همه چیز در باره پروهورمون ها

 پروهورمون ها اولین نکته ای که باید در مورد این دسته از مواد به آن اشاره کرد این است که این ترکیبات استروئید نبوده و مصرف آنها نیز تا به امروز مجاز و قانونی بوده است. استروئید واژه ای است که به دسته هورمونهایی اطلاق می گردد که بدن آدمی آنها را از کلسترول که نوعی چربی است، تهیه می کند. از جمله استروئیدها که به طور طبیعی در بدن آدمی تولید می شود می توان به تستوسترون، استروژن و حتی ویتامین D اشاره نمود.

زمینه برای شیوع این باور غلط در ایران مناسب به نظر می رسد که پیش هورمونها را به غلط استروئید تلقی کنیم.

مصرف و فروش این دسته از ترکیبات در ایران در حال حاضر چندان مطرح نبوده و به همین خاطر نیز خداوندان علم و دانش که در بازار مکاره پرورش اندام ایران نیز به فراوانی آنلاین تشریف دارند، در مورد آنها تاکنون سکوت اختیار کرده و به افاضات فضل چندانی در این باره نپرداخته اند. اما با این تفاسیر گمان می رود که با ورود این دسته از ترکیبات به پرورش اندام ایران که تا چند سال دیگر نیز ناگزیر از استقبال از آن خواهیم بود، بازار شایعه و خرافه نیز در مورد آن رونق گرفته و افاضات ادب نیز شروع شود. از همین رو نیز پیش دستی کرده و مقالات متعددی را که ایضا بی طرفانه و برای مقاصد علمی نیز نوشته شده اند را ترجمه کرده و نم نم در این سایت به خدمت عزیزان تقدیم می کنیم. لازم به ذکر است که نوشتن مقاله به قصد تبلیغ کالا و یا خدمات، قبل از اینکه به مخیله ایرانی جماعت رسوخ بکند در مطبوعات و در سایت های اینترنتی دنیا به فراوانی مطرح بوده است و این مشکل خوشبختانه مختص به ایران نمی شود..

پیش هورمون ها قبل از این که بتوانند منشا اثر گردند باید در بدن آدمی به هورمونی که هورمون هدف نامیده می شود، تبدیل شوند.

برای تبدیل شدن این مواد به هورمونهای هدف که عموما از نوع استروئیدهای آنابولیک و یا آندروژن نیز هستند، وجود مقادیر زیادی از آنزیمهای مخصوص در مجاورت آنها و برقراری فعل و انفعالات شیمیایی مناسب بین پیش ماده و آنزیم الزامی بوده و همین امر نیز تبدیل شدن این مواد به هورمونهای استروئیدی را به محدودیت مواجه کرده است. بر خلاف آن چیزی که کمپانی های سازنده این محصولات در بین ورزشکاران رواج داده اند و می دهند، تنها، مقادیر اندک و بسیار کمی از این مواد به هورمون های هدف تبدیل می شوند و الباقی نیز به ضایعاتی تبدیل می شوند که دفع آن نیز برای بدن کار چندان آسانی هم نیست.
استفاده از این مواد در ورزش اگرچه کماکان قانونی و مجاز می باشد اما این دسته از ترکیبات بر خلاف آنچه که برخی کمپانی های سازنده اعلام می کنند، عاری از خطر و عارضه هم نخواهد بود. کمپانی های مکمل سازی برای رسیدن به فروش بیشتر، معمولا برای فرآورده های پیش هورمون تولیدی خود اسامی خاصی شبیه به اسامی هورمونهای استروئیدی انتخاب کرده و بدین طریق قصد اغوا کردن و در برخی موارد نیز فریب مصرف کنندگان را دارند.
از بین عوارض رنگارنگ این دسته از ترکیبات نمونه هایی را انتخاب کرده و از نظر شما خوانندگان عزیز می گذرانیم:

مهار شدن ترشح طبیعی تستوسترون

تزریق و یا مصرف خوراکی هر ماده و یا هر هورمونی که حاوی تستوسترون بوده و یا در بدن آدمی به این هورمون جنسی مردانه تبدیل شود، با محدود شدن ترشح طبیعی تستوسترون در بدن همراه بوده و منجر به بروز عوارضی ناگواری در بدن می شود که در این مقاله به گوشه هایی از آن اشاره خواهیم کرد.

