سایتومل (T3) چیست و چه کاربردی دارد؟

سایتومل نام تجاری هورمون تیرویید مصنوعی‌ لیوتیرونین سدیم می‌باشد. این محصول یک کپی‌ دقیق و کاملا مشابه هورمون طبیعی تیرویید تولید شده در بدن به نام تری یدو تیرونین می‌باشد که عموما از آن با نام هورمون (T3) یاد میشود. اگرچه سایتومل مصنوعی‌ از دهه ۵۰ میلادی موجود بوده است، اما از هورمون‌های تیروید نظیر (T3) از سال ۱۸۹۰ تا کنون استفاده میشده است. درمان‌های تیرویید ابتدایی تنها شامل استخراج فرم کامل هورمون‌های (T3) و (T4) از حیوانات میشد. هورمون‌های تیرویید استخراج شده ثابت کردند که میتوانند در برنامه‌های درمانی با موفقیت استفاده شوند، مخصوصا در درمان کم کاری تیرویید.

در این بیماری غده تیرویید دیگر نمی‌تواند مقادیر کافی‌ هورمون‌های تیرویید را تولید کند که این امر میتواند منجر به افزایش وزن، کمبود انرژی، ریزش مو و تغییرات در ظاهر و جزئیات بافت پوست میشود. با معرفی‌ سایتومل که همان مدل مصنوعی‌ هورمون (T3) می‌باشد، یک درمان ایمن تر و بهداشتی تر در اختیار این بیماران قرار گرفت.

البته سایتومل تنها هورمون تیرویید مصنوعی ساخته شده نمیباشد. هورمون (T4) یا همان لووتیروکسین سدیم نیز با نام تجاری سینتروید نیز را میتوانید یافت کنید. (T3) و (T4) هر دو از لحاظ ماهیت بسیار شبیه هم هستند. اما قدرت (T3) بین ۴-۵ برابر بیشتر از (T4) در نظر گرفته میشود. به بیان ساده، هورمون (T4) به عنوان ذخیره (T3) عمل می‌کند که همین موضوع ورژن سایتومل را قوی تر دو هورمون تیرویید محبوب دیگر کرده است. اگرچه هر دو در درمان کم کاری تیرویید کارامد هستند، اما سایتومل گزینه انتخابی بهتری در بین ورزشکاران خواهان افزایش عملکرد ورزشی می‌باشد. مصرف کنندگان استروئید های آنابولیک عموما از سایتومل برای کاهش چربی‌ بدن خود استفاده میکنند.

عملکرد و ویژگی‌‌های سایتومل

سایتومل یا (T3) یک هورمون تیرویید می‌باشد که میتواند به شدت روی تحریک سرعت متابولیسم پایه اثر گذار باشد. این هورمون در بسیاری از فعالیت‌های سلولی از جمله متابولیسم کربوهیدرات ها، چربی‌‌ها و پروتئین نقش دارد. هنگامی که بدن یک فرد دیگر به خودی خود توانایی تولید مقادیر کافی‌ این هورمون را از دست میدهد، نظیر کسانی‌ که از کم کاری تیرویید رنج میبرند، متابولیسم فرد دیگر کارکرد مناسبی را بروز نمیدهد. فردی که دچار کم کاری تیرویید میشود، خواهد دید که افزایش چربی‌ بدن به راحتی‌ روی میدهد و از آن طرف کاهش چربی‌ بدن کاری بسیار دشوار خواهد شد.

در برخی‌ موارد فرد بیمار اغلب شاهد کمبود انرژی و حتی ریزش مو نیز خواهد بود. با مصرف سایتومل نیاز بدن به این هورمون تیرویید رفع خواهد شد و مشکلات مربوط به آن نیز از بین خواهند رفت. معمولا برای درمان کم کاری تیرویید دوز‌های کمی‌ از سایتومل لازم می‌باشد. البته این دوز‌ها لزوما باعث بهبود چربی‌ سوزی بدن نمی‌شود، اما میتواند کارکرد متابولیسم را به میزان نرمال خود بازگرداند. اما به هر حال، بسیاری از ورزشکاران به این دلیل به سایتومل علاقه دارند که بتوانند مستقیما چربی‌ سوزی خود را بهبود دهند.

