست، زیرا این عوارض میتوانند بسیار شدید باشند و به همین دلیل است که بسیاری از افراد از مصرف آن اجتناب میکنند.

ویژگی‌‌ها و نحوه عملکرد هالوتستین

فلوکسی مسترون یک استرویید آندروژنیک مشتق شده از تستوسترون می‌باشد و به شکل دقیق تر در واقع فرم تغییر شکل داده شده متیل تستوسترون است. هالوتستین یک هورمون تستوسترون می‌باشد که به جایگاه اتم ۱۷ آن یک گروه متیل به منظور مصرف خوراکی آن افزوده شده است. این هورمون همچنین دارای گروه فلورو در کربن ۹ و ۳ و گروه هیدروکسیل در کربن ۱۱ می‌باشد. این اصلاحات باعث مهار آروماتیزاسیون این استرویید و همچنین ماهیت آندروژنیک آن را به شدت تقویت کرده است. ماهیت آندروژنیک و فعالیت هالوتستین بسیار فراتر و قوی تر از متیل تستوسترون می‌باشد.

با توجه به طراحی خاص ساختاری این استرویید، هالوتستین دارای قدرت آنابولیک ۱۹۰۰ و قدرت آندروژنیک ۸۵۰ می‌باشد. میزان قدرت و رتبه بندی استرویید‌ها بر اساس تستوسترون خالص سنجیده میشود که قدرت آنابولیک و آندروژنیک آن هر دو ۱۰۰ می‌باشد. این یعنی‌ اینکه قدرت هالوتستین بسیار فراتر از تستوسترون بوده، و به همین دلیل قدرت آنابولیک آن به شدت فریب دهنده می‌باشد.اگرچه رتبه آنابولیک این استرویید به شدت بالا می‌باشد، اما اثر آنابولیک آن در بدن انسان چیزی نزدیک به صفر است. مصرف این استرویید در بدن باعث ایجاد هیچگونه اثر آنابولیک قابل توجهی‌ نمی‌شود.

اما هالوتستین دارای برخی‌ اثرات به شدت قدرتمند می‌باشد، که برخی‌ از این تاثیرات قوی مرتبط با گلبول‌های قرمز می‌باشد. هالوتستین به شدت میتواند باعث افزایش هماتکریت و سطح هموگولوبین و همچنین حجم گلبول‌های قرمز شود. این تاثیرات عمدتا مسول ایجاد افزایش قدرت بدن و همچنین افزایش سطح انرژی در فرد مصرف کننده می‌باشد.

هالوتستین همچنین دارای اثرات قدرتمند در چربی‌ سوزی نیز می‌باشد. این استرویید توانایی بهبود تنظیم اکسیداسیون اسید‌های چرب در کبد و همچنین میتوکوندری عضلات تند انقباض را دارا می‌باشد. از طریق این ویژگی‌‌ها و همچنین تاثیر متقابل گلبول‌های قرمز، هالوتستین میتواند در افرادی که از قبل نسبتا بدن کم چربی‌ دارند کمک کرده تا آنها به فیزیکی‌ بسیار خشک و زیبا دست یابند.

اثرات هالوتستین

هالوتستین اگرچه به شدت قدرتمند می‌باشد، اما اثرات آن به شکلی‌ نمیباشد که بتوانیم آن را یک استرویید آنابولیک همه کاره و پر کاربرد تصور کنیم. از این استرویید تنها در موارد خاصی‌ استفاده میشود و اگرچه دارای مزیت هایی می‌باشد اما عوارض جانبی آن به قدری شدید می‌باشد که استفاده از آن توسط بسیاری از مردان ضرورتی ندارد. یکی‌ از اثرات مهم هالوتستین روی سطح قدرت و پرخاشگری فرد می‌باشد. معمولا در مورد اثر پرخاشگری حاصل از مصرف استرویید‌های آنابولیک زیادی اغراق میشود، اما در مورد هالوتستین باید گفت که واقعا میتواند خشونت و پرخاشگری فرد مصرف کننده را افزایش دهد.