هورمون تستوسترون در بدن آدمی از بیضه ها ترشح شده و میزان ترشح آن نیز تحت کنترل دستورها و فرامینی است که از هیپوتالاموس مغز صادر می شود.

فرامین عصبی و هورمونی که از این غده صادر می شود با تاثیر بر هیپوفیز و در نهایت نیز با تحریک بیضه ها، آنها را وادار به ترشح هورمونی موسوم به «Dehydro-epiandrosterone» که اغلب شما آن را به نام عمومی «DHEA» می شناسید. فراموش نکنید که این هورمون از کلسترول ساخته می شود. کلسترول نیز خود نوعی چربی بوده و در غذاهای چرب موجود در رژیم غذایی عادی انسان به فراوانی یافت می شود. عمده دلیل ما در توصیه ورزشکاران به مصرف چربی در رژیم روزانه غذایی این است که منشاء اصلی تولید تستوسترون و دیگر هورمونهای استروئیدی را همین چربی های به ظاهر بی مصرف تشکیل می دهند. «DHEA» سپس به به «androstenedione» تبدیل شده و در نهایت نیز به هورمون تستوسترون تبدیل می شود. زمانی که بدن نیازی به ترشح بیشتر این هورمون نداشته باشد با ارسال دستوری به هیپوتالاموس، ترشح آن را متوقف می کند. این در حالی است که وارد کردن نوع تزریقی و یا خوراکی استروئیدهای آنابولیک و آندروژن به بدن دقیقا همانند این دستور عمل کرده و موجب محدود شدن و حتی در موارد حادتر نیز موجب متوقف شدن ترشح طبیعی تستوسترون در بدن می گردد. شاید تاکنون در برخی مقالات با «اصطلاح خود تنظیمی منفی» برخورد کرده و با آن آشنایی مختصری پیدا کرده اید. این بدین معنی است که میزان ترشح طبیعی هورمون تستوسترون و حتی بسیاری از دیگر هورمونهای بدن به شدت تحت تاثیر سطح سرمی این هورمون ها در خون آدمی است. زمانی که میزان هورمون موجود در خون از حد معینی پایین تر بیاید، بدن این مسئله را به عنوان نوعی هشدار تلقی کرده و میزان ترشح آن هورمون را افزایش می دهد و زمانی هم که سطح سرمی آن هورمون در خون از حد مجاز بالاتر برود، بدن خود بخود اقدام به محدود کردن و حتی متوقف نمودن ترشح هورمون مزبور می کند. اما این پرسش مطرح می شود که چرا متوقف شدن ترشح طبیعی تستوسترون برای آدمی می تواند مضر باشد؟ با متوقف و یا محدود شدن شدید ترشح طبیعی هورمون تستوسترون، سلولهای ترشح کننده این هورمون نیز به مرور زمان دچار تنبلی شده و حتی در طولانی مدت نیز دچار تغییرات اساسی شده و قابلیت ترشح دوباره این هورمون را به کل از دست می دهند. شما هم که از فرمهای دارویی تستوسترون و یا از فرم های تزریقی دیگر استروئیدها استفاده می کنید، به ناچار و یا به اجبار عوارض جانبی هم که شده، مصرف این داروها را باید پس از مدتی قطع کنید.

زمانی که بدن در نتیجه مصرف طولانی مدت داروهای استروئیدی، توان خود برای ترشح تستوسترون طبیعی را از دست داده و از منابع بیرونی تسوسترون نیز که زمانی که در حد افراط از آن بهره مند می شد، محروم می گردد، شما، نتیجه را در کوچک شدن بیضه ها، از دست رفتن قدرت باروری، افت شدید قدرت بدنی، کم شدن حجم عضلانی و دیگر عوارض نامطلوب می بینید.

