هورمون رشد (HGH) : راهنمای کامل (مردان و زنان) + 9 فاکتور برای افزایش سطح طبیعی هورمون رشد

برسی تخصصی مکملهای بدنسازی
17 دسامبر 21
حسام رضائی
5,331 بازدید
3 دیدگاه

هورمون رشد (HGH) یک پپتید هورمون طبیعی در بدن بوده، که مسئول رشد ماهیچه‌های اسکلتی و تولید سلول می‌باشد.

این هورمون همچنین متابولیسم و بافت چربی‌ را نیز تحت تاثیر قرار میدهد، به طوری که افراد دارای سطح بالای این هورمون میتوانند چربی‌‌های زیر پوستی‌ را به شکل قابل توجهی‌ بسوزانند.

سطح طبیعی این هورمون اغلب توسط چندین فاکتور تعیین میشود از جمله ژنتیک، خواب، سن، ورزش و سلامت عمومی‌.

افراد بالغ هر ۱۰ سال به اندازه ۱۵% افت سطح هورمون رشد دارند، که این امر در افزایش وزن، چروک پوست، تحلیل عضلانی و کاهش انرژی دخیل می‌باشد.

به همین دلیل، مردان و زنان سراسر جهان از هورمون رشد مصنوعی‌ به منظور معکوس کردن فرایند پیری، بهبود عملکرد ورزشی و بهبود ترکیب بدنی استفاده میکنند.

در سال ۱۹۸۵، سازمان غذا و دارو اولین ترکیب هورمون رشد با نام سوماترم (پراتروپین) را در جهت تلاش برای درمان کمبود کمبود هورمون و اختلالات رشد مورد تایید قرار داد.

علیرغم موفقیت کلی‌، دانشمندان متوجه شدند سوماترم باعث واکنش آنتی بادی‌ها شده، که این امر میزان قابل جذب و کارایی دارو را کاهش میداد.

در سال ۱۹۸۷، به لطف تکنولوژی دی ان‌ ای نوترکیب، سوماتروپین تولید شد، دارویی با ساختار یکسان با هورمون رشد طبیعی که توسط غده هیپوفیز ترشح میشود.

بنابراین، سوماتروپین تبدیل به ورژن خالص تر هورمون رشد نسبت به نسخه قبلی‌ خود شد و تا به امروز بازار را در دست دارد، به طوری که تولید آن در آزمایشگاه‌های دارویی و زیر زمینی‌ به وفور انجام میشود.

جدول محتوا نمایش جدول

مزایای هورمون رشد

۱ . افزایش قد (در دوره بلوغ)

۲ . عضله سازی

۳ . چربی‌ سوزی

۴ . ضد پیری

۵ . بدون علائم ترک (پس از پایان دوره)

افزایش قد

پزشک میتواند برای کودکانی که مقتضای سن خود از رشد استانداردی بهره نبرده اند هورمون رشد تجویز کند، که به طور موفقیت آمیزی میتواند رشد آنها را افزایش داده و باعث بهبود کیفیت زندگی‌ آنها شود.

اما، این هورمون به شکل مثبتی نمی‌تواند در سال‌های پسا-بلوغ روی قد تاثیر بگذارد، که دلیل این امر بسته شدن صفحات رشد می‌باشد.

عضله سازی

هورمون رشد یک استروئید آنابولیک نیست، اما قدرت عضله سازی را دارد، اگرچه که از استروئید‌ها ضعیف تر می‌باشد.

در پزشکی‌، این هورمون را برای درمان نزاری (تحلیل عضلانی) در افراد مبتلا به ایدز تجویز میکنند.

این هورمون از طریق افزایش احتباس نیتروژن و سنتز پروتئین در سلول‌های ماهیچه ای میتواند به بدن کمک کرده تا از شرایط کاتابولیک خارج شود و بنابراین میتواند به افزایش وزن از طریق افزایش حجم خالص عضلانی کمک کند.

چربی‌ سوزی

برجسته‌ ترین اثر هورمون رشد در زمینه ترکیب بدنی، قدرت آن در سوزاندن چربی‌‌های زیر پوستی‌ و چربی‌‌های احشایی می‌باشد.

در مجموع، این هورمون میتواند باعث کاهش بافت چربی‌ بدن شود، و باعث شود فرد به بدنی کم چرب و عضلاتی تفکیک شده برسد.

ضد پیری

هورمون رشد باعث افزایش سنتز کلاژن میشود و از این طریق دارای اثرات ضد پیری است.

کلاژن به پوست حجم داده، کش سانی آن را افزایش داده، از بروز چین چروک و افتادگی نیز جلوگیری می‌کند.