مصرف سایتومل در کنار یک رژیم غذایی محدود در کالری میتواند باعث یک چربی‌ سوزی سریع و قابل توجه شود. اگرچه این هورمون کارامد می‌باشد، اما نمی‌توان این نوع استفاده را بدون مصرف استروئیدهای آنابولیک توصیه کرد. این یکی‌ از قوی‌ ترین و کارامد‌ ترین راه‌های موجود در جهت چربی‌ سوزی می‌باشد، اما نمیتوانیم آن را کامل و بدون عیب بدانیم. بسیاری از ورزشکاران گزارش داده‌اند که مصرف سایتومل آنها را بی‌ حال و سست کرده است که البته جای تعجبی هم نیست. سایتومل از آدنوزین تری فسفات استفاده می‌کند. از آنجایی که برای چربی‌ سوزی قابل توجه به دوز‌های بالایی از سایتومل نیاز است و همچنین از آنجایی که سایتومل باعث تخلیه ذخایر آدنوزین تری فسفات میشود، این امر میتواند باعث تجزیه بافت‌های عضلانی خالص شود. بدن هر کاری که لازم است و از هر جایی‌ که بتواند سعی‌ می‌کند که نیاز خود به انرژی را تامین کند. به همین دلیل، هنگام استفاده از سایتومل به قصد چربی‌ سوزی، استفاده از یک عامل حفاظتی آنابولیک نیز توصیه میشود.

تاثیرات سایتومل

تاثیرات سایتومل عموما به هر قصد و هدفی‌ که استفاده شود تقریبا یکسان می‌باشد، حالا چه به عنوان دارو برای درمان کم کاری تیرویید و چه به عنوان یک چربی‌ سوز برای ورزشکاران. در هر دو حالت تاثیرات این هورمون یکسان می‌باشد زیرا که مستقیما نقش هورمون (T3) را در بدن تقلید می‌کند. جدایی از هدف اولیه استفاده از سایتومل، همه افراد استفاده کننده از آن باید شاهد قدرت چربی‌ سوزی آن باشند. در افراد مبتلا به کم کاری تیرویید پس از مصرف سایتومل سرعت متابولیسم آنها به میزان نرمال باز خواهد گشت که همین موضوع به چربی‌ سوزی آنها کمک خواهد کرد. اغلب این تاثیر برای این بیماران خوشایند است، زیرا اغلب آنها به دلیل اختلال در تیرویید میزان زیادی چربی‌ در بدنشان تجمع کرده است. از لحاظ بهبود عملکرد نیز، فرد ورزشکار میبایست شاهد افزایش سرعت چربی‌ سوزی خود باشد.

اگرچه مصرف سایتومل باعث افزایش سرعت متابولیسم میشود، اما برای چربی‌ سوزی قابل توجه شما باز هم نیازمند رژیم در کنار آن هستید. به منظور چربی‌ سوزی، شما در روز باید بیش از آنچه کالری وارد بدن خود می‌کنید، کالری سوزی کنید. اگر میزان دریافت کالری بیش از میزان کالری سوزی روزانه باشد، پس باید گفت که تمام سایتومل موجود در دنیا هم نمی‌تواند کار خاصی‌ برای شما انجام دهد. اما یک فرد ورزشکاری که بدنش از قبل مقادیر کافی‌ (T3) را تولید می‌کند، ممکن است با افزایش کمی‌ کالری دریافتی روزانه خود نیز بدون مشکل شاهد چربی‌ سوزی باشد. زیرا در این حالت به دلیل مصرف سایتومل و ورود مقادیر بیشتر هورمون (T3) میزان کالری سوزی بهبود پیدا کرده است.