همین اثر میتواند ورزشکار را به تمرین شدید تر و در نتیجه افزایش قدرت بیشتر ترغیب کند. اگرچه این استرویید پرخاشگری فرد را افزایش میدهد، اما مواردی نیز در مورد آن وجود دارد که باید به یاد داشته باشید. هالوتستین نمی‌تواند شخصیت شما را تغییر دهد و قابلیت تشخیص دادن درست از غلط را از شما بگیرد یا در تصمیمات شما تاثیر گذار باشد.

مصرف این استرویید تنها باعث افزایش قدرت و تقویت حس جنگجویی میشود، اما اینکه فرد می‌خواهد با این افزایش روحیه جنگ طلبی و شجاعت چکار کند، بحث دیگری می‌باشد. روحیه جنگ طلبی به خودی خود چیز بدی نمیباشد و میتواند یک ابزار بسیار مثبت و کارامد باشد. اما کاری که ما با این روحیه جنگ طلبی انجام میدهیم تعیین کننده مفید یا مضر بودن آن است. برای مثال فردی که به شکل طبیعی همیشه عصبانی‌ و خشن است، پس مصرف هالتستین میتواند او را فردی خشن تر از قبل کند. اما افراد آرام و منطقی‌، میتوانند از این حس جنگ طلبی در باشگاه و یا یک رقابت استفاده کنند.

به دلیل خواص هالوتستین در افزایش قدرت و روحیه جنگ طلبی، مصرف آن بین پاورلیفترها، ورزشکاران قدرتی‌ و مبارزان رشته‌های رزمی قبل از مسابقات محبوب و رایج است. مصرف هالوتستین چند هفته مانده به شروع مسابقات امری رایج است و اثر افزایش قدرت آن در این زمان به شکل بالقوه بیش از هر استرویید آنابولیک دیگری می‌باشد. همین قدرت و روحیه مبارزه طلبی همچنین میتواند برای بدن سازان چند هفته قبل از شروع مسابقات نیز مفید باشد. رژیم‌های غذایی بدن سازان حرفه ای قبل از مسابقات بسیار سخت می‌باشد و می‌توان آنها را سخت‌ ترین رژیم‌ها قلمداد کرد.

در اواخر این رژیم‌ها معمولا بدن ورزشکار به شدت خالی‌ می‌کند و هنگام انجام تمرینات دشواری‌های زیادی را دارند. مصرف هالوتستین در این چند هفته پایانی میتواند به پشت سر گذاشتن این شرایط بسیار دشوار به ورزشکار کمک کند. همچنین مصرف آن عضلات فرد را بسیار سخت تر و با تفکیک بیشتری نشان میدهد.

اما به هر حال یک نکته مهم نیز وجود دارد. اگرچه هالوتستین میتواند بسیار به بهبود تفکیک عضلات و زیبایی فیزیک بدنی کمک کند، اما فرد باید از قبل دارای بدنی با چربی‌ بسیار کم (در حد مسابقات) باشد تا بتواند از مزایای آن بهره‌مند شود. اکثر مصرف کننده استرویید‌ها هیچگاه به چنین کاهشی در سطح چربی‌ بدن نمیرسند بنابراین استفاده از هالوتستین برای آنها دارای مزیت زیادی نمیباشد.

هالوتستین یک استرویید عضله ساز نمیباشد و همچنین نمی‌توان به شکل پایه ثابت در دوره استرویید از آن استفاده کرد. این استرویید برای مصرف کوتاه مدت و برای اهداف خاصی‌ می‌باشد. از دیدگاه درمانی نیز اگرچه قدرت آن در درمان برخی‌ بیماری‌ها ثابت شده است، اما امروزه دیگر استفاده از آن به شدت کم شده است.