این مشکل معمولا پس از دوره های استروئیدی به وفور در بین ورزشکارانی که از این دوره ها استفاده می کنند، دیده شده است. در صورتی که دوره به نحو مطلوب و با در نظر گرفتن این موارد تنظیم شده باشد، شما پس از قطع مصرف دارو در زمان معینی که از پیش تعیین شده است، پس از مدت زمان کوتاهی با افزایش دوباره ترشح طبیعی تستوسترون بدن مواجه خواهید شد اما در صورتی که دوره طولانی تر از حد مجاز تنظیم شده باشد و یا شما با طمع بیش از حدی که برای رسیدن به حجم عضلانی بیشتر از خود نشان می دهید، آن را خودسرانه تمدید کرده و موارد ذکر شده در دوره را نیز نادیده گرفته باشید، سلولهای جنسی شما نیز در نتیجه کسادی تولید و همانند بسیاری از تولیدی های ایران و دیگر کشورها که در پی سرازیر شدن اجناس ارزان قیمت و بی کیفیت چینی و برای پیشگیری از ورشکستگی مسلم و قطعی شغل عوض کردند، شغل عوض کرده و دیگر به هیچ قیمتی هم حاضر به از سرگیری ترشح تستوسترون نخواهند شد. این مشکل در بسیاری از ورزشکاران ایرانی که از داروهای استروئیدی استفاده می کنند، دیده می شود. کم نیستند کسانی که درنتیجه توجه نکردن به این موارد، پس از قطع مصرف داروهای استروئیدی، قسمت اعظمی از حجم حاصل شده در دوره ها را به راحتی از کف داده و در طولانی مدت نیز قدرت باروری و انرژی جنسی خود را فدای باورهای غلط و متدهای دیمی و غیر علمی خود و مربیان خود می کنند.

 توضیح کامل در مورد پروهورمون ها

برای در امان ماندن از این عارضه به نکات زیر توجه داشته باشید:
استروئیدها و یا مشتقات تستوسترون باید به صورت دوره ای و در کوتاه مدت مصرف گردد. مصرف طولانی مدت و مداوم این داروها علاوه بر صدمات جبران ناپذیری که بر دیگر بافتهای حساس بدن وارد می کند، بیضه ها را نیز از کار انداخته و خطر عقیمی را در پی خواهد داشت. از کار افتادن بیضه ها و کم شدن ترشح طبیعی تستوسترون در بدن نه تنها با افت قوای جنسی و یا عقیمی فرد همراه می شود بلکه در موارد حاد، موجب بروز صفات زنانه، نازک شدن صدا، کم شدن رشد موهای صورت، تغییر خلق و خو و حتی موجب بروز اختلالات جنسی شخصیتی و رفتاری در مردان می گردد.

طول یک دوره قابل قبول نباید بیش از ۱۰ ماه و حتی در برخی موارد نیز نباید بیش از ۸ ماه باشد. مدت زمان دوره ای که به کارمی گیرید، ارتباط تنگاتنگی با نوع داروهای به کار رفته در دوره دارد.

در صورتی که در دوره خود، از داروهایی استفاده می کنید که تاثیر منفی شدیدی بر روند طبیعی ترشح تستوسترون دارند، ناگزیر باید طول دوره را کاهش داده و در حین دوره و همین طور در پایان دوره نیز از داروها و از مکملهای افزاینده ترشح طبیعی هورمون تستوسترون بهره بگیرید.
پس از اتمام دوره استراحت کافی داشته باشید و از پیوند زدن دو و یا چند دوره به هم اکیدا خودداری کنید. افزایش حجم و قدرت عضلانی اغوا کننده در بسیاری از موارد، ورزشکاران را به تمدید دوره وسوسه کرده و آنها را بدون اینکه فاصله زمانی توصیه شده بین دو دوره را رعایت کنند، به سمت و سوی استفاده از یک دوره قویتر پس از دوره قبلی هدایت می کند. در صورتی که چنین اتفاقی برای شما نیز بیافتد، به ناچار باید با قوای جنسی مردانه خود نیز خداحافظی کنید و دوران پیری و سالخوردگی را نیز به جای بیرون رفتن با نوادگان با مدالهای حلبی آب طلای خود سر کنید.
کسانی که این عارضه را تنها محدود به مصرف استروئیدها دانسته و پیش هورمونها را از این عارضه مبرا می دانند، سخت در اشتباهند. پیش هورمونها نیز در صورتی که به طور مداوم و در طولانی مدت مصرف شوند، می توانند به محدود و یا متوقف شدن ترشح طبیعی هورمون تستوسترون منجر شده و عوارض ناشی از کمبود این هورمون در بدن را گریبانگیر فرد کنند. نه تنها تزریق مستقیم استروئید و آندروژن می تواند منجر به بروز این عارضه در آدمی شود حتی هر ماده و ترکیب دیگری هم که در بدن انسان به این هورمون ها تبدیل گردد نیز می تواند فرد را با این عارضه درگیر کند.