کلاژن همچنین برای سلامت مو و ناخن نیز بسیار حیاتی است، به طوری که میتواند باعث ضخامت فولیکول‌های مو شده، از گندمی شدن مو‌ها جلوگیری کرده و شکنندگی ناخن‌ها را کاهش میدهد.

این مزایا خلاف بسیاری از استروئید‌های آنابولیک هستند که باعث کاهش تولید کلاژن شده و پیری را سرعت میبخشند.

مصرف کننده گان هورمون رشد نه تنها ممکن است ظاهری جوان تر پیدا کنند، بلکه آن را حس نیز خواهند کرد، و از طریق اثر گذاری این هورمون روی متابولیسم کربوهیدرات و افزایش قابل توجه سطح قند خون، این افراد میتوانند تجربه انرژی بالایی را داشته باشند.

هورمون رشد همچنین میتواند توانایی شناختی‌ را افزایش دهد، زیرا گیرنده‌های این هورمون در قسمت‌های مختلفی‌ از مغز نظیر غشای مغزی، شبکه کوروئید و هیپوکامپ، بیان میشوند.

نکته : اگرچه هورمون رشد دارای اثرات ضد پیری می‌باشد، اما احتمالا از طریق افزایش سطح (IGF-1) باعث کوتاه شدن عمر فرد میشود.

بدون علائم ترک

هورمون رشد بر خلاف استروئیدها، پس از پایان دوره علائم ترک را از خود نشان نمیدهد، بنابراین نیازمند دوره پاکسازی نمیباشد.

انجام یک دوره پاکسازی پس از یک دوره استروئید میتواند به ریکاوری محور هیپوتالاموس‌-هیپوفیز‌-بیضه کمک کرده تا تولید طبیعی تستوسترون در بدن بهبود یابد.

بدون دوره پاکسازی، علائم کمبود تستوسترون میتوانند تا چندین ماه ماندگار باشند.

اگرچه مصرف هورمون رشد تولید طبیعی این هورمون در بدن را سرکوب می‌کند، اما اغلب تنها پس از چند روز سطح آن به حالت نرمال باز میگردد (بسیار سریع تر از ریکاوری محور هیپوتالاموس‌-هیپوفیز‌-بیضه).

بنابراین، مصرف کننده گان هورمون رشد معمولا از علائم فیزیکی‌ و روانی‌ نظیر کاتابولیسم، افزایش خستگی‌ یا کاهش تندرستی و نشاط رنج نمیبرند.

عوارض جانبی هورمون رشد

تحقیقات بلند مدت اندکی‌ روی هورمون رشد انجام شده است، اما بر اساس شواهد کنونی، این هورمون میتواند عوارض جانبی زیر را داشته باشد :

۱ . بیماری قلبی

۲ . دیابت

۳ . احتمال سرطان زا بودن

۴ . برامدگی شکم

۵ . رشد تومور

۶ . کم کاری تیروئید

۷ . رشد بافت/استخوان

۸ . بی‌ حسی در دست‌ها و پاها

بیماری قلبی

هایپرتروفی (بزرگی‌) بطن چپ میتواند هنگام مصرف هورمون رشد مصنوعی‌ ایجاد شود، که این امر احتمال بیماری قلبی را افزایش میدهد.

اما شواهدی وجود دارد که نشان میدهد اگر هورمون رشد در شرایط پزشکی‌ و برای درمان بیمارانی‌ که دچار کمبود این هورمون هستند استفاده شود، در واقع میتواند دارای مزایای قلبی عروقی باشد. بنابراین در اینجا یک اثر متناقض را میبینیم که در واقع باعث آتروفی قلبی میشود.

دیابت

هورمون رشد دارای اثرات دیابت زا به واسطه قدرت آن در متابولیسم کربوهیدرات می‌باشد، که این امر باعث شده تا سطح قند خون بالا رفته و بنابراین احتمال بروز دیابت نوع ۲ را افزایش میدهد.

احتمال سرطان زا بودن

اطلاعات کافی‌ مبنی بر اینکه بدون ابهام بیان شود که هورمون رشد سرطان زا می‌باشد وجود ندارد، اما دکتر توماس اوکانر شواهد نقلی ای دارد که نشان دهنده ارتباط احتمالی‌ بین این هورمون و پیشرفت انواع سرطان می‌باشد.

دکتر توماس اوکانر بروز سرطان‌های زیر را با مصرف هورمون رشد در بیماران خود دیده است :

ملانوما

سرطان مری

سرطان مغز

تومور قلبی (یک مورد)

سرطان دستگاه گوارش

البته چنین بیمارانی‌ از هورمون رشد چندین سال در کنار انواع استروئید‌های آنابولیک استفاده کرده بودند، که این امر باعث شد تا هورمون رشد به عنوان مقصر مورد اتهام قرار بگیرد.