عوارض جانبی هالوتستین

هالوتستین دارای عوارض جانبی بسیار گوناگونی می‌باشد، البته ترکیبات بسیار قوی تر از دیدگاه عوارض جانبی نیز وجود دارد، اما به هر حال نمی‌توان این استرویید را بی‌ خطر دانست، مخصوصا اگر تاثیر آن در سمیت کبد و عوارض خطرناک بالقوه آن روی سیستم قلبی عروقی را در نظر بگیریم. به همین دلیل، اکثر افراد باید از مصرف این استرویید اجتناب کنند. به منظور درک بهتر عوارض جانبی هالوتستین و همچنین راه‌های حفاظت از آنها، ما در اینجا این عوارض جانبی را به چند بخش تقسیم بندی کرده ایم تا شما بتوانید راحت تر مطلب را درک کنید.

عوارض جانبی استروژنیک

هالوتستین اگرچه یک استرویید آنابولیک مشتق شده از تستوسترون می‌باشد، اما در بدن تبدیل به استروژن نمی‌شود و در این زمینه دارای عارضه جانبی خاصی‌ نمیباشد. احتباس آب و بزرگی‌ نامتعارف بافت سینه در مردان با مصرف هالوتستین به هیچ وجه ایجاد نمیشوند. مصرف همزمان یک آنتی استروژن با هالوتستین دارای هیچ مزیتی نمیباشد. ممکن است با توجه به دیگر استرویید‌های موجود در دوره مصرف یک آنتی استروژن نیاز باشد اما برای خود هالوتستین این امر غیر ضروری است و نیازی به آن نمیباشد.

عوارض جانبی آندروژنیک

هالوتستین یک استرویید آندروژنیک به شدت قدرتمند می‌باشد و بنابراین از دیدگاه عوارض جانبی آندروژنیک میتواند مشکلات زیادی را ایجاد کند. این عوارض میتوانند شامل ایجاد آکنه، تسریع ریزش مو ارثی و افزایش رشد موهای زائد در بدن شود. اگرچه این عوارض عمدتا وابسته به واکنش بدن فرد و ژنتیک او می‌باشد، اما قدرت آندروژنیک بسیار زیاد هالوتستین احتمال بروز این موارد را به شدت افزایش میدهد. اثر آندروژنیک این استرویید بسیار قوی می‌باشد و برخی‌ تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف هالوتستین ممکن است باعث بزرگی‌ آلت تناسلی‌ مردان نیز شود.

هالوتستین به شدت تحت تاثیر آنزیم ۵-آلفا ردوکتاز می‌باشد، همان آنزیمی که مسول کاهش تبدیل تستوسترون به دی هیدرو تستوسترون می‌باشد. به همین دلیل، مصرف یک مهار کننده این آنزیم نظیر فیناستراید ممکن است بتواند شدت عوارض جانبی آندروژنیک هالوتستین را کاهش دهد. البته مصرف چنین مهار کننده ای به طور کامل باعث جلوگیری از فعالیت آندروژنیک این استرویید نمی‌شود، اما ممکن است باعث کاهش آن شود. اما به هر حال، آنهایی که نسبت به عوارض جانبی آندروژنیک حساس هستند احتمالا بهتر است از مصرف این استرویید چشم پوشی کنند.

به دلیل ماهیت آندروژنیک به شدت قدرتمند هالوتستین، عوارض جانبی آن بر روی زنان از لحاظ بروز صفات مردانه بسیار قوی می‌باشد. از جمله صفات مردانه ای که در زنان بروز میکنند می‌توان به رشد موی بدن، کلفتی‌ صدا و بزرگی‌ کلیتوریس اشاره کرد. اثر هالوتستین در این زمینه آنقدر قوی می‌باشد که تقریبا غیر ممکن است زنان بتوانند از بروز چنین عوارض جانبی جلوگیری کنند. تنها موردی که مصرف هالوتستین ممکن است به زنان توصیه شود درمان سرطان سینه غیر قابل جراحی حساس به آندروژن می‌باشد. این استرویید از لحاظ بهبود عملکرد هیچ جایگاهی‌ در دوره‌های زنان ورزشکار ندارد.