استروژن و بروز صفات زنانه در مردان

استروژن نیز یکی از هورمونهای جنسی موجود در بدن آدمی است که در بدن زنان فعال تر بوده و در بدن مردان نیز به مقدار بسیار کم و اندک وجود دارد.

زمانی که شما از تستوسترون تزریقی استفاده کرده و یا از دیگر استروئیدهای مشتق شده از تستوسترون بهره بگیرید، مقادیر قابل توجهی از این هورمونها به استروژن تبدیل شده و منجر به بروز برخی عوارض جانبی نگران کننده و آزار دهنده در بدن مردان می شود.

این مسئله حتی زمانی که که شما از پیش هورمونها نیز استفاده کنید در بدن شما رخ داده و شما را در معرض خطر زیاد شدن استروژن در بدن قرار می دهد. حتی در صورتی که خود پیش هورمون قابلیت تبدیل شدن به هورمون های جنسی زنانه در بدن مردان را نداشته باشد، به جرات می توان گفت که اندکی از تستوسترون حاصل شده از تاثیر آنزیمهای بدن بر روی این پیش ماده در نهایت به استروژن تبدیل شده و شما را از عوارض نه چندان خوشایند این هورمون زنانه بی نصیب نخواهد گذاشت.
«آروماتیزاسیون» البته به تلفظ فرانسوی، فرایندی است که در طی آن فرایند، تستوسترون تحت تاثیر آنزیم «آروماتاز» قرار گرفته و به هورمون جنسی زنانه استروژن تبدیل می شود. اغلب هورمونهای استروئیدی در ساختمان شیمیایی خود ۱۷ عدد کربن دارند که در این تغییر و فعل و انفعال شیمیایی، تغییر مختصری در سومین اتم کربن این ترکیبات رخ داده و ماهیت آنها را به کلی عوض کرده و آنها را به هورمون زنانه استروژن بدل می کند.

