بدنسازی VS کراس فیت

کراس فیت : اگر واقعا می‌خواهید آشوبی به پا کنید ، تنها کافی‌ است یک گروه از بدنسازان را با یک گروه از افراد کراس فیت کار در یک اتاق قرار داده و از آنها بپرسید که کدام گروه بهتر هستند.

مقایسه بین بدنسازی و کراس فیت اکنون نزدیک به یک دهه است که به بحثی‌ داغ تبدیل شده است و اینطور به نظر می‌رسد که با گذر زمان این بحث در حال داغ تر شدن است.

برخی‌ افراد قسم میخورند که بدنسازی فرم برتر تمرینات می‌باشد، در حالی‌ که برخی‌ دیگر به طور جدی می‌گویند که کراس فیت در دنیای فیتنس پادشاه است.

اما حق با چه کسی‌ است؟

پاسخ به این سوال این است که حق با همه است و هیچکس.

این موضوع کاملا امری خصوصی است و گزینشی.

برای کسی‌ که به دنبال فیزیکی‌ قدرتمند و کاملا عضلانی می‌باشد، مطمننا بدنسازی بهترین گزینه است.

اما برای کسی‌ که به دنبال بهبود توانایی‌های کاربردی خود می‌باشد، کراس فیت مفید تر از گزینه‌های دیگر می‌باشد.

در این مقاله ما مقایسه ای بین کراس فیت و بدنسازی و مزایا و معایب هر کدام انجام خواهیم داد.

کراس فیت چیست؟

برای شروع مقاله، ما قصد داریم که نگاهی‌ به کراس فیت بیاندازیم.

برای مثال، توصیف کردن ورزشی مثل فوتبال کار آسانی می‌باشد، زیرا تنها کاری که باید انجام دهید توضیح قوانین آن می‌باشد و دیگر مشکلی‌ نیست.

اما در مورد کراس فیت، شما هیچ دو تمرین مشابهی را پیدا نمیکنید، بنابراین توصیف این سبک تمرینی کاری سخت می‌باشد.

علیرغم این موضوع، اما ما در اینجا سعی‌ می‌کنیم تعریفی‌ دقیق ارائه دهیم.

کراس فیت اساسا فرمی از تمرینات میباشد که برای بهبود توانایی‌های کاربردی ما طراحی شده است.

به عبارتی، تمرینات کراس فیت میتوانند در دنیای واقعی عملکرد شما را بهبود دهند.

کراس فیت ترکیبی‌ از لیفت‌های المپیکی، حرکات ورزشی، تمرینات هوازی، حرکات با وزن بدن، حرکات پلایومتریک و موارد زیاد دیگری می‌باشد.

منشا کراس فیت

کراس فیت، علیرغم اینکه امروزه به شدت محبوب می‌باشد، اما مدت زمان زیادی از حضور آن نمیگذرد.

کراس فیت که امروزه یک برند می‌باشد، توسط گرگ گلسمن در سال ۲۰۰۰ ایجاد شد.

اما ایده پشت کراس فیت چندین سال قبل از آن به وجود آمده بود.

گلسمن، در آن زمان، ژیمناستی نوجوان بود.

اگر نگاهی‌ به فیزیک بدنی ژیمناست‌ها کرده باشید، خواهید دید که آنها دارای بدنی حجیم، عضلانی، کم چرب و قدرتمند هستند.

دلیل این امر این است که لازمه انجام ژیمناستیک قدرت و توان بسیار زیادی می‌باشد.

گرگ نیز می‌خواست حجیم تر و قوی تر شود.

او کاری را انجام داد که بسیاری از ژیمناست‌های دیگر از انجام آن وحشت داشتند، او شروع به کار با وزنه کرد.

به جای انجام حرکات با وزن بدن که بسیاری دیگر از ژیمناست‌های دیگر در آن زمان انجام میدادند، گرگ شروع به استفاده از هالتر و دمبل در تمریناتش کرد.

او همچنین دیگر ورزش‌های فیتنسی را نیز نظیر دوچرخه سواری دنبال میکرد.

او آموخت که علیرغم اینکه از دوستان ژیمناست خود قوی تر است، اما در مبحث استقامت به دلیل تمرکز روی تمرینات قدرتی‌، از لحاظ هوازی ضعیف است و دوستان دوچرخه سوار او بسیار فیت تر و سریع تر از او هستند.

و اینجا بود که مفهوم کراس فیت شکل گرفت.

در اوایل دهه ۹۰ میلادی، گرگ گلاسمن به عنوان مربی‌ شخصی‌ به افسر‌های پلیس آموزش میداد.