برخی‌‌ها نیز همچنین اینطور دریافته اند که مصرف سایتومل هنگام مصرف هورمون رشد انسانی‌ نیز میتواند مفید باشد، مخصوصا زمانی‌ که از دوز‌های بالای هورمون رشد استفاده شود. برخی‌ اطلاعات نشان داده‌اند که مصرف دوز‌های بالای هورمون رشد ممکن است بتواند باعث کاهش سطح هورمون (T3) شود. البته در این شرایط نمیتوانیم مصرف سایتومل را الزامی بدانیم، اما اینطور به نظر می‌رسد که مصرف آن در این زمان جای دفاع کردن دارد. اما جدایی از این مساله، بدون هیچ شکی‌ فردی که در برنامه چربی‌ سوزی خود هم از هورمون رشد و هم از سایتومل استفاده می‌کند با سرعت بسیار زیادی میتواند چربی‌ سوزی قابل توجهی‌ را انجام دهد. این موضوع به این خاطر است که هورمون رشد دارای خواص بهبود دهنده متابولیکی بسیار فوق‌العاده ای می‌باشد. اگر فرد مصرف کننده در ادامه نیز به برنامه خود یک محرک بتا ۲ نظیر کلنبوترول را اضافه کند، قادر خواهد بود به یک ماشین چربی‌ سوزی تبدیل شود.

تاثیر نهایی سایتومل بستگی زیادی به محیط آنابولیک مهیا شده برای بدن دارد. برخی‌‌ها اینگونه می‌گویند که سایتومل میتواند عمل آنابولیک استروئیدهای آنابولیک را در بدن تقویت کند. ایده آنها این است که استروئیدهای آنابولیک استفاده بیشتری را از کربوهیدرات ها، چربی‌‌ها و پروتئین میکنند و همانطور که گفته شد سایتومل نیز باعث بهبود متابولیسم این درشت مغذی‌ها میشود. پس با توجه به اثر ترکیبی‌ آنها، در تئوری اینطور می‌توان گفت که این موضوع میتواند باعث چربی‌ سوزی و بهبود بیشتر فیزیک بدنی شود. اما به هر حال اگرچه این تئوری وجود دارد اما هنوز فاقد تاییدیه‌های لازم برای اعتبار کافی‌ می‌باشد.

عوارض جانبی سایتومل

سایتومل عموما هورمونی می‌باشد که بسیاری از افراد بالغ و سالم به خوبی‌ از پس مصرف آن بدون مشکلی‌ بر می آیند. عوارض جانبی سایتومل عموما مربوط به استفاده از دوز‌های بسیار بالای آن یا سو استفاده از آن میشود، اما ماهیت منحصر به فرد بدن هر فرد را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. عوارض جانبی احتمالی‌ سایتومل عبارت است از :

• سر درد
• تعریق
• تپش نامنظم قلب
• اضطراب
• افزایش تحرک روده
• اختلال در عادت ماهانه

مصرف دوز‌های به شدت بالا از هورمون (T3) نیز همچنین میتواند منجر به پیچیدگیهای بالقوه ای شود. عوارض جانبی سایتومل در این حالت میتواند شامل موارد زیر باشد :

• گلو درد
• شوک
• نارسایی قلبی
• پر کاری تیرویید

در مجموع سایتومل یک داروی بسیار ایمن می‌باشد، اما سو استفاده از آن مخصوصا استفاده از دوز‌های بالا در دراز مدت میتواند خطر مرگ را نیز در پی داشته باشد.

آخرین عارضه جانبی سایتومل که باید در مورد آن صحبت کنیم ایجاد کم کاری تیرویید می‌باشد. بسیاری از این موضوع ترس دارند که اگر مصرف سایتومل قطع شود ممکن است کم کاری تیرویید در آنها ایجاد شود. تفکر این افراد این است که هنگامی که مصرف سایتومل به پایان برسد، بدن دیگر قادر نخواهد بود به اندازه کافی‌ هورمون (T3) تولید کند و چربی‌ بدن افزایش خواهد یافت. اگرچه احتمال وابستگی بدن به سایتومل وجود دارد، اما در صورت مصرف صحیح بروز چنین مشکلی‌ بسیار بعید است.

