“ برای انجام کاری قبل از آن مجبورید به آن فکر کنید. ذهن چیزی است که انجام آن کار را ممکن می‌کند. “ کای گرین
بزرگ شدن در یک محله خطرناک در بروکلین به اندازه کافی سخت می‌باشد.اما بزرگ شدن بدون عشق و حمایت خانواده؟ بسیار سخت تر و ملالت آور است. افراد بسیار کمی هستند که پا را فراتر از شرایط ابتدایی خود گذاشته و به چیزی بزرگ تر میرسند. کای گرین یکی از این معدود افراد می‌باشد. به جای اینکه او در دام ناهنجاری‌های جامعه بیفتد، گرین با تلفیق علاقه خود به هنر‌های بصری و تمرینات با وزنه توانست تبدیل به یکی از محبوب ترین بدن سازان قرن ۲۱ شود.
سال‌های ابتدایی زندگی کای گرین
کای گرین متولد ۱۲ جولای ۱۹۷۵ در بروکلین نیویورک می‌باشد. هنگامی که او تنها ۶ سال داشت ایالت نیویورک به دلیل شرایط محیطی پر هرج و مرج و خطرناک زندگی‌اش حضانت او را به عهده گرفت. در ۱۰ سال بعد از آن او همیشه به دلیل انتقال‌های پیاپی به یتیم خانه‌های مختلف در آشفتگی به سر می‌برد. در طول این زمان گیج کننده، گرین آرامش خود را در کار با وزنه و هنر یافت. در نهایت کای با ترکیب این دو علاقه خود، هنر‌های تصویری و کار با وزنه‌ها شروع به ساختن بدنی همانند یک مجسمه هنری کرد.
اینطور که از ظواهر امر پیدا است او دوره بدن سازی خود را از سن ۱۳ سالگی شروع کرده است. بعد از رشد سریع عضلاتش، معلم انگلیسی پایه هفتم کای گرین پتانسیل او در بدن سازی را می‌بیند و او را ترغیب به شرکت در مسابقات بدن سازی می‌کند.خوشبختانه این ترغیب موثر واقع شد. اشتیاق و علاقه او برای ساختن بدنی متمایز از دیگر رقیبان هم سن خود، باعث ایجاد روزنه ای برای خروج تمام آن فشار‌هایی که در طول سال‌های قبل رویش بود شد و زمان بندی برای رخ دادن این اتفاق بهتر از این نمی‌شد. در آن زمان رفتار و کردار کای از نظر موسسه ای که از او نگهداری میکرد پایین تر از حد انتظارات بود و اگر این امر ادامه پیدا میکرد زندگی کای ممکن بود در نهایت بدون هیچ دستاورد خاصی به پایان برسد و تنها مایع تاسف شود.
پایه گزاری یک زندگی جدید
کای گرین دریافت که تا زمانی که نفس می‌کشد هیچگاه برای ایجاد تغییرات بهتر دیر نیست. هنگامی که او دوره بدن سازی خود را شروع کرد اعتماد به نفسش شروع به افزایش کرد و او به خودش به عنوان یک رقابت کننده ارزشمند و یک انسان با ارزش اعتقاد پیدا کرد. سال‌های دوران راهنمایی او اکثرا در جاده‌ها و شرکت در انواع مسابقات و نمایش‌ها سپری شد و به عنوان یک نوجوان عناوین را یکی پس از دیگری تصاحب میکرد.
هنگامی که کای برای اولین بار در طول دوران بدن سازی خود باخت و رتبه دوم را به دست آورد او به خانه بازگشت و سخت تر از قبل تمرین کرد و نقاط ضعف خود را بیش از پیش تقویت کرد. در همین زمان بود که در خیابان پنجم باشگاهی زیر زمینی در بروکلین را پیدا کرد که ظاهری نه چندان مناسب داشت. از قضا همین مکان تبدیل به خانه جدید او شد و در همین جا بود که توانست خود را بهتر آموزش دهد و برای رقابت با بدن سازان بزرگ تر آماده شود. در همین باشگاه بود که کای توانست با چندین ورزشکار سطح جهانی ملاقات داشته باشد. کای تا جایی که می‌توانست از دانش این افراد سود برد تا بتواند هیولاهای بدن سازی که در مسیر رسیدن به قله موفقیت او حضور داشتند را شکست دهد.
به دست آوردن احترام در دنیای بدن سازی
هنگامی که کای به سن ۱۹ سالگی رسید او هر آنچه عنوان که مربوط به بدن سازان حرفه‌ای طبیعی میشد کسب کرده بود. در نتیجه او توانست عنوان متمایز‌ترین بدن ساز طبیعی جوان جهان را از آن خود کند. کای هنگامی که دید دیگر عنوانی در زمینه بدن سازی طبیعی نیست که به دست آورد تصمیم گرفت وارد مرحله بعدی بدن سازی خود شود یعنی (IFBB). اما به منظور دریافت جواز حرفه‌ای برای مسابقات (IFBB) او ابتدا می‌بایست در مسابقات (NPC) بدن سازان آماتور را شکست میداد.