او تمرینات پر فشار را وارد برنامه خود کرد، اگرچه هر جلسه تمرینی شکل متفاوتی داشت.

او سعی‌ داشت تا افسران پلیس را حجیم، فیت، سلامت، سریع و قدرتمند کند و در تمام جنبه‌های فیتنس آنها را به افرادی کارامد تبدیل کند.

او می‌خواست که افسران پلیس بتوانند پا به پای یک دزد سبک وزن و تیزپا بدوند و در عین حال توانایی و قدرت مقابله با یک بدنساز خشمگین ۳۰۰ پوندی را در حالت مستی نیز داشته باشند.

در سال ۲۰۰۰، گلسمن اولین باشگاه خود را خریداری کرد و اینجا بود که او مفهوم و برند کراس فیت را ایجاد کرد.

ایجاد یک مد تمرینی که در واقع مد نبود

در هر سال، افراد بیشتر و بیشتری شروع به تمرین در باشگاه گلسمن کردند و آنها در اولین جلسه خود بسیار متعجب بودند که در یک جلسه آنها میتوانند روی تمام جنبه‌های زیر کار کنند :

قدرت

فیتنس

سرعت

استقامت

انعطاف پذیری

پویایی

تعادل

دقت

هماهنگی‌ بدن

آوازه این مفهوم تمرینی جدید و انقلابی کم کم در همه جا پیچید و مربیان شخصی‌ شروع به استفاده و گسترش ایده و اصول کراس فیت گلسمن کردند.

گلسمن سپس تصمیم گرفت تا ایده کراس فیت خود را در باشگاه‌های دیگر نیز به اجرا بگذارد، به این ترتیب که دیگر باشگاه‌های کراس فیت نیز قادر بودند که در سراسر کشور بازگشایی شوند و با استفاده از برند کراس فیت سود ببرند.

سپس باشگاه‌های کراس فیت به نام “ باکس “ شهرت یافتند.

بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، تنها ۱۳ باشگاه کراس فیت وجود داشت.

اما تنها چند سال بعد، تعداد این باشگاه‌ها به میزان قابل توجهی‌ افزایش یافت و باشگاه‌های کراس فیت در هر کجای این کره خاکی شروع به کار کردند.

امروزه، بیش از ۱۳۰۰۰ باشگاه کراس فیت وجود دارد و این عدد روزانه در حال افزایش است.

کراس فیت در رسانه‌های اجتمایی واقعا تنها چند سال است که به شهرت خوبی‌ رسیده و بسیاری از مردم، مخصوصا بدنسازان، گمان میکردند که کراس فیت تنها یک مد تمرینی جدید می‌باشد که بیشتر از یک تا دو سال دوام نخواهد آورد.

اما اینطور نشد.

کراس فیت امروزه یکی‌ از پر سود‌ترین برند‌های فیتنس در جهان می‌باشد و قرارداد‌های اسپانسرینگ بسیار قابل توجهی‌ را بسته است، از جمله قرارداد با ریباک.

با حمایت مالی‌ ریباک و کراس فیت، امروزه مسابقات کراس فیت یک رقابت ورزشی می‌باشد که هر ساله در تابستان برگزار میشود و در آن ورزشکاران یک سری تمرین کراس فیت را باید انجام دهند که اطلاعات مربوط به آن تنها چند روز یا حتی چند ساعت قبل از شروع مسابقات با ورزشکاران در میان گذاشته میشود.

برنده مسابقات کراس فیت عنوان “ فیت‌ ترین فرد روی زمین “ را دریافت می‌کند.

بدنسازی چیست؟

از آنجایی که ما در این مقاله به دنبال مقایسه بین بدنسازی و کراس فیت هستیم، پس نیازمند این هستیم که نگاهی‌ هم به بدنسازی داشته باشیم.

علیرغم اینکه بدنسازی به عنوان یک ورزش در نظر گرفته میشود، اما بسیاری از مردم بدنسازی را یک سبک زندگی‌ یا حتی فرمی از هنر میدانند.

بدنسازی تنها در مورد ساختن فیزیکی‌ است که بر اساس نظر داوران، میبایست بهتر از فیزیک بدنی هر فرد دیگری که با آنها رقابت می‌کنید، باشد.

به بیان بسیار ساده، بدنسازان تنها به دنبال این هستند که به کامل‌ ترین فیزیک بدنی برسند.

به شکل ایده آل، یک فیزیک بدنی کامل بدنسازی دارای ویژگی‌های زیر است :

عضلانی

تفکیک شده

دارای تقارن مناسب

رگ‌های برجسته

پر تراکم

و زیبا

اما اوضاع در بدنسازی کمی‌ پیچیده می‌باشد، زیرا داوران مختلف معمولا علایق متفاوتی در مورد یک فیزیک بدنی مناسب دارند.