آروماتاز (به انگلیسی: aromatase) آنزیم تبدیل کننده هورمون آندرواستندیون (که در غدد آدرنال تولید می شود)به استروژن است و درواقع منبع تولید استروژن در زنانی است که تخمدان های غیر فعال دارند. از این رو داروهای مهار کننده آروماتاز سطح خونی استروژن را کاهش می دهند و در زنان یائسه ای که مبتلا به سرطان پستان حاوی گیرنده های استروژنی هستند مورد استفاده قرار می گیرند. در زنان غیر یائسه،تولید استروژن در تخمدان بیش از سایر مناطق است،به همین دلیل مهارکننده های آنزیم آروماتاز که قادر به مهار تخمدان ها نیستند،برای این گروه از بیماران موثر نیستند و بهتر است تجویز نشوند. تستوسترون در بافت‌های محیطی می‌تواند از طریق آنزیم ۵-آلفا ردوکتاز به آندروژن پرقدرت دیگری به نام دی‌هیدروتستوسترون تبدیل ‌شود. تستوسترون همچنین توسط آنزیم آروماتاز، که به ویژه در بافت چربی یافت می‌شود، به استرادیول قابل تبدیل است. آندروژن ضعیف آدرنال، آندروستن‌دیون، می‌تواند از طریق آنزیم آروماتاز به استرون که استروژن ضعیفی است تبدیل ‌شود. استرادیول و استرون در بافت‌های محیطی به یکدیگر قابل تبدیل هستند. تستوسرج یک ماده ی جزء بدن افزایش دهنده ی تستوسترون کاملا طبیعی علمی است که از گیاه فنوگریک به دست می آید. از طریق مطالعات عملی ثابت شده است که از تعادل مقدار سالم استروژن پشتیبانی میکند. آروماتاز آنزیم کلیدی است که تستوسترون را به استروژن تبدیل میکند. بنابراین با افزایش مقادیر سالم آروماتاز،میزان تستوسترون تبدیل شده به استروژن کاهش میابد و مقادیر تستوسترون مورد پشتیبانی قرار میگیرند. مهارکننده‌های آروماتاز لتروزول Femara، اگزمستان Aromasine و آناستروزول Arimidex در درمان آجووان آندوکرین برای بیماران مبتلا به سرطان اهمیت دارند. گزارش‌های موجود بر حجم مدارک پشتیبانی از مصرف این داروها افزوده است. در کارآزمایی تصادفی شده MA۱۷، تعداد ۵۱۶۹ خانم یائسه‌ی مبتلا به سرطان پستان گیرنده‌ی مثبت هورمونی که پس از ۵ سال درمان با تاموکسیفن، عاری از بیماری بودند لتروزول یا دارونما داده شد. در نتایجی که قبلاً انتشار یافت، بقای حیات ۴ ساله‌ی عاری از بیماری با لتروزول بسیار بهتر از دارونما بود. مصرف لتروزول تنها در بیماران گروه مثبت سبب بهبودی کلی بقای حیات شده بود. اکنون پژوهشگران بر حسب سن آنالیزهای دیگری انجام داده‌اند و نتیجه‌ گرفته‌اند که منافع نسبی در خانم‌های جوان‌تر از ۶۰ سال و ۶۰ سال تا ۶۹ سال وخانم‌های ۷۰ ساله یا بالاتر مشابه است. در همین کارآزمایی، بیماران گروه دارونما اجازه یافتند پس از پایان کارآزمایی لتروزول را مصرف کنند. حدود ۱۶۰۰ نفر از ۲۴۰۰ نفر گروه دارونما این کار را انجام دادند. پس ازمتوسط پیگیری ۸/۲ ساله، با آنالیز چند متغیر بهبود بقای حیات عاری از بیماران و بقای حیات کلی را در بیماران مصرف کننده‌ی لتروزول در مقایسه بابقای حیات در افرادی که از دارونما استفاده نمی‌کردند، مشاهده نمودند. این یافته‌ها حاکی از آن است که مهارکننده‌های آروماتاز حتی در صورتی که چند سال پس از خاتمه‌ی درمان با تاموکسیفن آغاز شده باشند سودمند می‌باشند. برخی از داروهای ضد سرطان،از طریق تاثیر بر آنزیم آروماتاز نقش خود را ایفا می کنند. یشترین عوارض‌جانبی با کاربرد نسل‌سوم بازدارنده‌های آروماتاز (لتروزول، اناسترازول) عوارضی نسبتاً خوش‌خیم هستند؛ با سردرد ملایم، درد یا سفتی مفاصل، تهوع و اسهال که شایعترین عوارض آن می‌باشند. چنانچه با آنالوگ‌های GnRH مقایسه ‌شوند، گر‌گرفتگی ملایم بوده و به‌مراتب کمتر‌است. کاربرد درازمدت آن،‌ زنان را در‌معرض افزایش خطر ایجاد شکستگی، کاهش استخوان‌سازی و پوکی‌استخوان قرار می‌دهد. بیشتر این بررسی‌ها روی زنانی انجام گرفت ‌که بازدارنده‌ی آروماتاز را به‌صورت درمان کمکی در‌مورد سرطان‌های‌پستان‌که دریافت‌کننده‌ی مثبت هورمونی (HRP) می‌باشند، مصرف می‌نمودند. نسبت شکستگی در بیماران درمان ‌شده با بازدارنده‌ی آروماتاز در یک ارزیابی از ۵/۲درصد به۱۱درصد در موارد آناسترازول با تاموکسیفن توأم در یک بررسی دیگر بوده‌است‌. چندپژوهش نشان‌داده است که سیر ایجاد تحلیل استخوان را می‌توان بازگردانده یا ترمیم نمود؛ با استفاده‌ از این ترکیبات با کاربرد توأم بی‌فسفونات. البته بی‌فسفونات را در زنان قبل‌از منوپوز نمی‌شود استفاده کرد.

