مزایا و عوارض جانبی احتمالی‌ پپتید CJC-1295

مزایا و عوارض جانبی احتمالی‌ CJC-1295

(CJC-1295) اساسا یک هورمون پپتیدی می‌باشد که عمل آن شبیه (GHRH) می‌باشد. این پپتید توسط یک کمپانی بیوتکنولوژی کانادایی به نام (ConjuChem) ساخته شد. این پپتید برای ورزشکاران مفید می‌باشد زیرا دارای پیوند با آلبومین در جریان خون است و این امر میتواند زمان استفاده از آن در بدن را افزایش دهد. این امر به وسیله جلوگیری از تجزیه آمینو اسید‌ها روی میدهد. این پپتید حتی در یک دوز نیز میتواند تا روز‌ها در بدن باقی‌ بماند و میتواند در طول روز چندین بار باعث ترشح هورمون رشد شود. این قابلیت میزان فراوانی‌ تزریق‌های مورد نیاز را کاهش میدهد.

(CJC-1295) میتواند تولید هورمون رشد و همچنین (IGF-1) را افزایش دهد، که در بزرگسالان میتواند اثر آنابولیک داشته باشد. اما این پپتید قادر به افزایش سطح پرولاکتین نیست، که افزایش سطح آن میتواند باعث ضعف جسمانی‌ و مشکلات روانی‌ در مردان شود. از طریق افزایش سطح این دو هورمون (CJC-1295) میتواند باعث بهبود تولید پروتئین در بدن شود که این امر نیز در نهایت میتواند منجر به افزایش حجم عضلات شود. این پپتید همچنین باعث بهبود لیپولیز (تجزیه بافت‌های چربی‌)، افزایش سرعت ریکاوری هنگام آسیب دیدگی، افزایش تراکم استخوان‌ها و همچنین کاهش فاکتور‌های پیری نظیر چین و چروک پوست شود. این پپتید همچنین میتواند باعث تحریک رشد سلول‌ها شود و به همین دلیل می‌توان از آن برای درمان بافت‌ها و ارگان‌های آسیب دیده استفاده کرد.

تاریخچه و سابقه مصرف (CJC-1295)

(CJC-1295) همچنین با نام‌های (Modified GRF 1-29) و (Mod GRF 1-29) و (CJC-1295 without DAC) نیز شناخته میشود و همچنین نام شیمیایی آن (tetrasubstituted GRF 1-29) می‌باشد. این تنوع در نام باعث شده است که افراد معمولی‌ به سختی بتوانند یک نوع از آن را انتخاب یا حتی تحقیقی در مورد این پپتید انجام دهند. از آنجایی که برخی‌ تولید کننده‌ها تمام نام‌های آن را لیست میکنند و برخی‌ دیگر تنها از یک نام آن استفاده میکنند. به همین دلیل این موضوع میتواند بسیار سردرگم کننده باشد. اما به هر حال، دلیلی‌ برای وجود این تنوع در نام این پپتید وجود دارد.

نوع اصلی‌ (GRF 1-29) دارای نیمه عمر حدود ۳۰ دقیقه می‌باشد. نیمه عمر به معنی‌ مدت زمانی‌ می‌باشد که در آن نیمی از هورمون تزریق شده در بدن از بین خواهد رفت. این نیمه عمر بسیار کوتاه به این دلیل است که این ترکیب به شدت ناپایدار بوده و به سرعت در بدن تجزیه میشود. به منظور ایجاد پایداری و مدت ماندگاری بیشتر در بدن، این ترکیب با افزودن ۴ آمینو اسید به ساختار آن اصلاح شد. همین تغییر باعث شد تا نام (Mod GRF 1-29) یا (Modified GRF 1-29) روی آن گذاشته شود. قسمتی‌ از این مولکول که در واقع وظیفه تحریک هورمون را بر عهده دارد در زنجیره ای متشکل از ۲۹ آمینو اسید یافت میشود. بنابراین نام آن (GRF 1-29) گذاشته شده است. این ماده شیمیایی همچنین میتواند به آهستگی باعث ایجاد خواب شود.

اما به هر حال از آنجایی که هم (GRF 1-29) و (Mod GRF 1-29) نیازمند دوز‌های با فراوانی‌ بالائی بودند، بنابراین یک ترکیب با نام (CJC-1295) ساخته شد که دارای پایداری بیشتری بود. این ترکیب توسط افزودن لیزین ساخته شد که پپتید نمیباشد و همچنین با نام (Drug Affinity Complex) یا (DAC) نیز شناخته میشود. از آنجایی که نوع اصلی‌ (Mod GRF 1-29) دارای (DAC) نمیباشد، بنابراین نام آن (CJC-1295 without DAC) گذاشته شد. اما به هر حال تهیه نوع اصلی‌ (CJC-1295) نه تنها بسیار دشوار است بلکه هزینه بسیار زیادی را نیز میطلبد. به همین دلیل است که به شکل وسیع تولید و استفاده نمی‌شود. اما تولید (Mod GRF 1-29) آسان تر و ارزان تر می‌باشد.