برخی‌ از آنها به حجم و سایز نگاه میکنند نظیر بدنسازانی نظیر دوریان یتس و برخی‌ دیگر بیشتر به تقارن و زیبایی بدن توجه میکنند نظیر بدنسازانی نظیر فرانک زین.

هر دو بدنسازی که ذکر کردیم قهرمانان سابق مستر المپیا هستند، اما از لحاظ ویژگی‌های فیزیکی‌ تفاوت‌های زیادی با هم دارند.

دوریان یتس نزدیک به ۱۰۰ پوند سنگین تر از فرانک زین بوده است، بنابراین فاکتور‌های زیادی میبایست مد نظر گرفته شده باشد.

بدنسازان چگونه تمرین میکنند؟

بر خلاف کراس فیت، بدنسازی بسیار مقاومت محور است و تنها میزان بسیار اندکی‌ از تمرینات هوازی در آن استفاده میشود.

بدنسازان تنها با هدف عضله سازی حداکثری تمرین میکنند.

زیرا فیزیک بدنی آنها بر اساس تقارن و تناسب گروه‌های عضلانی مورد قضاوت قرار می‌گیرد، بنابراین آنها باید از تمرین دادن کل بدن و تک تک گروه‌های عضلانی خود اطمینان حاصل کنند.

برای مثال اگر یک بدنساز دارای سینه ای حجیم اما دست هایی کوچک باشد، این فیزیک مشخصا زیبا یا متقارن در نظر گرفته نمی‌شود و روی صحنه مسابقه این ضعف میتواند منجر به کسر امتیاز از فرد شود.

برای مقابله با این مشکل، این بدنساز میبایست روی نقاط ضعف خود سخت تر کار کند، که در این مثال این نقطه ضعف دست‌ها می‌باشد، و میبایست حجم و تفکیک عضلات دست خود را بهبود دهد تا در مجموع به بدنی متناسب دست یابد.

به طور معمول، بدنسازان یا در دوره حجم هستند و یا در دوره کات.

در دوره حجم، آنها کالری دریافتی و پروتئین خود را افزایش میدهند و سخت و سنگین تمرین میکنند.

هدف در دوره حجم تنها افزایش حجم و سایز عضلات تا جای ممکن می‌باشد.

در این دوره، توجه کمی‌ به تفکیک عضلانی، برجستگی رگ‌ها یا توان هوازی میشود.

هدف اصلی‌ در این دوره حجیم شدن تا جای ممکن است.

اما هنگامی که زمان مسابقات نزدیک میشود، بدنسازان شروع به کات عضلات خود میکنند.

در دوره کات بدنسازان تدریجا درصد چربی‌ بدن خود را کاهش میدهند تا عضلات پنهان شده زیر بافت چربی‌ کم کم خود را نمایان کنند.

بدنسازان اغلب در دوره کات بیشتر روی تمرینات هوازی و کم کردن کالری دریافتی کار میکنند.

هنگام شرکت در مسابقات، بدنسازان معمولا چربی‌ بدن خود را به ۳% تا ۴% میرسانند، گاهی‌ اوقات حتا کمتر!

چه زمانی‌ بدنسازی به شهرت رسید؟

چندین دهه قبل، بدنسازی جدی گرفته نمی‌شد و آن را مرتبط با نمایش‌های سیرک میدانستند.

در آن زمان اگر شما فردی حجیم و عضلانی بودید، یا یک عجیب الخلقه در نظر گرفته میشدید یا یک گنده بک بی‌ مغز!

سپس یک مستند نما توسط جرج باتلر اکران شد که ستاره این مستند یک بدنساز حرفه ای کمتر شناخته شده از اتریش بود، آرنولد شوارتزنگر.

این مستند (pumping iron) نام داشت و در اواسط دهه ۷۰ میلادی فیلم برداری شد. این مستند معرفی کننده یک سری بدنساز حرفه ای و آماتور جهانی‌ بود که همگی‌ برای بهترین بودن در جهان با هم رقابت میکردند.

این فیلم شوق و اشتیاق این بدنسازان برای بهترین بودن در رشته ورزشی‌شان را نشان میداد، اینکه چقدر سخت تمرین میکنند و مهم تر از همه، این مستند نشان داد که این بدنسازان همان مردم عادی هستند که به شدت در تلاشند تا در کاری که انجام میدهند بهترین باشند.

