همه ما دوستان و یا هم باشگاهی هایی را دیده ایم که با لمس کردن وزنه رشد کرده اند . از طرفی هم شاهد کسانی بوده ایم که علیرغم تلاش های سختی که در باشگاه انجام می دادند ، به نتایج قابل قبولی نرسیدند . گرچه توضیح اینکه چه عاملی باعث می شود بعضی ها به راحتی رشد کنند و برخی دیگر در این مورد با مشکلات زیادی روبرو شوند ، دشوار است اما به راحتی می توان گفت : که موضوع جایی در ژن این افراد نهفته است . زمانی که وزنه می زنید در واقع ژن هایی که روی DNA در هسته سلول های عضلانی وجود دارند را فعال می کنید . این ژن ها برای پروتئین های خاصی که تشکیل دهنده فیبرهای عضلانی هستند کددهی شده اند .
زمانی که یک ژن فعال می شود یک کپی از آن در مدل پیغامبر RNA ساخته می شود که به آن mRNA می گویند .mRNA در پروسه سنتر پروتیین استفاده میشود.
البته مسیرهای زیادی وجود داردکه باعث سنترپروتیین عضلات توسط انجام تمرینات با وزنه میشود.
اما دانشمندان بر این باورند که در حال نزدیک شدن به درک این هستند که چرابعضی ها سنتر پروتیین بیشتری دارند و در نتیجه رشد عضلانی نسبت به دیگران بهتری دارند.
میکروRNA یا miRANs شاید در این ماجرا دخالت داشته باشد . اینها مولکول های کوچک RNA هستند که به مولکول های mRNA می چسپند و آنها را از تولید پروتئین باز می دارند . بنابراین کسانی که به راحتی دیگران عضله نمی سازند شایدmiRNAهای بیشتری دارند .
در همین راستا دانشمندان دانشگاه مک مستر در کانادا و دانشمندان دانشگاه کپنهاگ در دانمارک و همچنین دانشگاه لندن ، افرادی را طی یک دوره ۱۲ هفته ای تمرینات با وزنه مورد بررسی قرار دادند .
آنهایی که طی این مدت حدود یک کیلو یا کمتر وزن خالص عضلانی اضافه کردند در گروه « پاسخ دهنده پایین » قرار داده شدند و آنهایی که موفق به افزایش ۵/۴ کیلو یا بیشتر شدند در دسته « پاسخ دهنده بالا » جای گرفتند .
دانشمندان در افراد miRNAs خاصی را مورد آنالیز قرار دادند تا ببینند آیا تفاوتی بین گروها وجود دارد یا خیر . در گزارش آمده است که miRNA به نام -miRNA378 در گروه « پاسخ دهنده پایین » مقدارش کمتر از گروه مقابل بود . سطح پایین این miRNA با پایین بودن سطح mRNA برای ۷-IGF در ارتباط بود. آنها همچنین یافتند که سطح پایین miR – ۳۷۸ مصادف با رشد کمتر حجم عضلانی افراد طی دوره مذکور بود.
همچنین کشف شد که گروه « پاسخ دهنده پایین » سطح بالایی از یک miRNA به نام miR-451 داشتند .
نتیجه اینکه از آنجائی که miRNA معمولاً مانع از mRNA برای انجام کاهش در تولید پروتئین می شود ، داشتن سطح پایین از برخی miRNA های خاص به سود رشد عضلانی است .
در مورد miR-378 ، داشتن سطح پایین تر از این miRNA نشان داده که با تولید فاکتور رشد مهمی یعنی IGF-1 تداخل دارد و در نهایت سطح رشد را کم می کند .
گر چه هنوز در این زمینه نمی شود به هیچ نتیجه قابل اتکایی رسید و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد ، اما آینده بدنسازی شاید در پیدا کردن برنامه های تمرین و مکمل هایی باشد که باعث کاهش miR-451 و افزایش در miR -378 می شوند تا به تحریک رشد بیشتر در عضلات کمک کنند فقط زمان است که می تواند پاسخ صحیح را ارائه کند.
منبع : jafarpoor.com