عوارض جانبی قلبی عروقی

هالوتستین میتواند اثری قوی و منفی‌ روی سلامت سیستم قلب و عروق داشته باشد، مخصوصا از لحاظ مدیریت سطح کولسترول. به عبارتی هالوتستین میتواند به شدت باعث افزایش سطح کلسترول بد و کاهش قابل توجه سطح کلسترول خوب شود. علت اصلی‌ ایجاد این موضوع بیشتر وابسته به فشار زیادی است که این استرویید روی کبد وارد می‌کند. هالوتستین همچنین ممکن است باعث افزایش فشار خون شود و تاثیر منفی‌ روی سطح تریگلیسیرید‌ها داشته باشد. چنین مشکلی‌ در بلند مدت ممکن است باعث بزرگی‌ بطن چپ شود. با توجه به تاثیرات منفی‌ هالوتستین روی سیستم قلبی عروقی، مصرف طولانی مدت آن میتواند احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش دهد.

اگر قرار است که از هالوتستین استفاده شود، فرد مصرف کننده حتما باید اطمینان حاصل کند که دچار سطح کلسترول و فشار خون بالا نباشد. اگر فرد مصرف کننده در این زمینه سلامت بود، باز هم ضروری است که هنگام مصرف هالوتستین همیشه نظارت کافی‌ را روی سطح کلسترول و فشار خون خود داشته باشد و همیشه آنها را در سطح سلامت حفظ کند.

برای حفظ سطح سلامت و مدیریت این موارد باید یک سبک زندگی‌ به شدت سالم و یک رژیم غذایی سرشار از اسید‌های چرب امگا ۳ داشته باشید. همچنین رژیم باید در مجموع دارای کربوهیدرات‌های ساده و چربی‌‌های اشباع محدود و کنترل شده باشد و همچنین انجام فعالیت‌های هوازی منظم نیز توصیه میشود. همچنین بسیاری از افراد استفاده از مکمل‌های آنتی اکسیدانی جهت بهبود سطح کلسترول‌های خوب را بسیار ارزشمند میدانند.

تاثیر روی تستوسترون

یکی‌ دیگر از عوارض جانبی هالوتستین سرکوب تولید طبیعی تستوسترون در بدن می‌باشد، و در واقع شدت آن بسیار زیاد است. البته، دلیل این سرکوب کمی‌ مبهم می‌باشد زیرا این استرویید با سرکوب گونادوتروپین‌ها در تناقض است. علیرغم این موضوع، هالوتستین به شدت میتواند باعث سرکوب تولید طبیعی تستوسترون در بدن شود، که نتیجه این امر این است که مردان باید از یک منبع خارجی‌ تستوسترون مورد نیاز خود را وارد بدن کنند. کسانی‌ که استفاده از تستوسترون را در دستور کار خود قرار نمیدهند دچار شرایط کمبود تستوسترون خواهند شد.

این شرایط جدایی از برتری ژنتیکی‌ فرد با مصرف هالوتستین حتما ایجاد خواهد شد و میتواند علائم اذیت کننده زیادی هم داشته باشد. جدایی از شدت این علائم، کمبود سطح تستوسترون به شدت برای بدن مضر است. کسانی‌ که از تستوسترون استفاده میکنند میتوانند از بروز این علائم جلوگیری کنند. نوع تستوسترونی که می‌خواهید مصرف کنید اهمیتی ندارد. تنها چیزی که مهم است تامین کامل تستوسترون مورد نیاز بدن است.