نحوه استفاده صحیح نه تنها مرتبط به میزان دوز‌ها و مدت استفاده است، بلکه مرتبط با نحوه قطع مصرف نیز میشود. مصرف سایتومل ناگهانی نباید قطع شود. به جای این کار، فرد باید میزان دوز‌های خود را به میزان نگهداری این هورمون در بدن کاهش دهد تا تیرویید فرصت این را داشته باشد دوباره عملکرد نرمال خود را از سر گیرد. برای افراد سالمی که از سایتومل سو استفاده نکرده اند، ریکاوری آنها نباید مشکلی‌ را ایجاد کند.

دوز‌های سایتومل

به منظور درمان کم کاری تیرویید، دوز‌های سایتومل به شکل نرمال از ۲۵ میکرو گرم در روز شروع میشود. بعد از دو هفته مصرف، سطح این هورمون در بدن دوباره چک میشود و در صورت نیاز دوز مربوطه ممکن است ۲۵ میکرو گرم دیگر نیز افزایش پیدا کند. بعد از دو هفته مصرف، با چک مجدد سطح هورمون ممکن است دوز دوباره تا ۷۵ میکرو گرم نیز افزایش یابد تا اینکه دوز نگهداری مطلوب مشخص شود. ۲۵-۷۵ میکرو گرم میزان متوسط مصرف روزانه سایتومل می‌باشد، این در حالی‌ است که بسیاری از افراد ۲۵-۵۰ میکرو گرم را کاملا کافی‌ میدانند. جدایی از اندازه دوز، کل دوز روزانه را میتوانید یک جا در روز مصرف کرد.

از دیدگاه افزایش عملکرد و چربی‌ سوزی نیز، دوز‌های سایتومل بسیار شبیه به دوز‌های درمان کم کاری تیرویید می‌باشد. در این حالت فرد به شکل نرمال با ۲۵ میکرو گرم در روز شروع می‌کند و در صورت نیاز هر ۲-۴ هفته یک بار میزان دوز به اندازه ۱۲.۵-۲۵ میکرو گرم دیگر افزایش پیدا می‌کند. اکثریت افراد خواهند فهمید که نیازی به دوز‌های بیشتر از ۷۵-۱۰۰ میکرو گرم در روز نخواهند داشت، در حالی‌ که دوز ۱۲۵ میکرو گرم در روز نیز برای یک دوره بسیار کوتاه مدت قابل قبول می‌باشد. استفاده از چنین دوز بالایی ممکن است در انتهای یک رژیم سخت برای آمادگی مسابقات قابل قبول باشد اما استفاده از آن به عنوان یک دوز نرمال در طول کل رژیم قابل قبول نیست. ۶-۸ هفته ایمن‌ ترین طول دوره برای آن می‌باشد.

طول دوره بیشتر همانند ۸-۱۲ هفته نیز قبل قبول می‌باشد اما ریسک وابستگی تیرویید به این هورمون نیز افزایش پیدا خواهد کرد. اما به حال، اکثر افراد بالغ و سالم در این زمینه مشکلی‌ نباید پیدا کنند. هنگامی که از بالا‌ترین دوز‌های مجاز استفاده کردید و زمان پایان دوره شما نزدیک شد، باید دوز مصرفی خود را به ۲۵ میکرو گرم در روز کاهش دهید و برای ۷-۱۰ روز از این دوز استفاده کنید. انجام این کار از بروز کم کاری تیرویید پس از قطع مصرف جلوگیری می‌کند. به هیچ دلیلی‌ نباید مصرف سایتومل را ناگهانی قطع کنید، ۷-۱۰ روز با دوز پایین امری ضروری و الزامی است.