بعد از دو تلاش ناموفق کای در نهایت توانست قهرمان دسته سنگین وزن و اورال در تیم یونیورس در سال ۱۹۹۹ شود و به مسابقات جهانی اسلواکی دعوت شد. در این رقابت‌ها او در میان ده‌ها شرکت کننده از سرتاسر جهان توانست رتبه چهارم را به خود اختصاص دهد. اگرچه اتمام این رقابت‌ها با رتبه چهارم تحسین برانگیز بود اما این موضوع برای کای ناامید کننده بود. در نتیجه او برای مدتی از مسابقات دوری کرد و دوباره تمرینات سخت خود را برای بهبود بیشتر فیزیک بدنی خود شروع کرد. در ابتدا او بسیار مصمم بود که بتواند خود را به بالاترین رتبه ممکن برساند. اما منتقدان او گفتند که این کار غیر ممکن است و متاسفانه او نیز شروع به باور این انتقادات کرد.
بنابراین به جای اینکه کای بدن سازی را اولویت اول زندگی خود قرار دهد او به مدرسه بازگشت تا استعداد هنری خود را پرورش دهد. از آنجایی که بدن سازی همیشه برای او ثبات و راحتی را در زندگی به ارمغان آورده بود او به تمرین کردن خود ادامه داد، اما نه برای مسابقات بلکه برای راحتی و آرامش ذهنی خود.
بازگشت به مسابقات
در سال ۲۰۰۴ تیم یونیورس تصمیم گرفت مسابقات ورودی را برای (IFBB) شکل دهد. اگرچه کای تصمیم گرفته بود که از مسابقه دوری کند اما او این فرصت را مناسب دید تا دوباره مدعی عنوان خود شود. در همین زمان همچنین این یک فرصت بسیار خوب برای ارتقا در رنکینگ بدن سازان حرفه‌ای (IFBB) بود و او اهمیتی نمیداد که حدود ۵ سال از مسابقات دور بوده است.
در نتیجه کای دوباره تمرکز خود را روی بدن سازی قرار داد و عزم از دست رفته خود را بهبود بخشید و شروع به انجام تمرینات بسیار سنگین و پر فشار کرد. سرانجام او در ۸ آگوست سال ۲۰۰۴ او در صحنه مسابقه تنها با ذهنیت حاضر شد و آن هم بازگشت به خانه با عنوان قهرمانی بود. بدون هیچ تعجبی تمام داوران به اتفاق آرا عنوان قهرمانی سنگین وزن و اورال را به او اهدا کردند.در این مقطعی که کای از مسابقات دور بود او به دلیل کمبود فرصت‌ها و همچنین شک و تردید خود به مدت ۱۶ دوره بدن سازی نتوانست تمرینات پر فشار و سختی را سپری کند. اما بعد از اینکه توانست به رنک بدن سازان حرفه‌ای (IFBB) وارد شود ذهنیت او تنها روی چیز معطوف شده بود. او می‌خواست قهرمان مستر المپیا شود.
بزرگی امروز
امروز کای به قله دوره بدن سازی خود رسیده است، یک دوره درخشان که او هیچگاه گمان نمیکرد بتواند از آن لذت ببرد. از منظر عموم او یکی از الهام بخش‌ترین ورزشکاران نسل خود می‌باشد به طوری که بسیاری از بدن سازان جوان از او الهام گرفته‌اند و روش تمرینی ساده و کارامد او را یک تکامل می‌دانند.
اگرچه کای توانست به رتبه‌های بسیار قابل تحسینی در مستر المپیا برسد و بتواند از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ در رتبه دوم و رتبه سوم و هفتم در سال‌های قبل از آن برسد اما داستان کای گرین هنوز به اتمام نرسیده است. هدف نهائی او تاجگذاری در مسابقات مستر المپیا بود. اما در این مسیر حریف قدرتمند او فیل هیث در مسیر او ایستاده بود و همینطور بسیاری دیگر از بدن سازان قدرتمند به دنبال او بودند و همین امر رسیدن او به آرزویش را سخت تر از هر چیز دیگری میکرد.
متاسفانه در مسابقات سال ۲۰۱۵ کای گرین بنا به دلیلی نامعلوم قادر به شرکت در مسابقات مستر المپیا ۲۰۱۵ نبود. اما گمانه زنی‌‌ها از این قرار بود که منشأ این مشکل به دلیل اختلاف عقیده بین اسپانسر او و فدراسیون بوده است. در پایان این یک مانع دیگر بود که او باید به آن غلبه میکرد. بردن المپیا کار بسیار سختی می‌باشد. اما جدایی از اینکه کای این عنوان را ببرد یا خیر از او همیشه به عنوان یک ورزشکار الهام بخش برای رسیدن به بزرگی یاد خواهد شد اگرچه که تمام شرایط بر خلاف خواست آنها باشد.