نحوه عملکرد پپتید بدنسازی (CJC-1295)

عمل (CJC-1295) بسیار طولانی‌ تر از (GRF) خالص می‌باشد. عمل آن روی غده هیپوفیز بوده و میتواند به شکل منظم باعث تحریک آزاد سازی هورمون رشد شود. دلیل عملکرد آن به این شکل این است که محور هورمون رشد در بدن انسان کنترل کننده میزان هورمون باقیمانده در هر زمانی‌ می‌باشد. این عمل باعث حفظ محیط هوموستازی در بدن میشود. تکنولوژی (DAC) به کار رفته در (CJC-1295) این ترکیب را قادر میسازد تا با هر آلبومین موجود در جریان خون پیوند کوالانسی برقرار کند. اما اینکه چرا نیمه عمر آن از چند دقیقه به چندین روز افزایش پیدا می‌کند نیازمند درک عمیق تری از دانش آن می‌باشد.

گروه واکنشی موجود در (CJC-1295) میتواند از طریق پیوند کوالانسی با یک پپتید ارتباط برقرار کند. سپس آن پپتید در خون یک واحد نوکلئوفیلی یافت کرده و به منظور ایجاد پیوندی محکم تر با آن واکنش نشان میدهد. هنگام استفاده از هر نوعی از (GHRH) باید به یاد داشته باشید که نتایج مثبت نمیتوانند یک شبه حاصل شوند. این ترکیبات در گذر زمان به شکل پایداری عمل میکنند و بهترین نتایج به کندی حاصل خواهند شد، البته همراه با یک رژیم غذایی مناسب و برنامه تمرینی خوب. همچنین پپتید‌ها مختص به یک جنس خاص نیستند پس آنها دارای هیچگونه اثر آندروژنیک نمیباشند. زنان نیز همانند مردان میتوانند از این پپتید‌ها در دوز‌های مشابه استفاده کنند.

دوز و استفاده از (CJC-1295)

تحقیقات روی (CJC-1295) یا (Mod GRF 1-29) همچنان ادامه دارد. در همین راستا از آن هنوز در درمان‌های پزشکی‌ استفاده نمی‌شود و مورد تائید قرار نگرفته است. از آنجایی که پروتکل‌های سفت و سختی در مورد مصرف این پپتید‌ها وجود دارد، بنابراین هنوز یک دوز پزشکی‌ مشخصی برای آن تعیین نشده است. بر اساس یک تحقیق که روی افراد دارای سن ۲۱ تا ۶۱ سال انجام شد، محققان دریافتند که بسته به دوز مصرفی، غلظت هورمون رشد میتواند تا ۱۰ برابر به مدت حداقل ۶ روز افزایش یابد. همچنین غلظت (IGF-1 ) نیز به مدت ۹-۱۱ روز به میزان ۳ برابر افزایش پیدا کرد.

(CJC-1295) و (Mod GRF 1-29) در دوز‌های میکرو گرمی‌ به جای میلی‌ گرمی‌ تزریق میشوند، و از میلی‌ گرم برای تعیین دوز‌های دیگر استرویید‌ها و دارو‌های بهبود دهنده عملکرد استفاده میشود. اینطور یافت شده است که یک دوز ۱۰۰ میکرو گرمی‌ میتواند به شکل کاملی گیرنده‌های موجود در هیپوفیز را اشباع کنند. به این دوز، دوز اشباع گفته میشود. بعد از تزریق یک دوز ۱۰۰ میکرو گرمی‌، دیگر دوز‌های تزریقی بعدی تنها به شکل نصف اثر گذار خواهند بود.

برای مثال، اگر یک دوز ۱۰۰ میکرو گرمی‌ پس از دوز ۱۰۰ میکرو گرمی‌ اولی‌ تزریق شود، دوز دوم تنها میتواند حدود ۵۰% دوز اولی‌ تاثیر گذار باشد. سپس اگر یک دوز ۱۰۰ میکرو گرمی‌ دیگر نیز تزریق شود (مجموعا ۳۰۰ میکرو گرم)، اثر آن تنها ۲۵% دوز اولیه خواهد بود. این موضوع نشان میدهد، به منظور افزایش اثر این ترکیب، پس از تزریق دوز اشباع شما میبایست تنها از دوز‌های بسیار اندک بهره ببرید تا شاهد موفقیت باشید.

اما به هر حال پس از تزریق، (Mod GRF 1-29) شروع به تجزیه شدن می‌کند. این اتفاق به این دلیل روی میدهد که پپتید‌ها علاقه بسیاری در ایجاد پیوند با آمینو اسید‌ها دارند. پپتید تزریق شده، از محل تزریق تا انتقال به غده هیپوفیز باید راه بسیار طولانی ای را طی‌ کند. در طول این مسیر، آنزیم‌ها با کار بر روی پپتید آن را تجزیه کرده و باعث پیوند آنها به آمینو اسید‌ها میشوند. البته پپتید‌های ترشح شده توسط خود بدن دچار این مشکل نمیشوند، زیرا آنها مجبور نیستند این مسافت طولانی را طی‌ کنند.