هنگامی که مصرف هالوتستین به اتمام رسید و تمام هورمون‌های استروییدی خارجی‌ نیز از سیستم بدنی پاکسازی شدند، تولید طبیعی تستوسترون در بدن دوباره شروع خواهد شد. اگرچه تولید طبیعی تستوسترون در بدن میتواند به خودی خود انجام شود، اما سطح آن برای چندین ماه به میزان نرمال نخواهد رسید. به همین دلیل استفاده از یک دوره پاکسازی در این شرایط اغلب توصیه میشود.

در این دوره به میزان زیادی تولید طبیعی تستوسترون در بدن شبیه سازی میشود و شما مطمئن خواهید شد که تستوسترون کافی‌ برای کارکرد صحیح بدن وجود خواهد داشت. البته دوره پاکسازی نیز به خودی خود سطح تستوسترون را به شرایط نرمال باز نخواهد گرداند و این موضوع نیز چندین ماه طول میکشد، اما میتواند به این فرایند سرعت داده و ریکاوری شما را راحت تر کند.

سمیت کبد

هالوتستین یک استرویید آنابولیک (C17-aa) می‌باشد، به این معنی‌ که در اتم جایگاه ۱۷ آن تغییرات ساختاری ایجاد شده است. به شکل دقیق تر، این موضوع اشاره به افزودن یک گروه متیل به جایگاه اتم ۱۷ به منظور حفاظت از این هورمون هنگام ورود به بدن دارد.

اگرچه این تغییر برای بقای هورمون در بدن ضروری است، اما میتواند ماهیت آن را سمی کند. از بین تمامی‌ استرویید‌های آنابولیک (C17-aa)، هالوتستین یکی از قوی‌ ترین استرویید‌ها در ایجاد کبد سمی می‌باشد. با مصرف این استرویید میزان آنزیم‌های کبد افزایش پیدا می‌کند و اگرچه این امر لزوما نشان دهنده آسیب به کبد نیست اما یک نشانگر خوب از وجود استرس روی کبد می‌باشد و میتواند به خوبی‌ نشان دهد که قرار است کبد دچار آسیب شود.

اگر قرار است از هالوتستین استفاده شود، فرد ابتدا باید اطمینان حاصل کند که کبدش کاملا سالم باشد. به علاوه، فرد باید تمام تلاش خود در جهت کاهش استرس به کبد را انجام دهد. به منظور محدود کردن استرس، هالوتستین نباید بیش از ۴ هفته مصرف شود، در حالی‌ که بسیاری می‌گویند تنها ۲ هفته مصرف آن کافی‌ می‌باشد، نظیر ۲ هفته پایانی مانده به مسابقات.

همچنین فردی که قصد مصرف هالوتستین را دارد باید مصرف مکمل‌های سم زدای کبد را مد نظر قرار دهد. در واقع این استرویید نباید بدون مصرف چنین مکمل‌های محافظتی مصرف شود. همچنین به تمام مصرف کنندگان هالوتستین به شدت توصیه میشود که از مصرف الکل خودداری کنند زیرا این کار نیز خود یک فشار بسیار عظیم را به کبد وارد خواهد کرد. اجتناب از مصرف الکل در این زمان ایمن‌ ترین راهی‌ است که میتوانید انتخاب کنید.

آخرین نکته در جهت کاهش استرس روی کبد محدود کردن مصرف دارو‌های بدون نیاز به نسخه می‌باشد. بسیاری از این داروهایی که به راحتی‌ و بدون نسخه پزشک قابل تهیه هستند بسیار برای کبد سمی هستند و در برخی‌ موارد از بسیاری از استرویید‌های آنابولیک نیز سمی تر هستند. تنها باید زمانی‌ از این دست دارو‌ها استفاده کنید که کاملا ضروری و مورد نیاز باشد.