بارزترین تاثیر تبدیل شدن هورمون تستوسترون به هورمون های جنسی زنانه در مردان به صورت بروز صفات زنانه در آنان دیده می شود. شاید اولین و مهترین صفات زنانه ای که در مردان دیده می شود، عارضه نوک سینه باشد. این عارضه در بسیاری از ورزشکاران ایرانی دیده می شود. عارضه نوک سینه برای ورزشکاران و مخصوصا برای کسانی که قصد شرکت در مسابقات را داشته باشند به راستی کابوسی هولناک بوده و علیرغم اینکه با ابتلا به آن، خطری جان فرد را تهدید نمی کند اما برای ورزشکاران رشته پرورش اندام بسیار عذاب آور است.
استروژن تاثیر شدیدی بر احتباس آب و املاح در بدن داشته و ازدیاد آن در بدن مردان منجر به شل شدن عضلات، افزایش کاذب و دست و پا گیر وزن، از بین رفتن کات عضلات و افزایش حجم نامطلوب و آبکی بدن می شود. دانشمندان عرصه دامپزشکی از این خاصیت منفی استروژن برای پروار کردن دامهای گوشتی استفاده می کنند. آنها با افزودن مقداری استروژن به استروئیدهای تزریقی این حیوانات، افزایش حجم و وزن خوبی را در کوتاه مدت به دست می دهند. البته ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که حیوانات و گاو هایی که به ناچار و ناخواسته باید به خواسته های دانشمندان و دامپزشکان گردن بنهند، به دلیل اینکه اصولا برای نمایش دادن عضلات و گرفتن فیگور در برابر دید داوران و تماشاچیان پرورش داده نشده و علاقه ای هم به این کار هم ندارند، اعتراض و شکایتی از آبدار شدن بدن نداشته و از عارضه نوک سینه نیز هراسی ندارند و صد البته آبدار شدن بدن این حیوانات زبان بسته که به نوعی اسیر دست انسان نیز شده اند، برای پرورش دهندگان که بیشتر از کیفیت و چگالی گوشت تولید شده به کمیت و وزن آن توجه دارند، مطلوب و مقبول خواهد بود اما آبدار شدن بدن و عارضه نوک سینه برای ورزشکارانی که قصد گرفتن فیگور در برابر دید داوران و تماشاچیان را داشته باشند، بسیار نامطلوب و آزار دهنده است.
کسانی که از استروئیدها و یا از پیش هورمونها استفاده می کنند، با تبدیل شدن این مواد به استروژن، افزایش شدید و آنی وزن و سایز عضلانی را تجربه کرده و در بسیاری از موارد نیز این شرایط را با آنابولیسم واقعی و افزایش مطلوب و با کیفیت حجم و وزن عضلانی اشتباه گرفته و از این شرایط نیز احساس رضایت می کنند. اما هزار نکته باریکتر ز موی اینجاست! ذکر این نکته را نیز ضروری می دانم که این افزایش حجم و سایز عضلانی که از دید داوران و اهل فن حتی به چوب کبریت سوخته ای هم نمی ارزد، در برابر حریفانی که با کوهی از عضله در رقابتها حاضر می شوند، کاری از پیش نبرده و تنها برای فیگور گرفتن در خیابان و مترو و دانشگاه و سر کوچه مناسب است. زمانی که با مصرف داروهای کم کننده عوارض و یا به طور طبیعی و با گذشت زمان، تعادل هورمونی در بدن برقرار می شود، حجم و وزن ناشی از استروژن در بدن مردان نیز از بین رفته و ورزشکار از همه جا بی خبر را که به این سراب دل خوش کرده بود، نا امید کرده و او را به عزای چربی ها و آب شبه عضله از دست رفته خود می نشاند. البته احتباس آب ناشی از ازدیاد استروژن در یدن مردان فوایدی نیز دارد. این عارضه در برخی موارد که فرد از مصدومیت در مفاصل خود رنج می برد، موثر واقع شده و از شدت دردی که ورزشکار در حین تمرین در مفاصل خود حس می کند، کم می کند.