ستاره سابق فوتبال آمریکایی، لایل آلزادو، نیز همچنین عقیده داشت که دارو‌های بهبود دهنده عملکرد (از جمله این هورمون ) عامل رنج بردن او از لنفوم مغزی بود، که متاسفانه این امر منجر به مرگ او در سال ۱۹۹۲ شد.

نگرانی اینجاست که این هورمون میتواند سطح (IGF-1) را به شکل قابل توجهی‌ افزایش دهد، که یک نشانگر جایگزین برای سرطان می‌باشد.

پزشکان از (IGF-1) برای تشخیص سرطان و تومور‌های احتمالی‌ در بیماران استفاده میکنند.

بنابراین، با افزایش قابل توجه سطح هورمون رشد، مصرف کننده گان ممکن است به شکل قابل توجهی‌ ریسک بروز سرطان یا بدتر شدن تومور‌های از قبل موجود (شناسایی نشده) را افزایش دهند.

شکم برآمده

شکم برآمده حاصل از مصرف هورمون رشد را امروزه می‌توان در بسیاری از بدنسازان (IFBB) دید.

این اثر نشان دهنده سطح بالای چربی‌‌های احشایی در بدن می‌باشد. البته اینکه این هورمون به تنهایی عامل ایجاد چنین ظاهری باشد بیشتر شبیه یک افسانه است، زیرا در واقع هورمون رشد خود کاهش دهنده چربی‌‌های احشایی از طریق تحریک فرایند لیپولیز می‌باشد.

اما، بسیاری از بدنسازان در طول دوره، هورمون رشد را با انسولین به منظور بهبود شرایط آنابولیک در بدن استفاده میکنند، که دلیل آن قابلیت انسولین در انتقال مواد مغذی به سلول‌های ماهیچه ای می‌باشد.

آنها این کار را انجام میدهند چون انسولین باعث افزایش کارایی گیرنده‌های (IFBB) و کاهش (IGF protein binding 1) میشود، بنابراین این امر یک محیط آنابولیک ویژه را همراه مصرف هورمون رشد ایجاد می‌کند.

انسولین اما باعث تقویت فرایند لیپوجنسیس (ذخیره چربی‌) در مصرف کننده گان شده، که این امر به بدن ظاهری پر چرب میدهد، که این امر در بدنسازانی که حتی درصد چربی‌ پایینی دارند نیز مشهود است.

بنابراین، برامدگی شکم حاصل از مصرف هورمون رشد تنها پس از استفاده بلند مدت رخ میدهد، و البته زمانی که انسولین نیز حضور داشته باشد.

کم کاری تیروئید

تحقیقات نشان میدهند که کم کاری تیروئید ممکن است در مصرف کننده گان هورمون رشد به دلیل کاهش سطح پتاسیم، سدیم و فسفر رخ دهد، که این امر میتواند منجر به کمبود (T3) شود.

این امر شگفت انگیز است زیرا (T3) یک هورمون چربی‌ سوز قدرتمند بوده، و هورمون رشد نیز همچنین باعث تقویت لیپولیز (چربی‌ سوزی) میشود.

به شکل جالبی‌، دکتر توماس اوکانر شاهد هیچگونه کاهش سطحی در (T3) بیماران مصرف کننده هورمون رشد نبود. بنابراین، ممکن است چنین اثر سرکوب کننده ای روی (T3) تنها در افراد دچار کمبود هورمون رشد بروز کند (تئوری).

رشد استخوان/بافت

آکرومگالی، که عامل بزرگی‌ استخوان‌ها و بافت‌ها می‌باشد، یک پدیده رایج هنگام مصرف هورمون رشد در مدت زمان بسیار طولانی می‌باشد.

یک بدنساز پس از ۱۰ سال مصرف مستمر هورمون رشد گزارش بزرگ شدن سایز پاهای خود را داد. همچنین جمجمه او رشد کرده بود و این بزرگی‌ در دست ها، مچ و معده نیز بروز کرده بود.

ژینکوماستی

به شکل جالبی‌، تحقیقات نشان داده اند که ژینکوماستی میتواند یک عارضه جانبی هورمون رشد باشد. مشخص نیست که دقیقا بافت سینه در مردان مصرف کننده هورمون رشد چگونه رشد می‌کند، اما احتمالا این هورمون در افزایش سطح یک هورمون جسی زنانه – پروژسترون – مشارکت دارد.

