(IGF-1 DES) یک پلی پپتید شامل ۶۷ آمینو اسید می‌باشد.این پپتید با نام‌های دیگری همچون (Somatomedin C) و (IGF1) و (IGF-1) و (IGF1A) و فاکتور رشد شبه انسولین شناخته میشود.وزن مولکولی این پپتید ۷۳۷۱.۴ دالتون می‌باشد.بر اساس تحقیقات صورت گرفته روی این پپتید نشان میدهد که قابلیت اصلی‌این پپتید نهفته در توانایی آن در ایجاد شرایط هایپرپلاسیا می‌باشد.فرآیندی که معمولا از آن به عنوان هایپرجنسیس یاد میشود که به طور خلاصه این فرایند شامل کنترل و تنظیم سازی میزان تولید سلول ها در اندام‌های مختلف بدن می‌باشد.
عوامل مختلفی میتوانند در آغاز این فرایند بسیار مهم دخیل باشند.یکی‌از این عوامل نیاز یک بخش از بدن به تکثیر سلولی به منظور ایجاد پایداری در آن محل می‌باشد.نمونه بارز این موضوع را می‌توان بازسازی سلول‌های رو پوستی‌و جایگزینی آن با سلول‌های جدید نام برد.به دلیل از بین رفتن سلول‌های رو پوستی‌در گذر زمان جایگزینی سلول‌های جدید برای پایداری این نقاط بسیار مهم می‌باشد.
دومین عاملی که باعث میشود بدن به تولید سلول‌های بیشتر نیازمند شود مبارزه در برابر عوامل التهاب زا می‌باشد.شرایطی که میتوانند توسط عوامل مختلفی‌نظیر سرما زدگی، آسیب‌های فیزیکی، ورود پاتوژن‌ها به بدن و واکنش‌های ایمنی حاصل از حساسیت بیش از حد دستگاه ایمنی ایجاد شود.
یکی‌دیگر از عوامل ایجاد هایپرپلاسیا میتواند اختلال در کارکرد هورمونی باشد.به طور خاص هنگامی که بدن در مبارزه با عوامل بیماریزای شدید نیازمند حضور سلول‌های بیشتری می‌باشد این عمل میتواند باعث اختلال در سیستم غدد درون ریز شود.به علاوه انواع دیگری از عوامل نیز هستند که میتوانند ریشه ایجاد شرایط هایپرپلاسیا باشند.این عوامل معمولا با ایجاد بیماری یا ایجاد آسیب در بدن میتوانند باعث کاهش سلولی در سرتاسر بدن شوند.
به دلیل توانایی پپتید (IGF-1 DES) در ایجاد شرایط هایپرپلاسیا دانشمندان در آزمایشات خود پی‌بردند که می‌توان از این قابلیت در کنترل رشد سلول‌ها و تنظیم رشد بافت‌ها از آن استفاده کرد.تمرکز این تحقیقات حتی فراتر از تاثیر این پپتید روی رشد اسکلتی و ماهیچه ای‌پیش رفت.در این تحقیقات به رابطه بین مصرف این پپتید و رشد بافت‌های عصبی پی‌برده شد.تحقیقات بیشتر روی مورد دوم مشخص کرد که در حضور پپتید مورد نظر ساختار‌های عصبی و فعالیت‌های آنها در کل طول زندگی‌تحت تاثیر قرار میگیرند.به علاوه در این تحقیقات مشخص شد که این پپتید توانایی حفظ کارکرد سلول‌های عصبی و بهبود رشد سلول‌های عصبی را دارا می‌باشد.
به دلیل توانایی پپتید (IGF-1 DES) در ایجاد شرایط هایپرپلاسیا دانشمندان پس از تحقیقات فراوان به چند مورد از مزایای بالقوه این پپتید پی‌بردند که در ادامه برای شما بیان میشود :
۱ اولین مزیتی که برای استفاده از این پپتید در نظر گرفته شده است بهبود سرعت ترمیم عضلات می‌باشد.به دلیل نحوه عملکرد و توانایی ایجاد هایپرپلاسیا توسط این پپتید اینطور تصور میشود که این پپتید میتواند فرایند ترمیم عضلات را بهبود بخشد.این امر نیز در نهایت منجر به رشد عضلانی بیشتری خواهد شد.
۲ یکی‌دیگر از مزایای در نظر گرفته شده برای این پپتید بهبود سرعت ریکاوری می‌باشد.به دلیل توانایی پپتید (IGF-1 DES) در تولید سلول‌ها در مناطقی که به آن نیاز می‌باشد اینطور تصور میشود که این پپتید توانایی بهبود سریع در آسیب‌های ایجاد شده در بافت‌های ماهیچه ای‌را دارا می‌باشد.
۳ سومین مزیتی که برای این پپتید در نظر گرفته شده است خاصیت ضد پیری آن می‌باشد.این نظریه از تحقیقات روی یک سری موش‌های آزمایشگاهی مشتق شده است.به این صورت که این موش‌ها پس از مصرف پپتید (IGF-1 DES) به دلیل توانایی این پپتید در تولید سلول‌های جایگزین مورد نیاز در بافت‌های بدن فرایند تجزیه فیبر‌های ماهیچه ای‌که وظیفه تنظیم انعطاف پذیری و قابلیت ارتجاعی در پوست را داشتند، از فرایند تجزیه آنها جلوگیری به عمل آمد.این موضوع باعث شد تا موش‌های میان سال و پیرتر تقریبا سطح سرعت و قدرت خود را هم رده موش‌های جوان تر حفظ کنند.
عوارض جانبی احتمالی‌مصرف این پپتید :
در تحقیقات روی پپتید (IGF-1 DES) همچنین مشخص شد که مصرف این پپتید ممکن است چند عارضه احتمالی‌جانبی را نیز در پی‌داشته باشد که این عوارض جانبی به این قرار است :
۱) افزایش احتمال کاهش قند خون
۲) تورم اندام
۳) افزایش احتمال کاهش فشار خون
۴) افزایش ضربان قلب
مترجم:حسام رضائی
مثل همیشه عالی