با دیدن این مستند شما چاره ای جز تحسین آرنولد شوارتزنگر جوان، مشتاق و شاید متکبر نداشتید، زیرا او شخصیتی بسیار کاریزماتیک داشت و برای بهترین بودن با شدت هرچه تمام تمرین میکرد.

آرنولد در چندین مجموعه تلوزیونی با بودجه کم قبل از (pumping iron) نیز حضور داشت، اما بسیاری معتقدند که این مستند بود که سکوی پرتاب آرنولد شد و باعث شد تا او به یکی‌ از بزرگ‌ ترین ستاره‌های سینمای جهان در ژانر اکشن تبدیل شود.

همچنان که سال‌ها سپری میشد، بدنسازی نیز بیشتر در بین مردم جا می افتاد.

ستاره‌های سینما و کشتی‌ کج کاران شروع به افزایش حجم کردند و عضله سازی به یک مزیت و ویژگی مثبت تبدیل شد.

در آن مقطع دیگر کسی‌ توجه زیادی به کاهش شدید چربی‌ بدن نداشت و اکنون عضله پادشاه شده بود و علاقه به بدنسازی حرفه ای در بین مردم به شدت افزایش یافت.

مجلاتی نظیر (FLEX) و (muscle and fitness) به شکل بسیار قابل توجهی‌ در سراسر جهان به شهرت رسیدند. مکمل‌های بدنسازی نظیر پروتئین وی نیز بیشتر مورد توجه واقع شد و مسابقات فیتنس و بدنسازی نظیر مستر المپیا و آرنولد کلاسیک نیز واقعا محبوب شدند.

امروزه بسیاری از مردم همانند بدنسازان تمرین میکنند تا کاملا فیزیک خوبی‌ داشته باشند، علیرغم اینکه بسیاری از آنها قصد شرکت در مسابقه و رقابت را نیز ندارند.

یک چیزی که در اینجا کاملا قطعی‌ است و حقیقت هم دارد این است که در مبحث مقایسه بدنسازی با کراس فیت باید گفت که هر دو این سبک‌های تمرینی دارای طرفداران سرسخت مخصوص به خود هستند.

کراس فیت در مقابل بدنسازی

اکنون که کراس فیت و بدنسازی را با هم مقایسه کردیم و تفاوت‌های آنها بیان شد، بیائید ببینیم این دو با هم چه وجه اشتراکی دارند.

حقیقت امر این است که در زمینه انجام تمرینات، تشابهات زیادی را نمی‌توان یافت.

حرکات کراس فیت که با وزنه‌های آزاد انجام میشوند اغلب شامل کار با هالتر میشوند و این حرکات معمولا حرکات ترکیبی‌ سنگین و حرکات مشابه لیفت‌های المپیکی هستند.

در تمرینات کراس فیت حرکاتی نظیر بارفیکس، حرکت دو ضرب وزنه برداری، حرکت یک ضرب وزنه برداری، پرس سرشانه، اسکات و ددلیفت را میتوانید به شکل رایجی دید.

حرکات بدنسازی اما اغلب آهسته تر و با فرم خاصی‌ نسبت به حرکات کراس فیت انجام میشوند. حرکات کراس فیت اغلب با شدت بالا و با سرعت انجام میشوند زیرا معمولا هدف انجام بیشترین تکرار ممکن در یک بازه زمانی‌ خاص می‌باشد.

اگرچه در برنامه‌های بدنسازی نیز گاهی‌ اوقات تمرینات با سرعت بالا انجام میشود، اما بدنسازان در مجموع دوست دارند که حرکات را تحت کنترل داشته باشند تا آسیب نبینند.

برخی‌ از بدنسازان نظیر برنچ وارن و دورین یتس به دلیل انجام تمرینات سنگین و پر فشار خود معروف هستند.

در واقع این دورین یتس بود که در دهه ۹۰ میلادی توانست تمرینات پر فشار را در دنیای بدنسازی مطرح کند.

عیب اصلی‌ این سبک تمرینی این است که در صورت انجام تمرینات سنگین و با فشار زیاد، شما میتوانید خود را در معرض آسیب دیدگی قرار دهید.

هم برنچ وارن و هم دوریان یتس و چندین بدنساز دیگر میتوانند این گفته را تصدیق کنند زیرا همه آنها با پارگی عضلات و عمل‌های جراحی دست و پنجه نرم کرده‌اند.

در مبحث مقایسه بدنسازی با کراس فیت، یک چیزی که همگی‌ ما میتوانیم روی آن اتفاق نظر داشته باشیم این حقیقت است که هر دو سبک تمرینی در جایگاه خود به شدت میتوانند مفید باشند.