دوز‌های هالوتستین

به منظور اهداف بهبود عملکرد، دوز هالوتستین میتواند چیزی بین ۱۰-۴۰ میلی‌ گرم در روز باشد. دوز ۱۰ میلی‌ گرم در روز میتواند نتایج قابل توجهی‌ را به ارمغان آورد، اما دوز ۲۰ میلی‌ گرم در روز دارای مزیت‌های بیشتری می‌باشد و در صورت استفاده صحیح از آن توسط افراد بالغ سالم کنترل آن راحت تر می‌باشد.

اگر بدن فرد توانست به خوبی‌ این دوز را تحمل کند و نیاز به مصرف بیشتر بود، دوز ۴۰ میلی‌ گرم در روز میتواند تست شود. اما به هر حال مصرف چنین دوزی میتواند احتمال بروز عوارض جانبی را بسیار افزایش دهد و برای بسیاری از مردان این دوز بیش از حد نیاز است. جدایی از میزان دوز، طول دوره تنها باید ۲-۴ هفته باشد. به علاوه، همانند اکثر استرویید‌های آنابولیک هالوتستین باید با معده خالی‌ مصرف شود. مصرف آن همراه با غذا ممکن است باعث کاهش اثر آن در بدن شود.

جمع بندی در مورد هالوتستین

هالوتستین یکی‌ از قوی‌ ترین استرویید‌های آنابولیک موجود در تاریخ می‌باشد. علیرغم قدرت بسیار زیاد آن، اما دارای مزیت‌های اندکی‌ می‌باشد و به همین دلیل انتخاب آن برای اکثریت ورزشکاران خواهان بهبود عملکرد توصیه نمی‌شود و مناسب نیست. افراد معمولی‌ که به باشگاه میروند نیازی نیست که این استرویید را در دوره‌های خود جای دهند. برای این افراد هیچ مزیتی در مصرف هالوتستین وجود ندارد و عوارض جانبی آن بسیار شدید تر از مزیت‌هایش می‌باشد.

افراد معمولی‌ میتوانند به راحتی‌ با مصرف ترکیبات دیگر به خوبی‌ به اهداف خود دست پیدا کنند. البته برخی‌ از این افراد وسوسه میشوند که از این استرویید استفاده کنند، زیرا افزایش قدرت سریع و قابل توجه رضایت بخش به نظر می‌رسد، اما مهم است که ماهیت خشن این استرویید را به یاد آورید.

اما برای ورزشکاران و بدن سازان رقابتی، هالوتستین دارای جایگاه خاصی‌ می‌باشد. اما به هر حال، برای بدن سازان دیگر استرویید‌ها نیز هستند که بدون استرس بیش از حد به بدن میتوانند به کات عضلانی مناسبی دست یابند.

اما در طرف دیگر، هیچ استروییدی همانند هالوتستین نمی‌تواند روحیه جنگندگی لازم برای به پایان رساندن یک رقابت و رژیم بسیار سخت را در شما ایجاد کند. اگر می‌خواهید از این استرویید استفاده کنید، بسیار هوشیار باشید. مصرف این استرویید توسط ورزشکاران قدرتی‌، پاورلیفتر‌ها و مبارزان میتواند مزیت‌های بیشتری را نسبت به دیگران داشته باشد. اما هر کسی‌ که خواهان استفاده از هالوتستین می‌باشد، باید از آن با هوشیاری کافی‌ استفاده کند و عوارض جانبی مصرف بلند مدت آن را به یاد داشته باشد.

پروفایل هالوتستین

[9alpha-fluoro-11-beta-hydroxy-17-alpha-methyl-4-androstene-3-one,17b-ol]

وزن مولکولی : ۳۳۶.۴۴۵۷

فورمول : C20 H29 F O3

نقطه ذوب : ۲۴۰ درجه سانتیگراد

دوز موثر : ۱۰-۴۰ میلی گرم در روز

عمر فعال : ۶-۸ ساعت

زمان شناسایی در بدن : ۲ ماه

نسبت قدرت آنابولیک/آندروژنیک : ۱۹۰۰/۸۵۰