این عارضه همچنین با افزایش محسوس قدرت بدنی در ورزشکاران همراه بوده و از همه مهمتر برای ورزشکاران و فیگوریستهای خیابانی هم که در روی سن مسابقات حرفی برای گفتن نداشته و در کوچه و بازار و از روی کاپشن و کاموا برای مردم فیگور می گیرند و داور یا احیانا متخصصی هم برای تعیین کیفیت عضلات وی و دادن امتیاز در صحنه متحرک کوچه و بازار حاضر نیست، از اهمیت بسیار بالایی می تواند برخوردار باشد!

بالا رفتن میزان استروژن موجود در بدن مردان همچنین خطر بروز عارضه چاقی و انباشته شدن چربی زاید در بدن آنان را افزایش داده و به شدت نیز از کات بدن و از سفتی مطلوب عضلات ورزشکاران می کاهد. چربی بدن زنان اصولا در مقایسه با بدن مردان بیشتر بوده و بدن آنان نیز شل تر از بدن مردان است. بسیاری از ورزشکاران رشته پرورش اندام که برای سوزاندن چند گرم چربی زاید، مشقات زیادی را بر خود تحمیل کرده و سختی های زیادی را متحمل می شوند، با استفاده نسنجیده و غیر علمی از استروئیدها، موجبات تبدیل شدن راحت و بی دردسر این مواد به هورمون زنانه استروژن را فراهم کرده و خود را در برابر چندین کیلوگرم چربی دیر سوز و زاید قرار می دهند که رها شدن از شر آنها گاه تا چندین ماه و یا چندین سال کار مداوم و خوردن چند صد عدد چربی سوز مجاز و غیر مجاز را طلب می کند.
همانگونه که ذکر شد، از مهمترین و شایعترین عوارض ناشی از فراوانی استروژن در بدن مردان می توان به عارضه نوک سینه اشاره نمود. علاوه بر دوپینگ، مصرف افراطی الکل نیز می تواند منجر به بروز این عارضه در مردان شود. البته ناگفته نماند که عمده دلیل بروز این عارضه در بین ورزشکاران ایرانی را مصرف بی رویه داروهای استروئیدی و مخصوصا اکسی متولون تشکیل می دهد. در شرایطی که ورزشکار از پس تلفظ کردن صحیح اسم دارو برنیامده و مشاور دارو و دوره وی نیز اکسی متولون را اکسی متالون! تلفظ کرده و با این وجود، این دارو را در سطح گسترده ای مصرف و یا تجویز می کند، آیا می توان انتظار داشت که برای تبدیل شدن گسترده و شدید این دارو به استروژن، فکری صورت گرفته باشد؟ و یا اصولا می توان انتظار داشت که این افراد از عارضه جانبی این دارو و یا از تبدیل شدن آن به استروژن و یا حتی از ماهیت و از عوارض و پیامدهای وجود این هورمون در بدن مردان کمترین اطلاعی داشته باشد؟