تحقیقات نشان داده اند که این هورمون میتواند از طریق لوتئال استروئیدوژنز باعث افزایش سطح پروژسترون شود، بنابراین (به طور بالقوه) میتواند باعث ایجاد ژینکوماستی به روش مشابه دکا دورابین شود.

یک مهار کننده آروماتاز نظیر آناستروزول، ممکن است برای محافظت افراد مصرف کننده هورمون رشد در برابر ژینکوماستی استفاده شود، به طوری که تحقیقات نشان میدهند این مهار کننده آروماتاز در زمینه جلوگیری از بیان گیرنده‌های پروژسترون کارامد عمل می‌کند.

بی‌ حسی در دست‌ها و پاها

بی‌ حسی دست ها، که همچنین با نام سندروم تونل کارپال نیز شناخته میشود، ممکن است با مصرف هورمون رشد روی دهد که دلیل آن افزایش جذب سدیم و بنابراین افزایش مایعات خارج سلولی (احتباس آب) می‌باشد.

این مایع اضافه در بافت سینوویال باعث فشار روی عصب میانی شده، که نتیجه آن کاهش عملکرد می‌باشد.

دوره‌های هورمون رشد

هنگامی که از هورمون رشد در پزشکی‌ برای درمان محدودیت رشد داخل رحمی استفاده شود، دوز‌ها معمولا چیزی بین ۱ تا ۳ واحد در روز هستند.

اما به منظور افزایش عملکرد، ۲-۴ واحد در روز مصرف میشود، به طوری که حداکثر دوز مصرفی برای بدنسازان سطح بالا به منظور رشد عضلانی ۶ واحد در روز می‌باشد.

دوره‌های هورمون رشد معمولا چیزی بین ۶ تا ۲۴ هفته طول میکشند، به طوری که ۱۶ هفته زمان میانگین برای یک دوره استاندارد بدنسازی می‌باشد.

دوره تکی‌ هورمون رشد

هفته ۱ : ۴ واحد در روز

هفته ۲ : ۴ واحد در روز

هفته ۳ : ۴ واحد در روز

هفته ۴ : ۴ واحد در روز

هفته ۵ : ۴ واحد در روز

هفته ۶ : ۴ واحد در روز

هفته ۷ : ۴ واحد در روز

هفته ۸ : ۴ واحد در روز

هفته ۹ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۰ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۱ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۲ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۳ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۴ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۵ : ۴ واحد در روز

هفته ۱۶ : ۴ واحد در روز

هورمون رشد معمولا توسط مبتدی‌ها استفاده نمی‌شود، بلکه مصرف آن توسط افراد با تجربه به منظور ارتقا رشد عضلانی به یک سطح بالاتر می‌باشد.

مبتدی هایی که به دنبال عضله سازی قابل توجه هستند معمولا روی به مصرف استروئید‌های افزایش حجم نظیر دیانابول، آنادرول، تستوسترون یا ترنبولون می آورند. سپس پس از ثابت ماندن رشد، ممکن است آنها هورمون رشد را برای عضله سازی/چربی سوزی بیشتر وارد برنامه خود کنند.

اما به هر حال، اگر مبتدی‌ها خواهان یک عضله سازی قابل توجه نیستند و تنها خواهان یک افزایش اندک در سایز عضلات خود هستند- پس دوره بالا ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد.

اما، آناوار و پریموبولان استروئیدهایی ضعیف هستند که میتوانند نتایج مشابه را داشته باشند (روشی‌ به شکل بالقوه ایمن تر)، زیرا که اثر مصرف بلند مدت این هورمون نسبتا ناشناخته است.

دوره هورمون رشد و تستوسترون

دوره هورمون رشد و تستوسترون یک دوره رایج برای افزایش قابل توجه رشد عضلات، قدرت و چربی‌ سوزی می‌باشد. بنابراین، این استک میتواند هم برای حجم و هم کات استفاده شود.

تستوسترون اغلب توسط مبتدی‌ها به عنوان اولین دوره استروئید استفاده میشود تا بتوانند در عین یک عضله سازی فوق‌العاده چربی‌‌های زیر پوستی‌ را نیز کاهش دهند.

هنگامی که تستوسترون توسط مبتدی‌ها مصرف شود، یک افزایش ۳۰ پوندی در حجم عضلانی خالص معمولا قابل انتظار است.

افزودن تستوسترون به این استک برای مصرف کننده گانی که به دنبال عضله سازی بیشتری هستند مطلوب می‌باشد.

هفته ۱ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۲ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۳ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۴ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۵ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۶ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۷ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۸ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز

تستوسترون : –

هفته ۹ :

هورمون رشد : ۴ واحد در روز