از آنجایی که میزان ماندگاری (CJC-1295) نسبت به (GRF 1-29) یا (Mod GRF 1-29) بسیار بیشتر می‌باشد، بنابراین با فراوانی‌ کمتری میبایست از آن استفاده شود. این پپتید میتواند تا ۷ روز در بدن ماندگار باشد بنابراین این امر میزان فراوانی‌ دوز‌های آن را به یک بار در هفته کاهش میدهد، این در حالی‌ است که برای (Mod GRF-1-29) شما میبایست در روز چندین دوز را مصرف کنید.

روش مصرف

اکثرا، این پپتید‌ها به صورت پودر‌های خشک شده به روش انجمادی در محفظه‌های نگهدارنده ۲ میلی‌ گرمی‌ عرضه میشوند. به منظور تزریق آب مقطر میبایست با پودر مخلوط گردد. به منظور تهیه یک دوز ۱۰۰ میکرو گرمی‌، ۲ میلی‌ لیتر آب مقطر باید با ۲ میلی‌ گرم پودر خشک شده انجمادی مخلوط گردد. این ترکیب سپس میبایست در ماهیچه یا زیر پوستی‌ تزریق شود. این ترکیب میبایست در دمای سرد نگهداری شود وگرنه اثر خود را از دست خواهد داد. موارد مصرف این پپتید در زیر شرح داده شده است :

• بهبود خواب در شب : یک بار قبل از رفتن به خواب، و ۱-۲ بار در طول روز
• به منظور اهداف ضد پیری : یک بار قبل از رفتن به خواب. این امر باعث افزایش سطح هورمون رشد در مقیاس زمان جوانی در هر مرد بالای ۴۰ سال میشود.
• تقدید قوا و خواب عمیق : یک بار قبل از رفتن به خواب
• برای چربی‌ سوزی، عضله سازی و بهبود آسیب دیدگی : چندین دوز، همراه با انجام ورزش و تغذیه مناسب. این امر باعث کاهش سطح چربی‌ و افزایش حجم عضلات میشود. برای استفاده از چندین دوز در طول روز، شما میبایست بین هر دوز حداقل ۳ ساعت فاصله قرار دهید.
• به شکل ایده آل این پپتید‌ها میبایست در زمانی‌ که شکم شما خالی‌ می‌باشد استفاده شود یا وعده غذایی شما تنها دارای پروتئین باشد. اگر در معده شما کربوهیدرات یا چربی‌ وجود داشته باشد، آنها باعث اختلال در آزاد سازی هورمون رشد میشوند.
• تغذیه میبایست حداقل ۱۵ دقیقه و حداکثر ۳۰ دقیقه پس از تزریق پپتید آغاز شود. این موضوع به این دلیل است که احتمال زیاد سطح هورمون رشد در این مقطع در بالا‌ترین سطح خود قرار دارد و فرد را قادر میسازد تا هر چیزی که می‌خواهد مصرف کند.
• هر (GHRH) ای میبایست به شکل ایده آل با یک (GHRP) مصرف شود تا اثر ترکیبی‌ آن در بدن بروز کند. بنابراین به شکل ایده آل (Mod GRF 1-29) میبایست با پپتیدهایی نظیر (Ipamorelin) یا (GHRP-6) مصرف شود.

عوارض جانبی (CJC-1295)

از آنجایی که (CJC-1295) تنها یک پپتید می‌باشد و نه استرویید، پس عوارض جانبی آن حداقلی می‌باشد. افرادی که از دوز‌های بالای این پپتید استفاده میکنند میتوانند شاهد علائمی‌ نظیر رویاهای طولانی باشند که میتوانند آنها را به دقت به یاد آورند، همچنین کرختی دست و انگشتان، درد خفیف مفاصل و ضعف و همچنین ایجاد سردرد‌های خفیف در صورت عدم مصرف کربوهیدرات کافی‌ از دیگر عوارض جانبی احتمالی‌ این پپتید می‌باشد.

یکی‌ دیگر از عوارض جانبی احتمالی‌ (CJC-1295) آکرومگالی می‌باشد، زیرا این پپتید میتواند به افزایش سطح هورمون رشد کمک کند. آکرومگالی شرایطی می‌باشد که در آن بدن حتی پس از پایان رشد ارگان‌های داخلی‌ و اسکلت بدن به ترشح بیش از حد هورمون رشد خود ادامه میدهد. این امر باعث کلفتی‌ پوست، کلفتی‌ صدا، بزرگی‌ چانه و اختلال در حرف زدن میشود. یکی‌ دیگر از اثرات آکرومگالی تورم بافت‌های نرم در ارگان‌های داخلی‌ بدن می‌باشد که نتیجه آن میتواند ایجاد ضعف در ماهیچه‌های ارگان‌های داخلی‌ نظیر قلب شود. اما به هر حال موارد ایجاد آکرومگالی حاصل از مصرف (CJC-1295) بسیار نادر بوده است و عوارض جانبی دیگر نیز خفیف بوده‌اند. تحقیقات همچنان ادامه دارد و تلاش‌ها در این جهت است که این پپتید را حتی ایمن تر از شرایط فعلی‌ آن کنند.