خواص آندروژنی و …

آندروژن به ماده ای اطلاق می گردد که موجب بروز و حفظ صفات ثانویه مردانه نظیر رویش مو در صورت،خشونت صدا، حفظ حجم بیضه ها و … در مردان می شود. حتما شما هم بر این عقیده هستید که این تاثیرات، نه تنها عارضه محسوب نمی شوند بلکه از محسنات یک دارو و از نشانه های مردانگی نیز به شمار می روند. «dehydro-testosterone» که پیشتر نیز در مورد آن صحبت کردیم، ترکیبی است که موجب بروز صفات ثانویه در مردان شده و تکامل رشد اسپرمها و به عبارت کلی تر، مردانگی جنس مذکر را تحت کنترل خود دارد. این ماده که از کلسترول نیز ساخته می شود، ماده ای محلول در چربی است که مقادیر زاید آن در بافتهای چربی بدن ذخیره می شود. از آنجاییکه بدن شما برای محافظت نمودن کاسه سری که مرکز کنترل بدن در آن قرار دارد، از خطر سرما، ضربه و یا هر گونه عامل خطر ساز بیرونی، مقادیر زیادی از چربی را در زیر پوست ناحیه سر و مخصوصا فرق سر انباشته می کند، و در صورتی که شما با مصرف افراطی پیش هورمونها و یا استروئیدها، بدن را با ازدیاد «dehydro-testosterone» مواجه کنید، مقادیر زاید آن در بافت چربی و مخصوصا در چربی های این ناحیه از بدن ذخیره می شود. تا به این جا که عارضه و اتفاق بدی رخ نمی دهد اما بد نیست به این نکته نیز اشاره ای داشته باشیم که این ماده اصولا موجب ریزش شدید مو در انسان می شود و تجمع آن در زیر پوست سر و مخصوصا در فرق سر نیز موجب ریزش شدید موها مخصوصا در مردان می شود. با این تفاسیر می توان به این نتجیه رسید که افزایش هورمونهای آندروژن در بدن اگرچه با افزایش قدرت و حجم عضلانی مطلوب همراه خواهد بود اما در ازای گرفتن این تاثیرات مطلوب، موهای خود را نیز باید تقدیم کنید و ناگزیر باید برای خود کلاه گیس تهیه کرده و یا به فکر کاشتن مو باشید.

از دیگر عوارض و پیامدهای منفی و نگران کننده ازدیاد هورمونهای آندروژن در بدن می توان به بروز آکنه و جوشهای پوستی شدید در بدن و در صورت اشاره کرد.

ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که این عارضه از شایع ترین عوارضی است که ورزشکاران با مصرف پروهورمون ها و هورمون ها به آن گرفتار می شوند. این عوارض خوشبختانه موقتی بوده و یکی دو هفته پس از قطع دارو و یا قطع مصرف پیش هورمون از بین می رود.
از دیگر عوارض ازدیاد هورمونهای آندروژن در بدن می توان به بزرگ شدن غده پروستات اشاره کرد. این عارضه بیشتر در افرادی دیده می شود که در سنین بالا اقدام به مصرف هورمون های آندروژن یا پیش هورمونها کرده باشد. مصرف پیش هورمون هایی که به هورمون های آندروژن تبدیل می گردند و همین طور هم مصرف مستقیم آندروژن ها، احتمال و امکان مبتلا شدن فرد به سرطان پروستات را نیز افزایش می دهد. یکی از شایع ترین علایم و نشانه های بزرگ شدن پروستات، تکرر ادرار است.
ورزشکارانی که از استروئیدها استفاده می کنند، برای به حداقل رساندن عوارض جانبی این داروها، حتما باید در طول دوره از مکمل های محافظت کننده پروستات که در ستون مکمل ها به نمونه هایی از آنها اشاره کرده و یا اشاراه خواهیم کرد، نیز استفاده کنند.
همانگونه که متوجه شدید، عوارض جانبی یاد شده که عموم ورزشکاران نیز از آن بی اطلاع نیستند، مختص استروئیدها نبوده و با مصرف پیش هورومونها نیز در سطح وسیعی دیده می شود. بنابراین ممنوع کردن استفاده از این ترکیبات در ورزش اگرچه تاکنون از سوی آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ و دیگر ارگان های مسئول اعمال نشده است اما بعید هم نیست که در طی چند سال آینده اعمال گردد.